Dag van:
Na een week keihard werken, voor anderen klaarstaan, voor mijn kleuters klaarstaan, zorgen om Borre..... had ik mezelf één ding plechtig beloofd: dit weekend wordt van mij......rust......stilte.
Een kop koffie die ik uitdrink voordat ’ie koud is'.......
Misschien zelfs… luxe… een uurtje haken zonder onderbrekingen......
Wat een droom.......
Maar dan… verschijnt hij.
Mijn echtgenoot.....mijn lief......mijn partner......
De man die, zodra ik eindelijk ga zitten, een ingebouwde radar lijkt te hebben die piept: 'Aandacht nodig'...........!
"Wat ben je aan het doen"........?
"Hé, moet je dit eens horen".......!
"Kijk nou hoe Borre kijkt".....
"Het gaat écht wel beter met Borre toch".....?
"Moet ik die kap nou om zijn hoofd doen".....?
" Om half zes komt Liverpool tegen Leeds erop, dat moeten ze winnen".....
"Waarom kijk jij schaatsen”....?
En nog voordat ik mijn haaknaald goed en wel vast had:
" Heb je mijn spijkerbroeken al gewassen".....?
"Heb je even".....?
"Waarom luister je niet".....?
"Ik ga de top 2000 lijst niet maken hoor"....!
En zo werd mijn rustige weekend al snel omgetoverd tot een live talkshow met hem in de hoofdrol, non-stop uitzending, geen reclamepauze.......
Zelfs geen zoetsappige Kerstreclame.... en doe zijn nog wel massaal van start gegaan vandaag.....
Maar ik ben volhardend.....vastberaden......
Ik maak het schoolwerk voor de komende week en ik haak......
Ik haak een kerstkrans die maandag mee moet naar de kleuterklas......
Zondag is de deadline......
Geen tijd voor gezeur, wel voor katoenbolletjes......
Net als Willem eindelijk even zwijgt......een historisch moment, bijna monumentwaardig, gebeurt het volgende....
Mijn telefoon trilt......trrrr.......
Daar waren ze: de (volwassen!) kinderen......
Dochter: "Mam! Wij zijn op Paleis Het Loo!.....kijk eens wat een foto”....!
Zoon: "Mam! Wij zijn in Disneyland! Kijk eens hoe mooi"...... !
En daar ging mijn rust.......weer.......
Maar oké, wel prachtige foto's die ik met een vertederende glimlach om mijn lippen bekijk.....
Met mama/ oma delen geeft je het gevoel dat je er nog steeds toe doet.....
Ik werd geleefd......en geleegd......
Alsof iedereen vandaag een beetje aan me trok, net zolang tot mijn mentale elastiek knerpte.......
Maar…mijn kerstkrans groeide.
Steek voor steek.....
Lus voor lus......
Haaknaald als mijn zwaard......
Garen als mijn redding......
En aan het eind van de dag, terwijl manlief zijn twintigste verhaal van de dag vertelt en de kinderen in hun groepsapp weer foto’s droppen, kijk ik naar mijn half afgemaakte kerstkrans en denk: rustige zaterdag......?
Nou nee......
Productief.......?
Zeker weten.......
En hé, ik heb tenminste twee sneeuwpoppen en twee kerstbomen klaar.....
"Schat zet je de wekker morgen om half
zeven"......?
zeven"......?
Slaap lekker had beter geklonken......
Maar oké, nu komt die krans zeker op tijd klaar..... zucht.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten