zaterdag 14 maart 2020

14 maart 2020

Dag van:
Het klokje sliep ik rond....
Kon ook niet anders na deze week...
Twaalf uur even niets....
Zelfs mijn dromen herinner ik me niet als ik wakker word...
Werd ik tussendoor wakker om een plas... ik sliep weer door...
Werd ik tussendoor wakker door een kat die op bed sprong.... Ik sliep weer  door....
Maar om half 12 vind ik het toch tijd om me niet nog eens om te draaien...terwijl ik voel dat ik zo weer zou kunnen inslapen...
Van.... Willem is al met de honden uitgeweest...
Dik anderhalf uur in het zonnetje gewandeld...
Ik neem mijn eerste kop koffie...
Van... Willem gaat zijn nieuwe auto halen....
Hij is nerveus...
Zijn oude trouwe vierwieler moet nog leeg...
Hij moet er afscheid van nemen...
De eerste auto die hij zó lang had en die hem nooit in de steek liet...
Ik ken Willem......dat doet hem straks wat....
Van... een goed uur later stapt echter een toch trotse nieuwe auto bezitter de kamer binnen...
Verguld is hij...
"Ooooh Wampie hij is zo mooi.... maar ik snap er nog niks van...."
Tja... Willem en nieuwe snufjes....
De auto heeft Bluetooth en cruisecontrol.... een sunroof....
Wat moet hij ermee hè....
De handrem bestaat uit een drukknop.... geen pook meer...
Oh jee... en nu?...
Het kentekenbewijs is tegenwoordig een pasje...
Hoe werkt dat dan.... moet ik dat bij me houden...?
En het boekje kan hij ook al niet vinden...
Ik kijk eens rustig rond in de auto....
Onder zijn stuur lijkt het er verdacht veel op dat hij een tweede dashboard kastje heeft...
Willem kijk daar eens...
En ja hoor.... kastje mét boekjes...
Van.... laten we een ritje maken...
Ik moet toch nog boodschappen doen...
Tot zover alles oké....
We zoeven naar de Jumbo....
Heerlijk hoog die auto en luxe stoelen...
En parkeren.. tja.. de auto is wel een stukkie groter en langer hè...
Je wilde niet voor niks een auto waar drie honden in de achterbak kunnen...
Nou dat kan ruim....
Op de parkeerplaats past hij nét....
Van... nu eerst de boodschappen...
Vanavond willen twee van Willems kids mee 'wie is de mol' finale kijken...
Ik moet dus extra eten hebben en wat knabbels......
Nou had ik al wat over hamsteren op tv en radio gehoord en gezien... maar bij binnenkomst in de winkel kan ik mijn ogen niet geloven...
Dit is écht...
Dit is géén sciencefiction...
Zelfs als ik de hekjes door ben kan ik nog niet geloven wat ik zie....
Echt niet....
Er zal toch nog wel wát zijn....
Maar al waar ik kom... al wat ik wil... ik grijp ernaast... leeg... leeg... leeg...
En dan word ik zo boos... zó verschrikkelijk boos... dat ik spontaan in die supermarkt sta te janken....
Zeker als ik die andere mensen zie en spreek die nog iets willen  hebben...
Ik jank van woede, machteloosheid en medelijden... en schrijf het volgende....:
Dankjewel Medelanders dat ik vandaag na een week hard werken voor de klas om jullie kinderen te onderwijzen terwijl ik ook in rouw was om het overlijden van mijn schoonmoeder en dus van alles tussen het werken door  hielp regelen en familie opving, geen tijd had om boodschappen te doen, nu eindelijk in de winkel kom alwaar ik lege schappen aantref.
De oude vrouw achter haar rollator verdrietig zie rondlopen omdat zij GEEN VOORRADEN kon meenemen in het kleine mandje voorop en van haar schaarse AOWtje nu de dure overgebleven waar moet kopen die ze met haar tandeloze mond niet eens weg kan krijgen.
De in verwaarloosde kleding rondlopende vrouw met kind verdwaasd zie zoeken naar iets dat zij van haar beperkte uitkerinkje nog kan betalen want hamsteren kon zijn al helemaal niet.... waarvan immers?
Aan de praat raak met een vrouw wiens man chemo had deze week en ze dichtbij hem wilde zijn waardoor ze beperkt boodschappen had gehaald. en nu hij zo ziek ervan was niet veel kon eten maar wat hij wilde was er niet meer.
Dankjewel vreselijk egoïstische Medelanders dat jullie vooral aan jullie zelf gedacht hebben.
Het woord DELEN  ZORGDRAGEN ZORG(S)ZAAMHEID uit jullie vocabulaire hebben geschrapt.
Mijn kleindochter is jarig komende week. Ze wilde graag trakteren want onze basisscholen blijven gewoon open maar de schappen waren leeg. Niets om nog een feestje te vieren.
 Mijn buurvrouw met gewoon kiespijn kon geen paracetamol meer krijgen... nergens meer!
Wat ik maandag in mijn pauze moet eten is mij een raadsel want zelfs de liga koeken en crackers waren op.
Ons wc papier was écht op. We hadden deze week geen tijd om ook maar iets te halen behalve bloemen voor op de kist.
Dankjewel afschuwelijke egoïstische Medelanders.
Ik ben zó verschrikkelijk ZO VRESELIJK boos op al dit belachelijke gedoe.
#corona #hamsteren
Van.... ik heb nog net een pak shoarma kunnen vinden... maar niet de broodjes...
Gelukkig heb ik een broodbakmachine... en nog wat meel... uit het kerstpakket...
Maar écht... dit kan toch gewoon niet...
Van... gelukkig komen er veel reacties op mijn schrijven...
Dat voelt goed... stopt mijn gejank..... en geeft me weer wat moed...
Niet iedereen is slecht en egoïstisch natuurlijk....
Maar ik blijf de hele avond aangeslagen...over hoe sommige mensen dus wél kunnen zijn....
Van... op de apps gaat het corona gedoe maar door...
Grappen afgewisseld met nieuws....
Ook het journaal geeft elk uur weer nieuwe signalen af...
Het is niet meer bij te houden....
Van....'wie is de mol'...
We zitten er klaar voor....
Met het laatste stukje brie van de schap en toastjes uit het kerstpakket....
Wie wat bewaard die heeft wat....
De winnaar is iemand die bijna niemand verwacht had...Rob...
En wat een geweldig nieuws als we horen dat ter ere van het jubileum, na de zomervakantie een extra 'wie is de mol' komt....
Van..... de reacties op mijn bericht blijven binnenstromen...
Het bericht wordt gedeeld en gedeeld...
Ik mag toch hopen dat het een deel van Nederland wakker schudt...
Van.... ik ben aangedaan... aangeslagen... terwijl de woede gelukkig wat is gezakt....
Nederland oh Nederland... van je koekje bij de thee... eentje maar...
Van je gordijnen dicht als de avond valt...
Van je tulpen en je klompen....
Van je gedoogde wiet beleid...
Van je oranje leeuwen...
Van je wijzende vingertje...
En toch vooral van je ikke ikke ikke.....
Bah....







Geen opmerkingen:

Een reactie posten