Eerst mijn vriendinnetje met haar kleindochter, dan mijn schoonzus en dan....
Alle geweldige Downsyndromers met hun wereld downsyndroom dag...!
Wat een feest om ze op Instagram en andere media steeds voorbij te zien komen..
En wat een gave slogan dit jaar "Ben jij perfect? Ik ook niet. Gelukkig maar!"
Van.... op school maak ik er ook een feestje van..... lekker dansen... disco feestje...
Wat een heerlijk ongedwongen sfeertje vandaag....
Even wat losser dan anders... moet een keer kunnen...
Zo'n "extra chromosoompje21 meer" dag zeg maar....
We kliederen heerlijk met krijt op papier en vegen er dan overheen tot onze handen alle kleuren van de regenboog hebben...en de paaskip die er gekleurd wordt ook....
Deze activiteit houden we erin... hier kunnen ze wat mee...
In de kring oefenen we de dagen op een ludieke gebaren manier met de gebaren van Emily...
Och wat genieten ze...
En we ravotten na een mistig begin van de ochtend lekker buiten in het zonnetje...
Het komt wel weer goed met die vitamientjes A en D ..
Van.... nou vind ik de kinderen en volwassenen met Downsyndroom heel bijzonder en een plezier om mee te werken en mee om te gaan maar... ik vind sowieso de imperfectie van de mens een plezier om mee te werken...
Niet voor niets zit dat speciaal onderwijs diep in mijn hart...
Er bestaan (nog) geen perfecte mensen en ieder mens heeft uiteindelijk zo'n knopje die je moet ontdekken en waar je op de juiste manier op moet weten te drukken...
Ze weten alleen vaak zich een weg te vinden... een houding aan te meten...of zoveel mogelijk te voldoen aan" het onopvallend gemiddelde".....
Maar onze leerlingen zijn heel speciaal en bijzonder omdat ze wel dat knopje ook hebben maar zich niet anders voordoen dan ze zijn...
Ze zijn puur... echt... wat je ziet is wat je krijgt...
Ik hou daarvan... het speciale heeft een speciaal plekje in mijn hart...
Als ik aan hen denk komt altijd er dat prachtige gedicht van Toon Hermans in mijn hoofd...
Voor mij een ode aan alle speciale mensenkinderen vandaag ....
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.
Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen
Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou
Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten
Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN
Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
~Toon Hermans~
En daarom ook zit ik vanmiddag weer in de schoolbanken te leren over deze bijzondere doelgroep maar dan nu voor leerlingen met TOS... taal ontwikkelings stoornissen...
Je duidelijk maken... vragen kunnen en durven stellen... je communicatief redden....
Het maakt dan niet uit hoe je dat doet; met gebaren... pictogrammen... verwijzers... foto's...
Kan ik met rekenen uitleggen soms misschien een juffertje ongeduld zijn... op gebied van communicatie/ taal .. zowel de ins (begrijpen wat er gezegd wordt) als de outs ( jezelf duidelijk maken) .... ben ik eindeloos geduldig...en haal alles uit de kast...
Vandaag ervaar ik, middels lastige oefeningen, aan de lijve hoe het is als je moeilijk duidelijk kan maken wat je wil zeggen... en om niet begrepen te worden...wat een frustratie...
En wat een goede handvatten krijg ik, naast de bevestiging dat ik al lekker bezig ben, mee...
Maar wat ik zelf bedenk is hoe belangrijk het is dat als een kind het niet opgeeft, jij als juf het al helemaal niet moet opgeven.... en blijft zoeken naar mogelijkheden...want....
Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
Van.... en nu nog stemmen...
Éérst naar huis zien te komen door een binnenstad die opengebroken ligt...
Omweg nemen dan maar.... bijna 6 uur... Willems maag knort vast al over alle grenzen heen..
Chinees dan maar... och och och wat moeten we zonder al die afhaalmogelijkheden als werkende vrouwen...
Van.... Willem vertelt van zijn bezoek aan zijn moeder en zussen.... van zijn telefoontje aan de dierenarts en dat het tijdstip nu ook bekend is dat we Bikkel laten inslapen.... en dat zijn verjaardag niet doorgaat omdat zijn dochter door napijn van de operatie, de visite niet aankan.....
En van dat hij nu zorgverlof heeft om ook vrijdag bij haar te blijven omdat het zijn papa weekend is...
Van... maar dan wordt het stil... hij eet...
We zijn toch zo weer thuis want het loopt geen storm bij de stemlokalen horen we op het nieuws... de opkomst is laag..
Nouuuuuuuu bij ons stemlokaal niet...!!!!!
We vinden een lange rij en kunnen helemaal achteraan aansluiten...
Na drie kwartier zijn we aan de beurt en zien al twee hoge stapels ingeleverde stembiljetten voor de neus van meneer 3 achter de tafel....
Met twee stembiljetten lopen we naar de hokjes...... referendum en gemeenteraad...
GESTEMD!!!!
Nu gauw op huis aan... honden eten geven en mijn zusje even checken...
Van.... wat zei ik je... vanmorgen niet aanspreekbaar van ziek zijn maar nu zichzelf bij elkaar rapend om toch de gemeenteraadsgriffier taken te vervullen..
Ze is gek ... en ik zit te ver weg om in te grijpen...
Maar ja... je kan wel oudere zus zijn... zij is natuurlijk wel een oudere jongste zus díe weet wat ze doet...
Mooi die symbiose van nog dat oudste voor jongste zusje zorggevoel van vroeger en nu....
Van.... wat een lange dag....
Wat een lange lange dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten