En hup... alweer een nieuwe dag...
Even niet meer hollen rennen vliegen vallen en weer opstaan...
Even iets meer tijd om te verwerken...
Maar ik ga weer naar m'n werk...
Vandaag gaan we eitjes koken en eten...
Gaan we kuikentjes aaien...
Leren over lente... en nieuw leven..
Nieuw leven terwijl ik er net eentje afsloot...
En daarmee ook een stukje van mijzelf verloor...
Maar ik vertel over de kip en de haan...
En over het kuikentje...
Van... als er dan geen kuikentje in zit kan je het eitje koken...
Tóch maar wel even erbij vertelt want met al die suprise eieren in de winkels tegenwoordig en die kuikentjes in school weet je anders maar nooit wat voor trauma ze kunnen oplopen...
Van... kinder plezier helpt wel...
Ook al loop ik lusteloos rond soms.. ik kan nog steeds genieten van hun vrolijkheid en energie...
Én vooral de gretigheid waarmee ze alle informatie oppikken...
Ik geniet van die ene leerling die ineens alweer een nog niet eerder uitgesproken woordje zomaar ineens zegt...
Ik kan ook lachen om het vieze gezicht dat een van de kleuters trekt als we hem een gekookt eitje geven...
Van... maar dan is de dag om... en na alle administratie moet ik toch weer naar huis..
In de auto bedenk ik me dat ik eigenlijk ook wel een moment het leven van Bikkel wil vieren...
Gewoon blij zijn dat hij er was..
Ik bel Willem op een leg hem voor om samen met Babeth die er ook is, en ook zo verdrietig is, het leven van Bikkel te vieren in het pannenkoeken huis...
Lekker eruit...
Het plan wordt enthousiast ontvangen en zo zitten we een uurtje later in de Steenen Camer...
Pannenkoek spek gember... pannenkoek tomaat ham en kaas...Griekse pannenkoek speciaal...
Wijntje... biertje.. ice tea...PROOST op dat Bikkel er was en we zo bij met hem waren...
Van... steeds weer zitten we op onze mobieltjes in de galerij fotootjes van hem te zoeken... en filmpjes...
Oooh die heb ik niet... wil ik ook hebben.. appen!... hoor je over en weer...
Van... weer naar huis want The Passion komt zo op tv.
Die willen we niet missen...
Van... pfieuw wat zijn de meningen verdeeld...
Willem en ik vinden het prachtig en van hoge kwaliteit dit jaar...
Dé jongeren vinden het minder merk ik...
Dé vertelster spreekt ze niet aan...
Van... ook weer afgelopen...
Wat nú....
Lezen?
Ik kan gewoon mijn draai niet vinden...
Ik lijk Bengel wel die overal nog Bikkel zoekt...
Alleen ik zoek anders.. of.. is dat eigenlijk wel zo...?
Zoeken we niet gewoon hetzelfde..?
Ik zoek jou in alles
In mijn pijn
En verdriet
Onder het kopje
Herinneringen
Ik zoek je tastbaarheid
Je geur
Je blik
Je blaf
Ik ben je niet kwijt
Je kleedje is verhuist
Naar alleen nog maar
Binnen in mij
Mijn gevoel kan erbij
Mijn handen niet meer...
Én zo is er weer een wezenloze dag voorbij.....
Het zal nog wel even duren huilt Willem weer...
Ja... het zal nog wel even duren...
Gelukkig maar...
Want in het gemis zit de aanwezigheid...
Wat heeft zoiets toch een impact..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten