Dag van:
Dát is me nog nooit eerder gelukt, in twintig minuten van huis maar mijn werk rijden.....
Lang leve de vrije vrijdagen van veel werknemers.....
Ik reed, met een enkele onderbreking van een rood verkeerslicht zo door naar school....
Waar ik normaliter langer dan een half uur over doe, reed ik de route nu in twintig minuten....
Lekker hoor.......
Vandaag een nieuwe leerling in de klas, dus lekker de tijd om daarvoor nog wat voor te bereiden.....
Het vierde meisje tegenover nu nog vijf jongens.....
En er komt volgend week nog een meisje bij....
Dan is het vijf om vijf....
Min of meer een meidenklas noem ik dat dan, al is het half om half.......
En een meidenklas daarmee bedoel ik dan de dynamiek binnen een klas, voornamelijk gekenmerkt door meidenvenijn.......de subtiele terreur van meiden onder elkaar.....
Enneuh..... soms en beetje minder subtiel....
Het zijn me dan ook wel een paar échte meiden die ik dit jaar heb hoor......
Bij jongens gaat het meestal allemaal wat makkelijker.....zij bepalen onderling wie er de baas is..... en klaar....
Zodra de rangorde is bepaald komt er duidelijkheid en rust in de groep.......
Bij meiden gaat het allemaal wat subtieler.... meer onderhuids en bijna onmerkbaar......het duurt veel langer en laait steeds weer op.....
Al moet ik zeggen dat ik het gevecht met en om Barbies vanmorgen, toch iets minder subtiel en behoorlijk merkbaar vond.....
En ik snap het ook niet....
Als ik nou iets niet snap is wat je met Barbies moet....
Ik had er niks mee, ik heb er niks mee en dus begrijp ik al helemaal niet dat je er strijd om moet leveren.....
Die vreselijke magere sprieten poppen waarvan je de kleren (op zich al niet om aan te zien) niet eens over die mateloos stijve dunne stroeve armen en benen krijgt....
Geen ledemaat geeft mee....
De armen recht vooruit en zie er dan maar eens twee mouwen overheen te krijgen....
Geen knie die wil buigen en daar moet dan een broek overheen....
Nee, Barbies zijn aan mij niet besteed......
Maar ja, hier in de klas vechten ze er dus om.... en mee.....
Actionwomen in prinsessen jurk op naaldhakken....
En die laatste vallen ook om de haverklap van die frêle onbuigbare voeten in balletachtige spitzen stand met veel te hoge wreef.......
Een podoloog had er meteen steunzolen voor aangemeten....
Maar ja, er bestaat geen Barbie podoloog.....
Ken voelde zich daartoe niet geroepen blijkbaar....
Dus vallen die (meestal roze) muilen na elke beweging van die voeten.....
Verder blijft het vandaag rustig....
Er wordt gespeeld en geplakt, gezongen en gegymd.....
Zo vergaat de laatste dag van de eerste schoolweek.....het is omgevlogen......
En dat er ooit een zomervakantie was..... dat lijkt in een lang verleden.....
Niet te laat naar huis vandaag.... we hebben immers een bbq.....
De eerste van nog meer die er volgen dit weekend....
De Hello Fresh maaltijden die deze week ook weer gestart zijn mogen dus nog even in de koelkast blijven....
Omkleden en wegwezen....
Manlief heeft gelukkig de boodschappen voor deze American Style bbq al gedaan.....
Nog snel een flesje wijn uit eigen voorraad mee en op naar Heteren.....
Wat een schattige gemoderniseerde woonboerderij....!!
In de boomgaard, die versierd is met talloze lampjesslingers en lange tafels met picknick banken, doet het Italiaans aan....
Verhip.... dit was toch dat vakantiegevoel....?
Het is vanavond de opening van het nieuwe Yes gospelkoor seizoen... te beginnen met een speech en een lied....
Gevolgd door een quiz waar ook de partners van de leden een rol in mee spelen....
Wel leuk bedacht trouwens want wij moeten de leden op grond van koor indeling op hun plek zetten....
Je weet wel; de mannen (bassen, baritons, tenoren en alten) achteraan op een rij in goede volgorde en de vrouwen (sopranen, alten en weet ik veel) daar weer voor.....
Voor mij een klusje van niks want ik pluk Willem bij zijn kraag en zeg tot grote hilariteit "nou jij dan maar apart als enige fluitist" en ik plant hem ergens onder een pruimenboom.....
De volgende opdracht is dat we vier á vijf mensen moeten vinden met wie we een gemene deler hebben.... of een overeenkomst, hoe je het noemen wilt...
Ik kijk eens om me heen....
Dan trek ik 1, 2, 3, 4, 5 mensen aan hun blauwe trui....
Zo dit is de club van blauw....
De anderen lopen iets langer te klungelen.... en als Willem roept "Wampie kom hier staan" en ik terugroep "ik heb niks met jou", is de toon van de avond gezet..... plezier in de boomgaard.....
Willem staat trouwens bij de club van brillen met multifocale glazen....
De bbq gaat aan, de gesprekken worden gezelliger en luider naarmate de avond vordert....
We verzamelen ons om de grote vuurkooi en zo blijft het nog lang warm en knus.....
Ik waan me in de reclame van de pizzabodem en pizza Di mama..... en heb een prachtig gesprek met een Indiase die huis en haard in India heeft verlaten voor die ene Nederlandse liefde..... en hoe het is om je familie achter te laten en hier een nieuw leven op te bouwen als accountant.... maar ook over missen..... liefde loslaten om liefde te vinden.....
Prachtige gesprekken met iemand over verloren talenten, over uniek zijn en toch ergens bij horen....
En dacht ik nou dat ik na een eerste week werken vol nieuwe indrukken, doodmoe zou zijn en de puf niet zou hebben voor een bbq.... ik had het mis, want vol energie keren we laat op de avond, terugkijkend op een mooie ervaring rijker, huiswaarts....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten