19 augustus 2025

Dag van:

Dat vroege opstaan went eigenijk al best wel weer snel....

Al denk ik dat het mooie weer daar ook wel een rol in mee speelt.....

En vanmorgen brandt de zon al wel heel vroeg op mijn bol.....

Willem slaapt nog.... gisteren al en vandaag weer.....

Een voordeel van met pensioen zijn denk ik, al weet ik dat ook hij geen gat in de dag zal slapen....

Zeker vandaag niet....

Er staat immers een meer dan heftige begrafenis op zijn programma..... een 18 jarig meisje.... overleden op haar vakantie missie in Roemenië tijdens een project van World Servants.....

Jaarlijks werken zo'n 800 jongeren mee aan een ontwikkelingsproject van World Servants in ontwikkelingslanden......

Ze bouwen in Afrika, Azië, Latijns-Amerika maar ook dus in Roemenië óf in Nederland aan bijvoorbeeld een school, een kliniek of een andere maatschappelijke voorziening....... 

Daardoor verandert niet alleen het leven van de mensen daar, maar ook dat van de jongeren zelf........

Dat is bouwen aan verandering......

Alleen dat dit zou gebeuren....... verschrikkelijk......

Dit veranderde niet alleen haar leven in dat grote onomkeerbare, maar ook het leven van de mensen om haar heen.....

Hoe overleef je zoiets als vader, als moeder, als twee zusjes,  was het eerste dat ik dacht toen Willem het me vertelde.....

Zelf loop ik mijn klas binnen, waar straks 7

springlevende druktemakertjes weer zullen rondlopen....

Oh ja...... ook op school, juist zo'n school als waar ik werk, overlijden kinderen....

Drie uit mijn eigen klassen heb ik er al weggebracht maar over de hele school zijn het er nóg meer....

En dat ik over de grens van de 'leefbaarheidsdstum' heen ben,  wat met zich meebrengt dat je steeds vaker en van steeds  meer mensen om je heen afscheid neemt, is normaal..... maar kinderen..... nee dat blijft onverteerbaar....

En het houdt me bezig vandaag merk ik..... want altijd weer zullen zulke gebeurtenissen je brengen naar je eigen directe omgeving.... je eigen kinderen, je kleinkinderen.....

Als ik al schietgebedjes prevel , dan altijd om hun welzijn.....

En als het me dan zo bezighoudt vandaag moet ik mezelf goed afremmen om die gedachtes niet in enorme angst over te laten gaan.....

Om niet doemscenario's of horrorfilmpjes in mijn hoofd binnen te laten met de akeligste gevaren die overal op de loer liggen.....

Dan lijkt mijn mantra van 'alles komt goed' zo broos en kwetsbaar.....

Laat ik maar gezellig met de kleuters gaan werken....

Afleiding.....

Al moet ik zeggen dat de ware 'aardjes' op deze tweede schooldag al meer en meer zichtbaar worden....

Het kat uit de boom kijken hebben we zo goed als nu wel gehad....

Kleine zin doordrijvertjes kunnen het ook zijn, met driftkikker buien en schreeuw en gil partijen in alle octaven en toonhoogtes......

Dat kom je dan weer zo'n tweede dag tegen.....

Maar we houden ze aan het werk, geen tijd voor capriolen....

Na gisteren de schoolkleurplaat kleuren, nu een pinguïn met stof bekleden..... geen tijd om te gillen of op de grond te stampen....

En als ze het resultaat van hun eigen werk zien is álle reden om je mindere leuke kant te laten zien, verdwenen.....