Laat ik het als afleiding zien...
Makkelijker gezegd dan gedaan natuurijk....
De wallen hangen ongeveer het hoogte van mijn onderkin en dat vormt een fraai geheel....
(Laat ik in godsnaam de humor nog bewaren)....
Van...... de kinderen spelen en daarna kunnen we nog in de kring...
Rond tien uur belt de arts....
Van... verdorie... toch nog het telefoontje gemist...
Ik ren met mobiel naar buiten terwijl ik de kinderen aan het fruit eten heb gezet...
Update 1 van vandaag...
Temperatuur is verder gezakt...
Rustigere nacht gehad...
Er is meer vocht/pus? in de longen te zien......
Ze eet wel kleine beetjes. ......
Ze is blij met elke knuffel. .....(die ik had willen geven)...
Maar ze is ook uitgeput na elke beweging. .....
Vanavond rond 18.00 uur komt er een specialist die samen met het team artsen van de afgelopen dagen gaat beslissen wat er te doen staat.
Verder weet de assistente niet veel
Daar heb ik dus nog niks aan... weer niks aan....
Wanneer krijgen we nu toch duidelijkheid....?
Waar moeten we ons nou aan vasthouden...?
Wat mogen we nou wel en wat niet hopen...?
Van..... heerlijke gesprekken met de kleuters...
Eigenlijk denken kinderen net zo diep na als grote mensen... maar eenvoudiger... minimalistisch.... zonder ruis....
Ze hebben dezelfde zorgen maar dan binnen hun belevingswereld...
- wat nou als het niet lukt in de volgende klas
- wat gebeurd er als ik iets niet begrijp
- blijven mijn vriendjes altijd bij me
- hoe kan het dat ik wel dingen snap/ leer en die ander niet
Ik geniet van de gesprekken...
Het dwingt je om zelf ook zonder ruis te denken....
Waarom kan ik dat toch niet toepassen als het om Bengel gaat...?
Van... ik wankel tussen afleiding, slaaptekort en gedachten afdwalingen vandaag....
Ik ren achter bellen aan die geblazen worden....."Oh die gaat écht de hemel wel raken juf"....
Ik denk weer aan Bengel....
Ik plof op een picknickbank.... te moe om op mijn benen te blijven staan...
Ik transformeer mijn tollende gedachten in harde draaiende zetten tegen de gymnastiek schommel.... waardoor kinderen hoog draaiend en schommelend, enthousiast roepen "Juf ik zit in een achtbaan"...
Van... en zo ben ik weer een dag doorgekomen....
Alleen is mijn achtbaan rit nog niet afgelopen...
Ik mag blijven zitten van de kermis baas....
Nog een rondje... en nog één....
Van.... thuis.... de stilte... geen Bengel die kopjes gevend langs mijn benen draait... om daarna op het aanrecht te springen voor haar maaltje...
Wel een tante Betsy die aandacht vraagt...
Euh nee.. correctie... Betsy vraagt niet... Betsy claimt...
En nee.. ik wil jou niet... ik wil Bengel...
Wat een rot gedachte van mij....
Van... Willem komt thuis met de honden...
De drie oudsten hebben vandaag hun jaarlijkse vaccinatie gehad...
Benji niet... die van Benji is nog 'vers'....
Borre heeft alle kastjes van de praktijk onder geplast vertelt Willem...
Hij tilde gewoon zijn poot op....
Zoiets doet Borre nooit....
Iets met leiderschap...?
Of zijn teefjes beschermen...?
Teveel andere geurtjes misschien....?
Van.... we hebben net ons bord leeg als de arts belt...
Zo'n vriendelijke jonge arts vind ik het...
Hij laat je meedenken....
Temperatuur van behoorlijk laag naar redelijk normaal....
Ademhaling iets rustiger. .....44/52 en bij binnenkomst rond de 100....
Maar......
Het vocht breidt zich uit naar, zoals het zich laat zien, de borstholte. .....
Dat is zorgwekkend. ....
De oorzaak is erg moeilijk vast te stellen.
Is er zo'n scherpe grasaar die in de longen zit door verslikking. .....
Dan een CT scan maken met de onzekerheid of je dan überhaupt de aar kan zien.
Wordt het vocht buiten de longen erger dan moet dat eruit. .....
Dus toch een punctie. .....
Wat weet je dan meer dan dat het pus of vocht is.....
Is er dan wel een remedie....?
Morgen gaat een radioloog een minutieus onderzoek doen naar het vocht dat zich uitbreidt, middels een echo en dieptefoto.....
En gaan we beslissen wat wijsheid is; gaan we door of stoppen we.
Er zijn dus best goede berichten maar de pest is dat het slechte nieuws ook direct héél
 |
| (Isa tekent haar diploma vandaag) |
Ondertussen is de onzekerheid moordend en weten we niet meer waar er ons wel of niet aan mogen/kunnen vasthouden....
Weer niks wijzer...
Weer geen prognose....
Van.... we liggen samen op bed...
Houden elkaar alleen maar vast....
Wat is wijsheid...
Hoever gaan we....
We lezen websites over dierengezondheid....
Het ene moment horen we ons zeggen "ze redt het niet"...
Het andere moment zeggen we weer dat er ook positieve dingen zijn te benoemen...
En daarna gaat het over de kwaliteit van leven na de longontsteking...
Volgens websites wordt ze nooit meer helemaal de oude....
Wat is wijsheid....?
Wat is wijsheid....?
Van .... misschien gebeurt er vannacht wel een wondertje....
Ik lever al mijn wijsheid er graag voor in....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten