21 februari 2018

Dag van:
Waarom toch heb je soms van die dingen; 'fiepjes' (vak jargon), eigenaardigheden zeg maar.. die je eigenlijk helemaal niet wilt hebben....
Zo ben ik een absolute ramp op het gebied van rekenen (over wiskunde maar helemaal niet gesproken) maar.... heb ik wel weer heel veel met cijfers....
Nummerologie en zo, kan mij mateloos boeien... en vaak tel ik huisnummers bij elkaar op of nummerborden om een soort eindgetal te verkrijgen... ik tel regelmatig traptreden.... paaltjes van een weiland of mensen in een wachtkamer en....
Ik onthoud datums.... ik heb absoluut wat met datums...
Ik ken nog de geboortedata en sterfdagen ... zelfs trouwdata van mijn ouders en grootouders..
En echt tal van bijzondere datums vergeet ik niet...
Aanslagen in Parijs bijvoorbeeld.... datums van nare en mooie gebeurtenissen.... aanschaf en geboortedatum van de honden en....
Zo'n dag als vandaag dus....
Dé verjaardag van een hele oude bijzondere vriend die ik niet meer zie....  waarvan ik zijn dochter zo nu en dan eens tegenkom in de stad en....af en toe eens app of mail ik hem eens..zoals vandaag....
Mijn aangepaste spreekwoord luidt immers "Wat in het hart zit verzuurd niet"
Zijn verjaardag zit echter gekoppeld aan de dag dat mijn ex en ik uiteen gingen (klinkt nu makkelijker dan dat het in werkelijkheid ging... had nog heel wat voeten in de aarde).... en dat vergeet ik dus ook niet meer...
Van.... nou dat dus....
Én oké... dat ik dan die datum onthoud tot daar aan toe... maar ik onthoud ook ieder detail van zulke momenten...

Bizar dus.... en naast heel grappig, soms ook heel confronterend vervelend....
Van... ik probeer me te focussen op de verjaardag en de oude vriend.... nachten en nachten.. tot de ochtend begon, konden we bomen... bomen over de gekste dingen...
Én uitstapjes maken konden we onder het genot van de mateloze fantasie dat zijn altijd veel te grote auto's, vliegtuigen waren die opstegen als hij optrok...
Ik herinner me een dag dat we maar den Helder reden (de vuurtoren)..... van daaruit naar Enkhuizen (leuke haven) door naar Utrecht (Altijd fijn stappen) en om 00.00 uur nog besloten om naar Antwerpen te rijden (het nachtleven is daar zo gaaf)
En altijd... áltijd aten we shoarma....
Iets anders bestellen was doodzonde...
Ach wat hebben we veel ontdekt en gezien....
Een heel bijzondere vriendschap...die het kon hebben dat hij een relatie kreeg (Ik een stapje terug deed) het weer uitging (hij een stapje terugkwam).... ik een relatie kreeg (hij en stapje terug deed)... mijn relatie standhield en zoveel tijd in beslag nam en neemt dat er geen samen op ontdekkingsreis gaan tijd meer overbleef...
Én dan toch van elkaar weten dat we er zijn en als het echt nodig is voor de deur staan...a la minute....
Van... maar vriendschap moet je voeden.... hoor ik al zeggen...
Klopt.. helemaal mee eens...
Maar deze dus niet...
Én ter ere van onze immer diepgaande maar oooh zo fantasierijke en humoristische gesprekken maak ik een verjaardagskaart..... met een knipoog en een kus...
Van ♡e lieve vriend Hans

Van... dacht ik toch dat ik vandaag vrij zou zijn... dom dom dom.. ik moet gewoon werken...
Maar.. nee hè... we zouden vandaag die rondleiding in dat fitness centrum krijgen...
Eerst vriendin afzeggen... dan de fitness school afbellen...
Het is ons niet gegund blijkbaar....
Van... maar werken is ook zo leuk...
Én vandaag is de school fotografe er...
Om de haverklap stoten we elkaar aan als we een mooie blik of lach zien en moeten dan het hardst om elkaar lachen..
Ik blijf erbij dat voor mij beelden vaak zoveel meer kunnen zeggen dan alle woorden bij elkaar...
Én hóe mooi komt dat tot zijn recht als ik mezelf hoor zeggen..."die glimlach...oh kijk toch die glimlach... die is zo mooi en puur" .... maar even later bij hetzelfde kind... "och kijk die blik dan.. wat een plaatje"....om te vervolgen "ach elke opslag is mooi"....
Én dat zet me aan het denken....
Hoe komt het dat ik juist bij dat kind elke blik mooi vind?...
Dat gezichtje zegt alles.. de ogen.. de stand van het hoofd... de richting die het uitkijkt.. de frons.. de grijns... de glimlach... de kuiltjes in de wangen... de rimpel..
Maar... dat gezichtje.. die houdingen en uitdrukkingen móeten ook alles zeggen want dit kind praat niet....
Alles communiceert daarom.. álles... maar niet de spraak... de gezichtsuitdrukkingen vormen de stem...
De gezichtsuitdrukkingen zijn alleszeggend.....
En daarom.. daarom vind ik het vast zo mooi....
Dé ogen vertellen me wat er gedacht wordt .. wat er gevoeld wordt... of gewenst of juist niet gewenst...
Hoe  knap kan dat werken in een mensenkind...
Van... en eigenlijk maak je de hele dag zulke fascinerende dingen mee...
Vandaag wijst een collega me op het feit dat die ene leerling alleen huilt als het bij ons... veilige ....klassenleiding is....
Loopt het naar iemand anders op het plein dan pakt ze die collega wel vast maar er wordt niet gehuild...
Ze durft in de veilige nabijheid van jullie dus wel te laten zien wat ze voelt zegt die collega...
 En zo is dat... en wij noemen dat gelukkig adequaat handelen en zien dat als effectief duidelijk maken wat je wilt...
Hoe speciaal is speciaal onderwijs...?!?!
Machtig prachtig!!!!

Van.... en daarom zit ik op mijn vrije woensdagmiddag tot kwart over 5 op school om een aangepaste les naar aanleiding van het boek "wil jij mijn vriendje zijn" te maken..
Én daarom loop ik om half zes nog op het winkelcentrum om dieren uit dat verhaal bij elkaar te zoeken...
Én dáárom ben ik om 6 uur pas thuis.... oeps nee... rij ik weer gauw terug maar de winkel omdat ik koekjes meel zou halen om hartjes koeken te bakken morgen... en ben ik dus pas om kwart over 6 thuis...
Van.... gelukkig...Bikkel heeft het huis schoon gelaten en dus zit er een ontspannen Willem in de stoel...
Hij barst los over zijn leerlingen die bijna het raam van enthousiasme uitsprongen omdat ze op live stream schaatsen gingen kijken.... en dan over hoe stil het werd bij de laatste bocht toen ze enkel brons bleken te behalen...
En hoe ze meeleefden met de emotie van Irene Wüst....en wat een mooi kringgesprek daar uit voort kwam...
Én hij vertelt van het gedicht dat hij bij een van mijn foto's maakte..
En dan is het stil... meneer eet....
 En daarna is het weer stil... meneer is naar de eerste school kamp vergadering...
Nu rustig douchen en vriendin bellen...
Met schoondochter overleggen over allerlei lopende zaken...
Ach en dan is de dag alweer om....
24 uur is echt te weinig voor het etmaal dat ik wil vullen...
Is echt te weinig om alle gedachtes die ik denk te verdiepen....
Om alle belevenissen te vermelden...
De mooie gesprekken die ik vandaag had...met collega's.. met een gezellige vroegere schoolvriend over de psychiater Dirk de Wachter en zijn verfrissende kijk op de huidige maatschappij...
Het netwerken dat ik vandaag deed met een vrouw die gespecialiseerd is in taalontwikkeling voor kinderen met Downsyndroom.. en hoe een lief en leuk gesprek dat werd.. en hoeveel tips en ervaringen we uitwisselden... en ik nu toegang heb tot haar website vol lesmateriaal...
Ach... en zoveel meer...
Je moet ook niet alles op willen schrijven... je moet ook wat in je hart te bewaren hebben...om bijvoorbeeld later uit te stralen... ☆☆