Dag van:
Wat een hel van een nacht.....
Willem en zijn dichte oor..... het is echt een horror story.....
Hij ligt in zijn stoel in de kamer.... slapen lukt écht niet zegt hij.....
En ik ben boven maar slaap dus ook niet omdat ik het paniek niveau in de gaten wil blijven houden....
Terwijl ik me ondertussen vol onbegrip, maar misschien is het ook wel gebrek aan kennis over HSP'ers, afvraag hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat iemand hier zo van de wap van kan raken.....
Maar dat het écht geen aanstellerij is, zie ik heus wel....
Om drie uur loop ik de trap maar weer af....
Willem is nors en kortaf......
Slaapgebrek en zichzelf er bovenop houden denk ik.... maar hij is in ieder geval aan de buitenkant rustiger.....
Nog vijf uurtjes en dan kan hij de huisarts bellen....
Ik ga maar weer naar boven.....
Naar een bed waar zich in mijn afwezigheid twee katten geven genesteld....
De loedertjes..... dat is zeker een tic die ze hebben overgehouden aan de week dat wij op kampeervakantie waren en zij thuis bleven....
'Als de kat dan thuis blijft, dansen ze op je bed' ...... en aardig nieuw gezegde.....
Eens kijken of ik ertussen pas en anders bonjour ik ze toch écht mijn bed af.....
Eigenijk wil ik helemaal geen beesten op bed.....al helemaal geen honden maar de katten liever ook niet al kan ik tegen hen op de één of andere manier moeilijker 'nee' zeggen merk ik....
Wel fijn dat een collega van mij op ditzelfde tijdstip op muggenjacht is....
Ja daar kun je ook behoorlijk slapeloos van raken....
Ik bedoel maar.... katten zijn niet ideaal op je slaapkamer maar die muggenbeesten wil je al helemaal niet op, in of rond je bed hebben.....
Zo appen we samen dus maar even op dit middernachtelijk uur..... wel zo gezellig samen wakker zijn....
Collegiale solidariteit.... maar dat wisten we al van elkaar....
Ik doe mijn oortje maar weer in en zoek een podcast op....
Misschien val ik daar wel bij in slaap....
Maar dan staat Willem alweer zuchtend in de deuropening...
- alles komt goed Willem- gaap ik....
En tegen de ochtend valt Willem dan toch in zijn stoel beneden in een onrustige, en ik in een net zo onrustige slaap, maar dan in bed....
Om acht uur belt Willem de huisarts....
"Ik was de tweede beller" vertelt hij....
Dan zijn er dus mensen die er nóg erger aan toe zijn dan jij Willem, opper ik....
Gelukkig kan hij vandaag terecht, anders had niet alleen bij maar zeker ook ik het niet volgehouden....
En dan verloopt de dag tot half drie als volgt:.....
Zucht.....
Snuf....
Zucht....
Kreun....
Ow.....
Zucht....
Klokkijken....
Zucht....
"Ik hoop dat ik de tijd goed verstaan heb"...
Zucht....
Kreun....
Snuf....
Zucht....
"Ik druppel nu olie hoor en niet die andere druppels"....
Dan zie ik de fles olijfolie staan...
Welja toe maar, waarom zou je ook goedkope zonnebloemolie nemen in plaats van de dure olijfolie als je oor je zo dierbaar is.....
Zucht.....
Snuf....
Kreun.....
"Zal ik nog maar één keer druppelen?"....
Welja Willem doe alsjeblieft maar, dan glijdt de zooi er misschien straks wel vanzelf uit......
Beginnen er nog geen olijven uit je oor te groeien....????
Zucht....
Steun....
Kreun....
Snuf....
Klokkijken....
Snuf....
Zucht.....
Het is kwart voor twee.....
Willem staat op...."Ik ga" zegt hij....
Willem!!!!! je hebt om half drie een afspraak, de huisarts is hier vijf minuten vandaan....
"Ja maar'......
Niks ervan.... je wacht nog maar even.....
Het is kwart over twee....
Hij houdt het niet meer....
Ga dan maar Willem....
"Je gaat pas naar je vriendin als ik terug ben toch?......
Ja Willem, ik wacht op jou.....
Een half uur later hoor ik de sleutel in het slot....de honden slaan aan.... en daar staat Willem met een enorme grijns op zijn gezicht "IK BEN BEVRIJD".....
Nu weet ik hoe opgelucht kijken er op zijn extreemst uitziet....
Ik vraag Willem nogmaals hoe dat nou voor hem gewerkt heeft.....
"Ik ben dan uit balans Wampie en niet meer één met de omgeving om mij heen "....
Ah, zo werkt dat dus..... deze uitleg begrijp ik beter..... in zijn bewoordingen:....
Het was net of er aan de linkerkant van mijn hoofd en lijf een deur dichtging. Alles kwam maar voor de helft binnen, zo voelde het. En andersom: ik had nog maar voor de helft contact met de buitenwereld.... Ik voelde me min of meer (meer meer) opgesloten in mijn eigen lijf. Hoe een klein propje zo'n invloed om mij kon hebben! Maar voor mij werkt het gewoon zo: ik ben zooo gevoelig voor geluiden...i.pv. stereo was dat nu mono en ook mono Toon, want het oefenen van de presentatie van Toon Hermans kwam ook maar voor de helft binnen.
Wat was ik in disbalans!!
Toen, zes en een half uur verder, was daar de bevrijding, de verlossing: mijn oor werd gereinigd van wat mij zo beklemde...de prop spoelde in het bakje dat ik elke keer nog scheef hield ook nog. Wat een bevrijding!!! De zon straalde weer en al die ontelbare geluiden, van buiten en van binnenuit, waren weer in balans.
Zo en nu gauw naar Annet want die moet
haar nieuwe aangepaste schoenen ophalen....
haar nieuwe aangepaste schoenen ophalen....
We wandelen nog even door het gezellige dorp en dan ga ik maar weer eens naar die over gelukkige, in balans zijnde echtgenoot van me, bij wie weer twee oren werken.....
