Ooohoooh....
Het doet me denken aan mijn puberteitsjaren.... met dit verschil dat ik toen uren kon blijven liggen en met niks doen mijn uren vulde en ik nu dus daadwerkelijk slaap....
En ik weet dat ik me suf droom maar als ik wakker word kan ik me niks herinneren...
Soms blijft nog even het gevoel hangen maar dat is dan ook alles...
Fijn als het nare dromen waren maar ontzettend jammer toch als er leuke dromen tussen zaten...
Van.... niet getreurd... vandaag maar gewoon van leuke dromen werkelijkheid maken...
De dierenarts heeft nog niet gebeld dus die bellen wij maar..
'Ja meneer, ze heeft u vrijdag gebeld.... nee meneer we kunnen hier niks van een uitslag terugvinden'....
Grrrrrr... nog meer spanning...
Nú tot maandag 10.00 uur afwachten...
Van..... boodschappen doen... Willem stofzuigen..... vriendinnetje Annet in de supermarkt.... nooit uitgepraat dus lekker even kletsen alsof je elkaar gisteren niert gezien hebt...
Thuiskomen... dweilen.... stoffen.... en de soep opzetten...
Dé ochtend heb ik dan wel niet bij bewustzijn meegemaakt maar de middag des te meer... en die vliegt om...
Voor we het weten is het vier uur en staan Jip en papa Ron voor de deur.... arme Angela heeft migraine.... net juist vandaag... wat een pech!
Jip stort zich op mij.... op Willem... op de hondjes....
De bel.... toe maar... dochter en familie op de stoep..... nieuwe auto laten zien en een bas box voor Willem installeren...
Complete drukte nu maar oer en oer gezellig...
Óf Olaf mijn vader is..... tadaaaaa... nou Jip, die houden we erin....
Toch maar even de familie banden uitleggen...
Mama van Jocelijne... oma van Isa en Britt....
Oh jij hebt ook een oma?
'In een foto...want oma is in de hemel.... dasr is ze met opa en een oom in een kistje...
Soms gaat ze eruit en dan gaat ze met opa paardrijden... maar daarna moet ze weer in de kist...'
Jip helpt mee in de keuken met eten maken...soep roeren... pizza's warm maken... tafel afruimen...
En dan denk ik weer... hoezo beperking????
Uit dé gesprekken die Willem en Ron voeren hoor ik heus ook de zorgen wel..
Ze zijn er, dat weet ik..
Jip ziet geen gevaar en heeft een onwankelbaar vertrouwen in de wereld....
Dat dit voor deze kinderen ook gevaar kan betekenen snap ik ook...
Maar het maakt me bozer op de wereld dan op dit heerlijke zorgeloze mensenkind...
Jip kan zomaar weglopen... doodsangst voor ouders natuurlijk...
Voor Jip gewoon de wereld verkennen en verbreden...
Maar het kan niet want de wereld is boos en wil kwaad doen...
Én Jip snapt dat niet want Jip kent alleen maar lieve vriendelijke mensen om zich heen...
Zoals de hele wereld zou moeten zijn!!!.... lief en vriendelijk...
Zonder kwaad in de zin...
Tot nu toe is het elke keer goed afgelopen en kwam ze alleen lieve vriendelijke mensen tegen die haar weer naar huis brachten...
Én je wilt er niet aan denken dat ze ooit die verkeerde tegenkomt...
Door schade en schande wijs......
Maar alsjeblieft niet Jip of welk kind dan ook...
Als we de kinderen onbevangen en onbezorgd konden laten opgroeien dan worden het mensen die later lief en vriendelijk zijn....
Én daar zijn er veel te weinig van...
Van.... en zo praten we nog lange tijd door... geven samen de honden eten... knuffelen... laten de honden uit.... doen soep voor mama in een bakje en doen er nog wat overgebleven bonbons bij..... daar moet de hoofdpijn toch van overgaan....
Én dan is het tijd voor ons is om naar het 'volgende feest' te gaan....
Dag lieve Jip... dag lieve Ron.... snel bbq op de vlonder....
Op naar de vrienden kliek...Mieke s verjaardag vieren...
Pfieuw... ik ben de laatste die binnenkomt... dat gebeurt niet vaak....
Over en weer vliegen de gesprekken over tafel.... over werk... over pensioen... over boeken die we hebben gelezen (vast terugkerend onderwerp op elk feest) over reizen...
Én de drank vloeit.... en de gesprekken vliegen sneller en van de hak op de tak... het volume stijgt... de hapjes op tafel nemen toe en vinden gretig aftrek...
Willem haalt zijn dochter op... ik blijf nog even... maar als de vonken uit mijn gehoorapparaat komen (figuurlijk dan)... vind ik het welletjes...
1 uur s nachts... mooie tijd om te gaan....
Eén knetter gezellige dag.... min ochtend dan...
Benieuwd of ik nog een keer zo lang kan uitslapen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten