De kinderen voelen het feilloos aan...
Misschien zonder precies te weten wat dan precies maar.. ze voelen het wel...(afscheid)....
De kleuterbouw verlaters spelen de hele ochtend al samen...
Eerst met de duplo.... vakantietje spelen...
Dan schooltje.... de nieuwe klas.... de nieuwe juf....
Ze voelen zich zo groot nu ze al kennisgemaakt hebben in hun vervolg klas...
Zeker 10 centimeter gegroeid zeggen we dan...
En ineens een grote mond....
Ook dat nog....
Dat zal volgend schooljaar weer anders zijn als ze zien dat ze de jongsten zijn...
Maar laat ze nu maar even...
Het doet ze zo goed...
Je ziet het zelfvertrouwen groeien....
Wij zijn de grootsten.... de oudsten... de knapste...
En dan ook nog zo'n juf die er een schepje bovenop doet...
Vandaag jongens de laatste maandag van het schooljaar.....
De volgende maandag als jullie weer op school komen zitten jullie aan de andere kant van de school... in de nieuwe klas... bij de nieuwe juf....
Van.... en tussen de bedrijven door zijn wij klassenteam zelf ook alweer bezig met de voorbereidingen van komend schooljaar...
Kasten uitruimen ..... de nieuwe roosters bekijken van de vakleerkrachten gym, muziek, handvaardigheid, logopedie....
Oh dat komt mooi uit... oh en dat is ook fijn...mwoh dat had nou wel op een ander tijdstip mogen vallen....
De klas lijkt wel een uitdragerij met al die dozen die uit de kasten komen...
De kinderen vinden het prachtig...
Er staan spullen bij die de juf het hele jaar in de kast heeft gelaten...
Er valt in de laatste dagen nog wat te ontdekken...!
Van.... emotioneel gezien ben ik op...
Niet dat ik alles met de klas op de automatische piloot doe... nee dat niet....
Maar ik merk dat Willem 's middags wel gelijk heeft als hij zegt dat de ziekte van Bengel wel een nekslag was...
Op school weet je precies wat je moet doen... maar er moet ook niet íéts onverwachts gebeuren of ik sluit me direct af merk ik...
Elk iets extra is er nu een teveel....
Als ik aan de vakantie denk...
Als ik nog mensen moeten bellen....
Dat ene grote overleg dat er nog aankomt...met wéér en nieuw inbelsysteem....
Het nieuws van een tweede Covid19 golf in Israël of Portugal...
Ik zit te vol....
Teveel in te korte tijd meegemaakt...
En het zal wel zijn dat ik ouder ben dat ik meer verwerkingstijd nodig heb of zo...
Van... ik haal zelfs boodschappen vandaag terwijl ik weet dat we eten over hadden van gisteren....
Dom.. dom.. nou ja... dan maar in de vriezer...
Van... mail van Willems oude school....voor het afscheid van Willem in september...
Oh ja... dat zit er ook nog aan te komen...
Niet aan denken nog maar....
Van... ik wil het nog redden tot en met het opzetten en inrichten van de tent zaterdag.... en daarna wil ik niks meer......
Dan wil ik borduren en breien en haken.... met Esther....
Een braderie oplopen als die er zijn... en als die niet te druk zijn....
Onze oude geliefde camping een bezoek brengen....
En nergens aan hoeven denken...
Plezier maken vooral...
(Tandje van Benji gevonden) |
En bloedprikken komt na die twee weken wel weer...
Die 14 dagen meer of minder zullen ook heus niet uitmaken...
Geen gedoe met heen en weer rijden...
Nee.. ik doe het niet....
Ik ga op mijn kont zitten in een camping stoel.... en het enige dat ik doe is die stoel verplaatsen naar binnen als het regent... en weer verplaatsen naar buiten als de zon schijnt...
En slapen.... och wat ga ik slapen....
Slapen in de buitenlucht....
Geen wekker... geen afspraken... geen geregel... geen geplan.....
Een Willem die nergens heen hoeft....
Hoe klinkt dat....?
Nog drie werkdagen...
Woensdag nog even veel geregel met boodschappen en campingspullen....
Donderdag en vrijdag de laatste dagen deze lieve groep kinderen....
Vrijdag nog een keer dierenziekenhuis...
Blitz wegbrengen...
Bets en Babs wegbrengen....
En als ik dat zo schrijf denk ik...."Mijn god wat een huishouden"....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten