4 december 2025

Dag van

Verdriet en geluk kronkelen vandaag als twee waterstromen door elkaar heen..... 

Het ene moment kabbel ik lichtvoetig vooruit, het andere moment word ik meegesleurd in een dieper stuk..... Het hoort bij elkaar, denk ik dan......

Het één laat me het ander voelen.

De ochtend begint onverwacht harmonieus: samen rommelen we door het huis, poetsdoeken in de aanslag......

Samen schoonmaken heeft iets geks, iets gezelligs.......alsof we een vreemd soort team zijn dat intiem wordt van stofnesten en sop...... 

Een klein geluksmomentje, zomaar tussen de kruimels en stofnesten door......

Maar dan komt Borre......

Het gaat niet zo heel goed met hem......

We bellen weer een dierenarts, alweer met dat knagende gevoel van onmacht......

Dunne straaltjes urine, bloed erbij......waar komt het vandaan......? 

Blaas......? 

Nieren.......? 

Urineleider......? 

Bij de dierenarts krijgt Willem te horen dat

hij morgen naar de dependance mag voor nog weer  verder onderzoek.......

Ik voel hoe het verdriet tussen ons in gaat staan.......

Ik kijk naar Willem en zie dat elke dag voor hem voelt als een rouwdag.......

Een dag dichter bij het afscheid van zijn trouwste vriend.......

Ik voel hem, zonder woorden.......

Dan schakelt de dag weer om......

Netflix doet het weer dankzij een eindeloos geduldige en gezellige desktop medewerkster.....hoera!.....

Tot ik dat appje krijg van de kinderen die óók op ons abonnement zitten......

Oeps........

Die zien nu een zwart scherm en vragen zich af waarom hun (stief)ouder hun digitale leven saboteert.......

Maar ook dat lossen we weer op.......

Ik probeer ondertussen mijn concerttickets opnieuw te ontvangen, want sinds de aanschaf van een nieuwe telefoon is blijkbaar alles verdwenen, behalve de dingen die ik wél graag kwijt was geweest.....

Maar ik heb ze weer!!!

Woensdag naar Fay Claasen, donderdag naar Queen tribute deel 3....

Het kan even niet op.....

We koken samen.......weer zo’n warm momentje dat voelt alsof de wereld even klopt.......

Maar de wereld blijkt koppig......

Een vriendin belt: de hartoperatie van haar kleinzoontje is niet gelukt......

De ernst van het nieuws slaat in......

Ik voel haar oma verdriet......

Nog voordat ik kan landen, belt Griekenland....... 

Onze Dimitris heeft een huis gevonden.....in Thessaloniki zelfs......

Hij zit op dat moment bij onze andere Griekse vrienden Evangelos en Elona, en voor ik het weet zitten we via de telefoon met z’n allen te lachen en te jubelen alsof we bij elkaar aan tafel zitten.......

Een lichtpunt, onverwacht, maar welkom.......

En dan… pech van de kleinste soort......

Ik wil vrolijke tickets bestellen via de VriendenLoterij als kerstcadeau voor de kinderen, heb ik er negen nodig, mag ik er maar acht kopen......

Heb ik weer: één ticket tekort of is het één kind teveel......hoe je het maar bekijkt......

Maar heejjjj niet te lang getreurd want de geur van vers gebakken brood hangt alweer in het huis.....

Uiteindelijk hinkelde ik me dus door de dag

heen,van hoge piek naar kleine dip, van lach naar slik....... van linkerbeen op rechterbeen....

Een dag als een beekdal: het stroomt, kronkelt, bruist, botst… maar altijd vooruit.....

Dus op naar het GROTE Sinterklaasfeest morgen op school......

 :