vrijdag 23 februari 2018

23 februari 2018

Dag van:
Ach.... ik zal wel op de een of andere manier uitgerust zijn, denk ik als ik om half zes wakker word en ook niet meer in slaap kom...
Wél heel lekker om nog even drie kwartier in bed te liggen met het idee dat je in bed ligt...
Euh klinkt dit logisch...?
Voor mij wel...!
Natuurlijk had ik ook aan de ochtend rituelen kunnen beginnen en dan beneden nog zeeën van tijd overhebben... maar zo werkt dat bij mij niet...
Áls ik dan eenmaal aan de dag begin, laat me dan ook maar lekker doorstomen...
 En dat doe ik dan ook even later...
Tussendoor feliciteer ik Babs met haar eerste verjaardag..
Eén jaar en dan volwassen genoemd worden...
Ik feliciteer de fokker ook maar even...
Vanavond zal ik wat extra lekkers geven om het te vieren...
Van..... iets vroeger op school dan anders...
Komt goed uit want ik moet nog wat verjaardag voorbereidingen plegen voor die ene leerling...en wat werk klaar leggen....
Áls we in de kring zitten en we de dag doorspreken vertel ik van de verjaardag die eigenlijk in de vakantie al was...
Maar ik word al snel onderbroken met "maar vandaag ben ik echt jarig... in de vakantie kwam ik uit mama's buik en vandaag was ik jarig"... ☆
Ik vind het een goede beredenering... zo kan ik nog wel een paar dagen bedenken om extra feest te vieren...
We dansen.. we zingen... we pakken de digitale cadeautjes uit en versieren een digitale taart...
Dan wordt er getrakteerd.... daar zullen we de cupcakes hebben...
Én een wijsneus wijst op de digitale taart die nog op het bord staat en trekt een vies gezicht om vervolgens een hap cupcake te nemen vervolgd door een verheerlijkt "mmmmm"...
Tja tegen deze lekkernijen kan een juf met digitale vernuftigdheden natuurlijk niet op...
Van... ze zijn rustig vandaag... vrijdag natuurlijk...
Ik kan met twee  leerlingen zelfs werkbladen maken terwijl de anderen rustig aan tafel bezig zijn.....
Buiten spelen is koud vandaag... dat houden we niet lang vol..
Dat zal wat worden volgende week als het kwik nog dieper daalt...
 Een heerlijke leerling mét Downsyndroom heeft zich bedacht vandaag tot "nationale grenzen verleg dag" te bombarderen..
Nou is downsyndroom mijn specialiteit...
Tijdens mijn opleiding gedrag specialist heb ik naast gedragsproblemen bij kinderen met hechtingsstoornissen ook onderzoek gedaan naar gedragsproblemen bij kinderen met Downsyndroom...
Beide naar aanleiding van leerlingen die ik ooit in de klas had met bijbehorende problemen die me eindeloos boeiden..
Hechtingsproblemen omdat ik ontdekte dat met "liefde" dus niet alles op te lossen is...
Hechting in de eerste maanden is zo cruciaal dat je dat nooit met helemaal goed krijgt als dat verstoord is geraakt..
Deze kinderen hechten zich niet aan mensen maar aan structuur en tradities... steeds alles op dezelfde manier doen... alles en eigen plaats geven... rituelen...
Dat geeft veiligheid...
Downsyndroom omdat ik gewoon een enorme affiniteit voel met deze doelgroep...
Éen doelgroep met enorme diversiteit...en oh zo veel gradaties....
Ik weet nog goed de kritiek op het programma van Johnny de Mol...."je ziet alleen de goede daar"...
En hoe gaaf ik het programma  ook vind... ze hadden natuurlijk wel een beetje gelijk...
Van... ik werk óók voornamelijk met de zogenaamde goede.... Ben en Marleen van de kliek werkten met de minst goede.. en het verschil is groot....
Het plezier in werken met hen is echter ook groot...
Er gaat niks boven de eigenwijsheid... zeg maar gerust eigenzinnigheid...
Én daarom zeg ik ook altijd "Je moet als juf of begeleider altijd net iets - downer-  zijn dan je leerling of client met Downsyndroom...
Van... en dat is een reuze uitdaging... ook voor jezelf...
Vooral.... omdat ze zo leuk en slim zijn en humor hebben...
Je wilt niet weten hoe vaak ik even een andere kant op moet kijken als ik ze waarschuw of corrigeer en dan zo'n onschuldige of juist overdreven schuldige blik terug krijg...
Én je moet eindeloos veel geduld hebben maar ik zeg je.. dat kost geen moeite...tenminste als je affiniteit hebt met ze...
Heb je dat niet dan zou je al gauw geneigd kunnen zijn het "bloed onder je nagels zuigertjes" te noemen...
Van... ik geniet ervan... heb truckendozen vol trucjes... ben eigenwijzer dan eigenwijs ... en heb graag geduld...
Én dus ga ik vandaag eens heerlijk de strijd aan....(terwijl ik wel 100 keer die bewuste andere kant op moet kijken)
Ik verbaas hem met onverwachte antwoorden of reacties (handvat nummer 1)
Ik blijf consequenter dan consequent vandaag...
Ik introduceer het lieveheersbeestje moment...
Ik zocht eigenlik de befaamde rode time out kruk maar kon die nergens vinden en vond toen en rood lieveheersbeestjes stoeltje uit een Ikea achtige poppenhoek..
Zet het ding op een plekje in de klas waar niks te beleven is want... dan gaan ze daar wel mee aan de gang... en heb je het dan bij een kind met Downsyndroom afgeleerd dan bedenkt hij wel het volgende..en ze vinden altijd wel iets...
Ik hang er een rode pictogram boven met een duim naar beneden.. zeg maar zo'n Facebook Like datum maar dan andersom...en poot meneertje erop als het echt even niet meee kan...
Verdikkie.. de duplo plaat vergeten weg te halen (schuif schuif schuif).... en oeps toch de kruk iets te dicht bij de kast gezet (deurtje open deurtje dicht deurtje open deurtje dicht)...
 Maar eindelijk zit hij zonder enig iets en dat is toch minder leuk...
Yes.... het werkt
 Mag weer in de poppenhoek spelen.....kletst 2 speelgoed deksels herhaaldelijk tegen elkaar...
Dan maar er op het vriendelijke lieveheersbeestjes stoeltje na 4 waarschuwingen...
Dat bevalt hem niet...
Oké... ga je nu gewoon gezellig spelen?...
Ja...
Boink boink boink.. trappen tegen de bedbox die in de klas staat... maar met een blik van..."Dit ga jij niet goed vinden hè "
Ook ik geef hem een blik terug van "NEE dat ga ik niet goed vinden en kijk naar het stoeltje...
Frrrtt... weg is meneertje... op naar zijn volgende wandaad...
Kom we gaan naar binnen...
NEE
Hij rent weg...
Oké... wij gaan naar binnen en jij niet... doei....
Wow. Dat had hij niet verwacht....
Ja ik ga mee naar binnen!
Nee kan niet meer... ik heb de deur al dicht...
Maar ik ga luisteren....
Waarmee?
Ik denk mijn oren (Let op hij houdt en slag om de arm en de deur op en kier)
Alleen denken?
Ja ik denk het wel....
Ik kijk de andere  kant maar weer even op..hij kijkt te guitig....
Oké.. dan doe ik de deur weer open...
Een beker omgooien...
Leuke actie maar pech meneertje want hier is een doek en ga het maar opruimen..
Oeps.. dat was niet de bedoeling...
Zo gaat dat de hele dag door... en niet alleen hij geniet daarvan... maar ik ook...
 En nóch de een noch de ander wint... het gaat om het spel....en het uiteindelijk inzicht verkrijgen in waarom dingen nou eenmaal gaan zoals ze gaan... moeten zoals ze soms moeten...hoe het leven in elkaar zit....en  dat leer  je door dat spel ..en door je grenzen proberen te verleggen
Én dáárom geniet ik er zo van....en hou ik soms grenzen dicht en zet ik andere grenzen open
Van.. ach... ik kan er wel uren over bomen en praten en sparren en ervaringen uitwisselen...
Van... eind van de dag.. en vier vrije dagen in zicht...goede overdracht dus
..werk afmaken...oudergesprek...
Zes uur thuis...
Willem heeft maar weer eens kebab gehaald..
We kijken wel 3.4.6.8 keer de race van Kjeld Nuys op de 1000 meter....
Zijn tweede gouden medaille...
Maar áls ik hem voor de 10 keer zie met weer dezelfde interviews en commentaren van weer andere presentatoren, vind ik het weer welletjes...
Van... had ik nu maar een wekker die niet wakker maakt maar je verteld dat je juist niet hoeft wakker te worden want  dan kan ik uitslapen morgen..
Enneuh.... hoe zet ik mijn biologische klok uit...die juist zo blij is met mijn werkweek ritme...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten