Dag van:
Enfin, dat onze nieuwe buren kunnen feesten weten we nu ook....
Om half twee vannacht schrikken Willem en ik wakker van geplons.......
Dat er luid geschreeuw en gezang was, kon ons niet uit de slaap houden maar dat de feestgangers het water in gesprongen zijn en het feest vervolgen met een zwemfestijn, brengt waarschijnlijk toch geluiden met zich mee die onze hersenen in slaapstand niet herkennen en wakker schudden.....
Helemaal gezond lijkt ons dit natte vervolg niet maar ach, van housewarming up naar sloot cooling off is voor hen blijkbaar een logische stap....
Lawaai geeft het wel..... veel lawaai....
En nu de slaap maar weer zien te vatten.....
Het blijft nog lang onrustig onder de heldere sterrenhemel daar op nummer 64.....
Om kwart over zeven gaat hier echter de wekker weer....
Willem preekt in de grote Sint Maartenskerk in Elst....
En wauw wat een dienst....
Ik volg hem online....
"Het geloof is de zekerheid van de dingen, die men hoopt, en het bewijs van de dingen, die men niet ziet......
En daar zit voor mij alle ruimte in die ik nodig heb om op mijn manier te mogen geloven......
Och en die kinderen die zo vol verwondering en bewondering kijken naar Willems twee fluiten act.....
De ene fluit is niet beter, mooier of groter dan de andere...... ze zijn juist samen in harmonie.....
En als Willem na de dienst de kerk uitloopt, staat er een kind op straat....
"Hé daar is die fluit dominee!!!!" roept hij enthousiast.....
Heel wat anders is het feit dat onze Borre niet in orde is....
Hij loopt kreupel en ligt het grootste deel van de tijd languit op de vloer....zelfs als Willem hem roept, komt hij niet....
Willem is in tranen..... laat dit niet het einde zijn.....
Morgen in ieder geval de dierenarts bellen.....
Willem geeft hem een extra halve tablet prednison.....
Hier knapt hij gelukkig ietsje van op.... maar ja, de vraag blijft "wat is er aan de hand".... en als de prednison is uitgewerkt wat dan....?
Willem moet iets uitgeprint hebben.....
Onze printer echter, die van ducktape aan elkaar hangt, doet niks meer....
Nou hebben we gelukkig al maanden een nieuwe in de schuur staan, maar die moet dan wel helemaal geïnstalleerd worden.....
Tja en dat is natuurlijk 'een dingetje' voor onze Willem....
"Wampie!!!!!!!!"......
Ach we hebben nog even voor de visite komt dus laat ik me er maar aan wagen....
Printer uit de doos.... veiligheidstape eraf.... stekker in het stopcontact.... so far so good.....
Maar nu de WiFi en de software installeren....
Ik voel al dat ik een foutje maak.... en ja ik heb gelijk..... maar als ik stappen terug wil in de installatie lukt dat niet....
Willem is in de stress...."zie je wel het werkt niet"......
Ik ben ongeveer zo'n drie kwartier bezig....."stop er nu maar mee, het lukt toch niet.... hier moet een expert bijkomen"....
Kijk, en dat moet je dus nooit tegen mij zeggen.....
Ik gooi de hele geïnstalleerde goede of foute boel eraf.... wat in eerste instantie niet lukt maar na het afsluiten van de computer wel.... en begin van voren af aan....
Ik probeer weer andere instructie mogelijkheden en..... half uurtje later..... installatie voltooid.... test pagina afdrukken.....
En ja dus.... hij print....wireless.....
Willem komt binnen, hoort de printer, ziet er papier uitkomen en staat te juichen.....
Tja Willem.... als je maar niet opgeeft.....
Willem moet de uitgeprinte declaratie opsturen....
En dit keer niet per mail maar per post.....
"Heb jij nog een postzegel?"....
Nee Willem die heb ik niet.....
Willem weer in zak en as.....
"Dan kan ik hem ook niet op de bus doen".....
Jawel hoor Willem, dat kan wel....
Hij kijkt me ongelovig aan.....
Je kan toch via de post nl app postzegels ophalen....
Willem kijkt alsof hij water ziet branden....
Ik open de app.... selecteer brief.... betaal online 1,31 en geef Willem de code die hij op de enveloppe moet schrijven....
"En dan is het goed?"....
Ja Willem je kunt hem zo op de bus gooien....
Nou..... de held van zijn dag ben ik vandaag wel, en dat is ook wel weer eens een lekker gevoel....
Het is overigens erg stil aan de overkant bij de buurtjes....
Je hoort ze niet.... je ziet ze niet....
Je zou toch bijna gaan vragen of alles wel goed met ze is.....
Maar het antwoord dat we zouden krijgen, kunnen we wel raden.....
Op nummer 64 wonen momenteel geen mensen maar twee enorme katers....
En ik oogst mijn appels ondertussen....
De honden slaan aan....
Visite gearriveerd....
Dochter 4 met nieuwe vriend, gevolgd door dochter 5 met reeds bekende en goed bevonden vriend....
Hoe leuk hebben we het immers op Kos gehad met z'n vieren....
Maar vriend van dochter 4 mag er ook zijn....
We hebben niet veel tijd nodig om ook deze jongeman goed te keuren....
En een gezellige middag en avond volgen....
Willem baalt natuurlijk al zijn bekende grappen en verhalen weer uit de kast die wij geduldig voor de zoveelste keer aanhoren maar nieuwe vriend gelukkig prachtig vindt....
We bestellen pizza's, we maken een kampvuurtje, we roosteren marshmellows en we kaarten, lachen en praten.....
Dan wil een dochter graag een foto van ons allemaal.... maar waar vinden we een fotograaf als op zo'n instant kant en klaar camera geen selfies mogelijkheid zit en geen timer.....
Dan vraag je natuurlijk je nieuwe buren of ze even een foto willen maken....
Nou en dan beleef je wat.....
De kater, met een haardos alsof hij met alle tien zijn vingers in het stopcontact heeft gezeten, opent de deur....
We schieten spontaan in de lach van deze fantastische vertoning....
"Mag ik al hardop praten?" vraag ik zachtjes....
Maar dan moet hij gelukkig zelf ook lachen....
Maar meer geluid van "pffft" komt er verder niet uit.....
Een familiefoto maken wil hij echter wel....
En nu maar weer gauw terug in je kater mandje.... morgen voelen jullie je vast weer beter.....
En terwijl bij ons het vuurtje nog knetterde in de vuurschaal, was het al vroeg donker in het huis over de heldere sterrenhemel op nummer 64.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten