Mijn commpassie beperkt zich niet tot het goede van de mens alleen, maar strekt zich uit tot zijn zwakheden en ondeugden...
Die laatste zin komt van mij....
Vaak zijn zwakheden en ondeugden uit de scherf ontstaan....
Ze hoeven niet altijd een dolk te worden...
Die gedachte maakt het voor de ander ook makkelijker om met zwakheden en ondeugden om te gaan....
Ze niet persoonlijk aan te trekken....
En dus los te komen van rancune, wraak of revanche.....
https://youtu.be/LZBI-EgIRr8
Van.... Willem komt niet los van de camping...
Als hij thuis is blijft hij zich, bijna krampachtig, vasthouden aan het gevoel van daar...
Het is zo typisch Willem...
Niet op kunnen geven wat goed voelde...
Er helemaal in op gaan....
Niet accepteren dat iets voorbij gaat....
Alles voelend
Hoger dan hoog
Dieper dan diep
Jouw ziel
Als steeds weer
Onontgonnen land
Laat jij
Je zaaien
Laat jij het groeien
En net
Als het bloeit
Zal het
Misschien weer
Voorbijgaan
En toch zorg jij
Dat je overal
iets achterlaat.
Iets moois.
Iets geks.
Iets dat opnieuw begint
Iets dat nog komen gaat.
Of wellicht verder gaat
Een idee
Een gevoel
Een droom
Een lach
Je laat het achter
Dag na dag....
Zodat het blijvend
Zijn mag.....
Want als rondom dat gevoel, dat natuurlijk euforischer wordt.... versterkt wordt.... geidealiseerd wordt als het er niet meer is, is al het andere nietig en onbelangrijk....
Er is dan geen 'even belangrijk...'even mooi'....'even lief' meer....
Nee..... dat gevoel van de camping is ALLES.... daar klopte het....
Van.... ik laat het maar zo....
In de wetenschap dat het tijd nodig heeft... en over gaat...
Geduld is een schone zaak....
Van..... Jenneken, de dochter waar Blitz logeerde, komt Blitz terugbrengen...
Blitz snapt er even niks van dat ze er terug is...
Ook Jenneken heeft het er moeilijk mee....
Blitz had zo het rijk alleen daar.... alle aandacht....
Geen dominante Babs of poten bijterige Benji....
Toch is het na een half uurtje ook weer goed...
Al blijft ze erg op Jenneken gericht....
Eenmaal uit het zicht is het ook weer normaal....
Van..... Bengel is veel buiten....
Bets probeert het ook steeds vaker...
En oh wee als ze de deur hoort dichtgaan... dan vliegt ze naar binnen....
Bengel niet... die heeft haar vrijheid terug...
Ik merk dat ik steeds op haar ademhaling let als ze weer voor eventjes naar binnen komt...om een kopje uit te delen.... en haar voerbak te checken op lekker hapjes...
Van... Benji's bench is voorgoed uit de kamer...
Gisteren was hij precies een half jaar...
Het moet nu vast goed gaan als hij los ligt...
Zijn pootje is nog zwak...
Lopen gaat best maar oh wee als hij wil rennen...
Deze week de lange wandelingen maar even laten voor wat ze zijn....
Van... mijn lagere school bestie is vandaag jarig...
Ik heb haar al jaren niet gezien maar op verjaardagen appen we....
En zowaar vandaag maken we een afspraak....
Bijkletsen.... elkaar weer even voelen....
Als we elkaar dan weer zien is het net of er geen jaren tussen zaten...
Dan pakken we de draad zo weer op...
Ik kijk naar 6 augustus uit....!
Van... de avond vullen we met gezellig toepen.....
Eindelijk weer eens, zucht Babeth...
Van... tegen de nacht komen de verhalen van Willem weer los...
Niks klopt er meer.... thuis niet.... het onbegrip van de mensheid niet... vrouwen niet...
Op het veldje... daar klopte alles.....
Daar werd dezelfde taal gesproken....
Tja... ammehoela.... vakantie taal.... vrije tijd taal... ontspanning taal....
Maar we zijn weer thuis....
Dagelijkse beslommeringen....
Realiteit...
Van... ik ben er even klaar mee....
Het heeft geen zin nu hem met beide benen op de grond te toveren...
Stel je voor... dan heb ik het gedaan straks...
Nog een paar dagen wedden...?
Dan komt hij weer bij zinnen.....
Dan komen de grijstinten terug.... en is normaal aanspreekbaar...
Wie weet is de gulden middenweg er dan ook wel weer...
Dat zou de thuiswereld weer wat kloppender maken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten