Een prachtige dag voor een begrafenis...
Ware het dan dat een begrafenis nou niet een echt prettige gelegenheid is...
Van... Willem lijkt vanmorgen de kampvader wel....
Iedereen wordt persoonlijk zijn/ haar bed uit getrommeld door hem...
De druktemaker...
En als Willem druk doet.... dan weet ik het wel....
Zenuwen....!!
Om negen uur vertrek naar Hengelo...
Gelukkig geen drukke wegen...
En vanaf het moment van aankomst tot aan het moment van in bed liggen, staat de tijd niet stil en wij ook niet...
Hoeveel bakken koffie ik niet gezet heb... mijn schoonzus de luxe koffie en ik de Senseo... ik zou het niet meer weten....
Maar op 1 hand te tellen zijn ze niet...
Alles wordt nog een keer doorgesproken, tranen gedept... lachjes gelachen...
Van... de uitvaartondernemer...
De kist wordt opgehaald...
En langs een prachtige familie ere haag wordt de kist naar de auto gebracht... gedragen door de kleinzoons...
Van.. nu snel in auto's stappen en naar de kerk...'het Venster'...
En weer die prachtige ere haag....
Van... dan de handen was rituelen...
De installaties, keyboards etc. die geïnstalleerd en getest moeten worden...
De koffie...
Weer die handen wassen...
Opstellen in een kring voor de condoleance die vóór de dienst wordt gehouden...
En dan dat krankzinnige moment...
Wel of geen handen geven.... een elleboog dan?...helemaal niks... een knikje.... een buiging.... of gewoon in het algemeen gecondoleerd zeggen en weer weglopen...de gepaste afstand...
Zo vreemd... zo raar...
Van.. na een half uur de dienst...
Stilletjes loopt de hele familie voorzien van witte roos, achter de kist de kerk in....
En prachtige lief lied klinkt een begeleid onze pas..."die dag"...
Gemoedelijk staan we even later allen om de kist....
Mama in ons midden...
Zij was er voor ons... nu zijn we er voor haar...
Eén voor één gaan de rozen in een vaas wel of niet vergezeld van die afscheidszin...
Van... en terwijl de achterkleinkinderen de kist versieren met stiften en glitters wordt verteld over de herder en zijn schapen...over ma's leven... zingen de kleinkinderen.... is er pianospel.... fluit Willem samen met zijn neef die het orgel bespeeld.... zingen we samen... en bidden van dankbaarheid....
Het is een prachtige dienst... liefdevol... warm... zachtaardig... saamhorig... gedragen....
Zo heel erg ma.... en ma-waardig....
Van.... maar het ergste moet nog komen...
Die vreselijke tocht naar het kerkhof...
De kerk uit... de weg oversteken waar alle auto's eerbiedig blijven stilstaan om de lange stoet doorgang te verlenen...
En halverwege de oversteek die klokken die luiden...
Luidend tot aan het graf...
Dat grote kille gat waar pa ook ligt...
Ik zal er nooit aan wennen...
Van... dan zakt de kist... en gooien we de rozen mee...
Het definitieve einde...
Ik hou mijn ogen op de prachtige bloemenzee er omheen gericht....
Van... het samenzijn na afloop met iedereen ..... lieve vrienden en familie...maakt veel goed om die laatste aanblik te vergeten...
Van... herinneringen... veel herinneringen...
Mooie verhalen... anekdotes...
Hereniging .... weerzien.... en krentenwegge.....
Oh ja... en veel handen wassen...
We raken er bedreven in....
Van.... de ontlading... het gemis... nu al....
En samen uit eten gaan....
Vijfendertig stoelen.... vijfendertig keer gekakel, gelach, nog een traan... maar zó gemoedelijk gezellig...
Wat zou ma hier zelf van genoten hebben...
Wat een rijkdom heeft ze voortgebracht en nagelaten...
Van... en dan het afscheid van elkaar...
De belofte en behoefte dat niet het verdwijnen van de familie spil het einde van familie samenzijn zal betekenen....
Van... en terug naar de orde van de dag...
De honden halen... en dan je telefoon bekijken .....
Mijn telefoon vol corona virus....
Terwijl wij even niet van deze wereld waren, schijnt de premier een pers conferentie gegeven te hebben...
Hernieuwde maatregelen...
Gaat de school wel of niet dicht... wie zijn in staat te komen... wie moet thuisblijven...
Er wordt gebeld, geappt.... en er worden berichten via andere school media kanalen verspreid....
Alles rond sport wordt vermeden...
Iedereen die kan werken komt... voor de klas of voor opvang van andere leerlingen...
Onze leerlingen zijn kwetsbaar...
Zorgvuldig handelen is geboden ....
Van... enfin.... corona beheerst het dagelijks leven.... en alles daaromheen...
Corona virus... angstvirus.....
Het zijn me wel emoties waar ik deze week doorheen ga...
Morgen weggerukt uit het gevoel van vandaag... in weer een ander gevoel...
Maar morgen staat het weekend voor de deur...
Weekend van bezinning en verwerking...
Om toch die dood even een kans te geven te mogen bestaan...
Pffft... wat een week....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten