Bengel is tenslotte in goede handen..
De betere handen zijn wij natuurijk...
Qua liefde dan...
De medische hulp heeft ze daar in Evidensia nodig...
Het grootste modernste dierenziekenhuis in Nederland...
(De prijzen zijn er ook naar... duidelijk een ziekenhuis waar de ultramoderne apparaten die 3.000.000 euro moesten kosten, nog afbetaald moeten worden zullen we maar zeggen... maar je doet het... want het is niet zomaar een kat... het is onze Bengel)....
Om precies tien uur gaat de telefoon...
Ik heb weer een andere arts aan de telefoon..
De Koen van gisteren zal wel slapen..
Vanmorgen heb ik het genoegen met Robert...
En Robert is katten specialist... beter!!!!....
De koorts is gezakt... maar wel te snel gezakt... gevaar voor onderkoeling dreigt nu...
Ze was paniekerig vannacht.... daar heeft ze een middel tegen gehad...
Ze heeft een ietsepietsie gegeten....
Mogelijke oorzaak nummer vier komt ter sprake...
Is het verslikking geweest...?
In dat geval kan een CT scan of longvocht punctie meer uitwijzen...
Maar dan moet ze onder narcose... en dat is nu nog hachelijk....
De medicatie slaat dus nog niet aan....
De toestand blijft kritiek...
Van.... Willem en ik vallen elkaar naar weer eens in de armen...
Wat kunnen we anders doen....?
Willem is er behoorlijk van ondersteboven....
Ik ben alleen maar lam geslagen.... zo'n leeg hol gevoel...
Van.... nu komen toch ook de gesprekken over de kosten ter tafel...
En hoe moet het in de vakantie...?
Over een week naar Drenthe.... maar hoe dan...?
Bengel zou naar het pension...
 |
| (Het plekje dat Bengel gemaakt had om op haar dood te wachten. Maar wat ik haar weghaalde) |
"Mocht Bengel het redden, dan neem ik de bench van Benji mee en verzorg haar op de camping hoor"... roep ik al....
Willem wordt weer iets nuchterder....
"Daar hebben we het dan nog wel over...."
Van.... mocht er niets ergs tussendoor gebeuren dan mogen we zelf om 22.00 uur weer bellen....
Bezoek is geen optie in corona tijd een gezien de hygiëne en steriele omgeving van de IC...
Och wat hoop ik dat ik niks hoor...... en dat ik gewoon kan bellen om 22.00 uur
Van.. en wat doe je dan zo'n hele dag...
Ooooh vreselijk... je hangt in de stoel en kijkt van de klok naar je mobiel.. en weer naar de klok....
Je maalt en maalt... en tobt en tobt.... en wacht....
We huilen nog maar eens en potje samen....
En dan die afschuwelijke momenten van dat je weet dat hij nu altijd kwam eten....
Nu altijd een rondje langs de honden maakte...
Nu een kauw snoepstaafje kwam halen...
Bengel heeft zo gaat vaste tijden....
Van.... en dat beeld dat je dan nu in je hoofd hebt.... van een kat in een glazen kubus .... die vast ligt aan allerlei draden met pleisters....
Allemaal piepjes om zich heen hoort en lampjes ziet knipperen....
En die ander die nu je kat aait... voer geeft ... of haar tergt met koorts thermometers en beknijpt en bevoeld....
Dat ze niet haar eigen mandje heeft... niet haar eigen dekentje...
Of dat ze niet bovenop de acht tuinkussens springt die op de bench liggen omdat het buiten regent...
Onze prinses op de erwt....
Van... en de tijd kruipt....
Je komt tot niks... zit en wacht....
Tot Willem oppert om samen de boodschappen even te doen....
Maar de mobiel die dan in de tas zit.... veel lawaai in de supermarkt... en de angst dat je je mobiel niet hoort als het ziekenhuis belt....
Dus tien minuten later weer buiten staat...
Van.... ooooooh en ál die lieve meelevende berichtjes op Facebook... op instagram... op de app....
En al die lieve telefoontjes die steeds weer maken dat je je tranen niet binnenhoudt....
En dan..... die actie van vrienden en mijn kinderen om geld in te zamelen....
Echt heus... ik hoef geen leuk tuintje meer als Bengel er niet in rondloopt....
Ik betaal daar de rekeningen wel van... van dat spaargeld...
Maar lief is het... verschrikkelijk lief...
Laat mij maar geven....
Wat kan ik ooit meer terug doen dan alleen maar heel.. ongelofelijk verschrikkelijk dankbaar zijn....
Van....22.00 uur....
Ik bel... krijg een bandje.... maar word direct automatisch doorverbonden ....
Ik kan Bengel bijna voelen als de stem van de assistente klinkt...
De koorts is rond de 39 blijven hangen...
Is dat een goed teken...?
Ze heeft ietsepietsie gegeten maar het put haar ook direct uit...
Is dat een slecht teken...?
De hoge ademhaling is gebleven.... zorgelijk gebleven.... maar ze is niet meer paniekerig...
Is dat goed...?
Nee we mogen echt niet op bezoek komen...
Beeld bellen kan wel eventueel.... morgen....
Maar ik wil haar aaien... vasthouden.... lieve woordjes zeggen...
En nee... verder weet ze niks...
Morgenochtend zullen de artsen bellen... met een vervolg plan...
Dan wordt de verbinding verbroken...
Bengel is ineens weer ver weg...
Willem en ik zitten elkaar even verslagen aan te kijken...
Maar ze is er nog.... ze is er immers nog.....
Dat op zich moet toch wel een goed teken zijn toch..... toch....?
Eigenijk weten we nu nog niks.... behalve dat ze er is.... dat ze hoe dan ook nog in leven is....
Dat ze knokt... toch.....?
Lieve Bengel hou vol.... hou alsjeblieft vol....!
Vecht... knok..... kom weer terug....
Het kan nog niet jouw tijd zijn....
Nu nog niet....
Heel lang nog niet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten