25 oktober 2025

Dag van:

Vanmorgen werd ik wakker van een zacht gerommel aan mijn zijde......

Geen aardbeving, geen kat...... nee, het was Willem.......

Met zijn meest wanhopige puppyblik stond hij naast het bed, handen gevouwen als een kind dat hoopt op een extra cadeautje van Sinterklaas.......

“Wampoosie…,” begon hij voorzichtig, alsof hij elk moment kon worden weggestuurd, "wat moet ik halen voor bij de koffie als mijn zus en zwager straks komen"....... 

Ik wist gewoon dat er wat achteraan zou komen, dus antwoord ik snel, " een pak koekjes is wel lekker toch?".......

De teleurstelling verscheen op zo'n gezicht.......“oh dus euh… en daar kwam het achterblijvende gedeelte van de vraag.....je gaat geen appeltaart bakken vandaag?”.......

Zucht..... 8:42 uur......ik had nog niet eens koffie gehad, mijn haar stond in zes richtingen, ik wilde nog een randje kant land mijn rok naaien omdat ik de rok te kort vind..... en deze man dacht aan… appeltaart.

Niet brood.......niet een eitje........ maar appeltaart........

Toen ik niets zei, ging hij over op fase twee

van zijn onderhandeling: de argumenten......

"Er liggen appels die best al slecht worden," zei hij met een ernstig gezicht....... "enneuh..... het is toch weekend.".....

"En… je maakt ze zó lekker."..... 

Kortom: pure manipulatie, vermomd als charme....... met zijn liefste blik in zijn ogen.....

Ik zuchtte, draaide me om en mompelde: "Als jij de appels schilt"........

Zijn gezicht klaarde op alsof hij net had gehoord dat hij de loterij had gewonnen......

'Ik ga wel stofzuigen' klonk het...... en als bonus sproeide hij zelfs buiten de planten af met de tuinslang....

Anekdote:.....

Ik: schat zet je de planten weer binnen voor je zus komt....

Hij: maar die zijn nog niet droog.....

Ik: nee lieverd, en dat worden ze ook niet want het regent buiten (zucht).....

En zo kwam het dat er die ochtend, geheel tegen mijn planning in, een geur van kaneel en warme appel door het huis trok......

En Willem?......

Die zat na zo'n huistaken, tevreden met een vork in zijn hand te wachten, alsof HIJ het culinaire wonder had verricht....... en kon niet wachten tot zijn zus en zwager kwamen.....

En hoorde ik daar nou een zweem van teleurstelling toen hij vertelde dat zijn dochter ook langs kwam.....?

Nee, niet om die dochter.... maar wel dat zijn stukje appeltaart dan nog kleiner zou uitvallen.....

Tja..... kinderen betekent soms je eigen aandeel verminderen.....

Enfin, zus en zwager komen....

En nu schrijf ik al dagen over files en on vandaag is dat weer onderwerp van gesprek, met dit verschil dat dit keer de oorzaak ook benoemt wordt...... want die schijnt er dus te zijn.....

Onder de brug van de A12 is namelijk een sinkhole ontstaan......

Volgens experts 'een natuurlijk fenomeen'...... volgens automobilisten 'een shortcut to hell'......

Je zou de A12 bijna een nieuw afritnummer geven...... A12B ......A12 Bodemloze afslag.....

De nieuwe snelheidslimiet op de A12 is daarom 0 km/u......alles daaronder is afdalen..... en dus is de A12 richting Duitsland afgesloten tot nader bericht....

Maar niet getreurd,  nadat de camper met schoonfamilie 2 uur in de file heeft gestaan, is daar de appeltaart....

Ergens tussen filefrustratie en vermoeidheid betekende geluk; gewoon warme appeltaart en niemand die toetert......

Het was verwerking, roomboter, kaneel,  en vergeving in één hap.......

En dus verliep het bezoek zoals we gewend zijn..... knus en gezellig.....

Iedereen heeft altijd sterke meningen over schoonzussen....... 'het is ingewikkeld' zeggen ze dan met zo'n blik van 'je weet wel wat ik bedoel'........ 

Maar nee, niet bij ons.......mijn schoonzus en ik kunnen het juist uitstekend vinden.......

We kletsen niet over elkaar, we kletsen met elkaar.......

Soms voel ik me bijna schuldig dat we het zo goed kunnen vinden.....alsof we het schoonzussen-systeem hebben gehackt...... Maar hé, iemand moet het goede voorbeeld geven.......

En ondertussen haakte ik me suf.......

De kerstboom in de klas zal dit jaar versierd zijn met twaalf gehaakte pinguïns in de kleuren die zeker niet des pinguïns zijn.......

Geen ballen, geen slingers, maar gewoon een streng georganiseerde kolonie in de top......

Anderen hebben engelen in de boom, wij hebben twaalf pinguïns van zuiver katoen...... 

De kerstspirit is misschien verdwaald, maar ze heeft wel een muts op......

Twaalf pinguïns..... voor elke kleuter eentje on na de kerstviering mee te nemen naar huis.....

Twaalf pinguïns straks (ik moet er nog twee haken), die een stille expeditie naar de Zuidpool van de woonkamer naar de Noordpool in de klas zullen ondernemen......

En tegen die tijd graag.......Jingle Bells in pinguïnversie.......

En dan is het nu afwachten tot de wintertijd ingaat....

Jazeker, het is weer zover.....

Nog een paar uur, en dan mág ik eindelijk die klok een uurtje terugzetten...... het meest trage, burgerlijke avontuur van het jaar......

En trouwens in deze moderne tijd zetten de meeste klokken hun versnellingsbak vanzelf al in de voor of achteruit......

Ik lig in bed en voel me licht opgewonden over het idee dat ik straks één heel uur cadeau krijg.......

Alsof het universum zegt 'hier, je hebt het verdiend......doe er iets nuttigs mee'....... 

En wat doe ik....... precies, ik blijf wakker om dat uur te zien gebeuren......want slapen zou zonde zijn van mijn extra tijd........

De klok gaat terug, mijn wallen gaan vooruit...... dit ga ik niet volhouden.....

Ik ga slapen in de wetenschap van wat ik mijn collega vandaag hoorde zeggen 'morgen staan we op een zijn we massaal en uur jonger '.......

Toch een leuke gedachte om de nacht mee in te nemen dunkt me......