Dag van:
Ogen die zien
ongrijpbare lijnen
In gezichten
kriskrassend
door het geheugen van hun tijd!…
Kleuren transformeren
In vergrijzende haren
Vastgewortelde ervaringen
Door de tand des tijds....
In de lengte van de tijd
Gedachten door de tijd verslagen
Doorgaan
En weer stil staan
Door twijfels
Om te weinig
Misschien te snelle
passen die zijn gedaan
Tijd valt niet te overleven....
Bonte verzameling
Ervaringen
in jaren vergaard
Echo van een tijd
Maar geen stap
Om niets gezet
In de kern,
blijven verhalen
tot in het eind.
De geschiedenis
gaf slechte raad
De toekomst
Zal haar helen
Inzicht na inzicht
De rede voorbij
Gisteren een herinnering,
morgen een onbekend pad,
Jouw liefde keert het tij!
Gefeliciteerd lieve Robbert
Tweeënveertig jaar geleden....(och mijn hemel waar blijft de tijd)..... werd ik deze ochtend wakker in de veronderstelling dat ik een blaasontsteking had of zoiets....
Ja wist ik veel....
Het bleek dus geen blaasontsteking, en een blindedarmontsteking was het evenmin.... ik ging een kind krijgen.....
En terwijl je tegenwoordig na 20 weken al kunt zeggen of je een zoon of dochter krijgt, zo behoorde dat ten tijde van mijn eerste bevalling nog verre van technische mogelijkheden.....
Ik kreeg een kind, en als alles ander de rug was, zou ik pas weten van welk geslacht....
In mijn geval een zoon..... wauw, een Robbert.....
In geval van een meisje had het Saskia geheten.....
Het is echter een Robbert.... eerstgeborene.... inmiddels echtgenoot van een lieve zorgzame schoondochter en vader van mijn fantastische kleinzoon en kleindochter..... en hij is jarig vandaag....
Zelf vindt hij zich al oud met zijn grijzer wordende haren.... ik vraag me af wat ik dan ben.....
Gefeliciteerd lieve jonge zoon.....
En ondanks deze heugelijke dag is er geen feest....
Ik moet gewoon werken....
Laatste dag van de week.... kinderen die na twee weken indrukken zich behoorlijk vermoeid tonen....
Ik geef het je te doen.... vier à vijf jaar en dan van, thuis alle aandacht naar hier gedeelde knuffels..... ineens aan een tafel moeten blijven zitten..... werkjes doen.... heel veel andere kinderen om je heen..... juffen die je niet kent en je van alles bij willen brengen.... eten uit een trommeltje.... een busje dat je naar school brengt.....vreemde armen die je troosten.... vreemd schoot om op te kruipen.....
Dag zeg ik..... ik geef het je te doen....
Geen wonder dat oogjes soms dicht vallen op een zachte zitzak in de leeshoek..... je in de kring tegen je klasgenootjes hangt..... je nu toch beseft dat je mama toch écht pas aan het eind van de schooldag en een lange busrit terug ziet, en je daar heel verdrietig van wordt.....
Geen wonder dat al die nieuwe gezichten, nieuwe regeltjes, ander ritme, je hoofd vol maken.....
Maar wat doen ze het goed....!!
Wat een klas vol potentie....!!
En gelukkig is het weekend.... even twee dagen helemaal niks, behalve lekker tegen je papa en mama aanhangen..... oud en vertrouwd.....
Geldt dit nou ook voor ons juffen....?
Gedeeltelijk misschien, maar eigenijk staan wij nog steeds ook 'aan' en zitten vol adrenaline....
Een voldaan en tevreden gevoel geeft namelijk ook barstens veel energie om er de komende weken ook tegenaan te gaan....
Een geolied team in de klas.... een hele duidelijke visie....al een aardig goed beeld van de kinderen..... en overal uitdagingen zien....
Fysiek misschien een beetje moe maar wat ons betreft mag het morgen al maandag zijn.....
Morgen eerst maar eens het feest van
vandaag vieren.....
vandaag vieren.....
De cadeautjes zijn binnen.... gelukkig op tijd...!!
En dan zondag de handelingsplannen voor elkaar maken....
Ik lig aardig op schema.... het okselzweet lijkt te verdampen in de lucht door ik weer voel...
En dat Willem ALWEER gekookt heeft en tijdens het serveren van de heerlijke maaltijdsalade de legendarische woorden "ik begin dat koken met die recepten van Hello Fresh wel leuk te vinden", uitspreekt, stemmen me meer dan hoopvol.....!!
Heerlijk zo'n man vol verrassingen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten