Dag van;
De wereld is klein...... en het leven is soms grimmig en altijd onvoorspelbaar.....
Vandaag word ik me daar weer eens sterk bewust van....
Terwijl ik boven nog bezig ben, vertrekt Willem alweer voor een huisbezoek...
Nee niet voor de kerk.... naar iemand die eenzaam is dit keer....
En daar eenzaamheid een heel veelzijdig en ruim maar vooral ook subjectief begrip is lees ik de laatste dagen (als ik op de wc zit, want ik ben geen mobieltjes toiletganger maar boekenlezer).... in het boek 'Eenzaamheid' van Joris van Casteren....
(De autocorrectie gaf bij dit laatste woord "Castreren' aan.)....
Deze Joris is een omstreden schrijver, dichter, filosoof.... en al meerdere malen aangeklaagd door mensen die zich aangesproken voelen....
Na het overlijden van F. Starik werd hij coördinator van de stichting De Eenzame Uitvaart te Amsterdam in november 2018..... Elke maand schrijft hij in De Volkskrant over zijn belevenissen in die functie, waarbij de levens en natuurlijk dood,van de eenzaam overledenen ter sprake komen......
In zijn recentste boek, Eenzaamheid (2021), gaat hij aan de hand van literaire anekdotes en persoonlijke bespiegelingen hier verder op in......
Maar naast dat ik vind dat hij een absurd gave manier van schrijven heeft, snijdt dit boek ook hout..... en niet alleen voor de kist waar uiteindelijk de eenzamen in belanden, nadat ze na langere tijd pas gevonden worden.....
En dan meestal alleen door de vreemde geur die buren ruiken en niet thuis kunnen brengen.....
Maar enfin.... Willem gaat dus naar een eenzame.....
En hoezo kom ik dan op de associatie dat de wereld klein zou zijn....
Het oppervlak van de hele aarde is notabene om en nabij 510 miljoen km².......
Daarvan beslaat het vastelandgedeelte ongeveer 29%, oftewel ongeveer 150 miljoen km².... en de overige 360 is water.... water in de vorm van zeeën, oceanen, golven, ijs, rivieren, kanalen, slootjes en bedenk het maar.....
De wereld is klein" gebruikt men... en met name ik vandaag, om mijn verbazing en ook verwondering uit te drukken wanneer blijkt dat we gemeenschappelijke kennissen of connecties hebben........
Het idee dat, ondanks de grote omvang van de wereld, je zomaar ineens onverwacht verbonden blijkt te zijn door wederzijdse relaties en connecties......
Een kleine wereld dus waarin iedereen via tussenpersonen met elkaar verbonden is.....
Dus ook met eenzamen..... (zo subjectief is eenzaam dus).....
Het blijft toch een bijzonder gevoel dat, hoe ver je ook gaat, je altijd iemand kunt tegenkomen die je al kent of die een connectie heeft met iemand die je kent......
Misschien verblijdt het je, maar misschien ook niet en moet je er even over nadenken of je er nou wel zo blij mee bent....
Hoe het ook zij.... vandaag had ik dus zo'n ervaring....
Willem komt terug van zijn huisbezoek met een tas vol vlees.......
Grilworst, leverworsten, knakworsten.... en een groot stuk lever voor mij omdat Willem zei dat ik daarvan hield.....
En hoe discreet Willem ook is, vandaag komt de naam van deze man ter sprake....
Niet zomaar natuurlijk....
Hij vertelt dat het zo'n lieve man is en dat hij kan lezen en schrijven met hem en dat de man vroeg of Willem hem naar zijn zoon wilde rijden....al is hij wel bang in auto's....
De persoon in kwestie heeft een herseninfarct, een hartinfarct gehad en een traumatisch ongeluk meegemaakt waarbij hij onder een vrachtwagen bijkwam nog voor ze hem eronder vandaan hadden kunnen halen....
Slechts 71 jaar ....hij zit nu in een verzorgingshuis.....
"En Wampie, in een kamertje van...." en dan wijst Willem een kwart van onze huiskamer aan....
"Er staan alleen een bed, een tafel met stoel en een tv in".....
Dan gaat Willem verder en vertelt dat hij H. heeft meegenomen naar de zoon die een slagerij heeft.....
H.? vraag ik.... wat grappig, ik kende ooit namelijk een H. die zelf slager was.....
"Ja, H.G. antwoord Willem.....
Nu ben ik echt verwonderd....dan moet dat onze oude slager van vroeger zijn, zeg ik verbaasd.....
"Kom Wampie er zijn misschien wel meer mensen die zo heten... er bestaan wel honderd mensen met de naam Jan de Vries".....
En natuurlijk zou Willem gelijk kunnen hebben, maar de combinatie slager en die naam, dat zou wel heel toevallig zijn als er daar twee van waren....
Willem zoekt een foto op....
"Kijk, zeg hij..... een hele aardige lieve eenzame man".....
Ik kijk goed........ grijs, oud, getekend door het leven, een enigzins lege blik in de ogen maar ontegenzeggelijk de slager van weleer....
Dat is hem hoor Willem....!
Ik denk terug aan die tijd....
We woonden aan de overkant van zijn winkel.... en we haalden er vaak vlees....
Mensen hebben meerdere kanten zeg ik altijd...
Als slager was hij écht de beste en creatiefste vakman die je je maar kon bedenken....
Zijn grilworst met kaas was alom bekend en het was altijd een run om er nog eentje te bemachtigen als hij ze versgemaakt in de vitrine had gelegd....
En niet alleen woensdag maar elke dag was gehaktdag, en stond die gehakt in het thema van een land.....Zwitsers gehakt met kaasblokjes erin.... Italiaans gehakt met oregano en andere heerlijke Italiaanse kruiden..... Hongaars gehakt met paprika kruiden en ui......
En zijn vlees was zonder zeen of vetrandjes of ander aanwezig spul wat je liever niet in of op je vlees wil zien.....
Eerlijk is eerlijk.... een vakman en mega harde werker ten voeten uit....
Maar als mens.....brrrrrr.....
Zouden we tegenwoordig zoiets grensoverschrijdend noemen....?
Sociaal onhandig in ieder geval.....
Maar zijn vrouw was een lieverd en ik was altijd blij als zij dan ook in de winkel stond....
Op zulke momenten bleef je bevrijd van ongewenste opmerkingen.....
Zij werkte minstens zo hard.... zo'n man....de winkel waarin ze niet alleen achter de toonbank stond maar alles ook nog eens
schoon hield.... en dan twee zoons....
L. leeft niet meer, weet Willem te vertellen maar waaraan ze stierf weet hij niet....
En hij kan mijn ervaringen met betrekking tot H niet geloven......"zo'n aardige man".....
De laatste keer dat ik H ontmoette, toen mijn dochter uit Schotland terugkwam en in diezelfde wijk ging wonen als waar wij vroeger woonde, was hij koetsier en mende de paarden voor zijn eigen koets...
Hij had toen al een hartinfarct gehad meen ik, en reed af en toe bij gelegenheden van het wijkcentrum ritjes door de wijk.....
H hield van zijn vrijheid en had nog steeds grootse verhalen, maar iets gematigder dan voorheen....
Willem stuurt H foto's van de honden die hij een stukje leverworst geeft en wil een foto van mij erbij met de lever, als bedankje....
Ik twijfel.... maar vooruit dan maar....
"Zo, heb jij even een mooie vrouw bofkont" krijg hij als antwoord terug....
Even bekruipt me dat gevoel van vroeger weer.... dat ongemakkelijke gevoel....
"Spreek nou even een berichtje in dat je hem kent en vertel wat herinneringen van toen, dat verdrijft de eenzaamheid" zegt Willem met zachte dwang.....
Weer twijfel ik.....
En toch valt het kwartje naar de goede kant....
Tijden veranderen.... mensen overkomen soms ongewild dingen die ze in moeilijke omstandigheden brengen....
H was een levensgenieter, vrouwenliefhebber, altijd bezig, altijd druk en gesteld op zijn vrijheid als zelfstandig ondernemer, trots op zijn vak en rap van tong....
En nu zit hij daar.... op een kamertje van drie bij twee.... zijn zelfstandigheid ingeleverd, zijn vrijheid kwijt en wie weet ook zijn herinneringen....
Ik spreek een boodschap in....
Dit keer komt er géén reactie....
H is een man die de tijd kwijt is.....
En het laatste restje ongemakkelijkheid in mij verdwijnt en maakt plaats voor medemenselijkheid.....
Want heb ook ik immers de herinneringen uit die tijd bij mijn ex in die vreselijke woning aan de overkant niet uit mijn geheugen gewist....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten