Zat gister het verdriet in mijn ogen en vloeide het onophoudelijk met tranen naar buiten,...
Vandaag zit het in mijn keel als een brok die er niet uit wil...
En zit het in mijn buik als een knoop die verwrongen door elkaar zit en niet uit elkaar te krijgen is...
Er is één plek waar het steeds blijft zitten...
In je hart.... en maar al te goed weet je dan weer wat hartezeer betekent....
Van... en er moet zoveel nog geregeld worden...
Voor school... voor Willems verjaardag.... voor Ben's afscheid....
Zóveel ....dat je niet weet waar te beginnen....
Van... schoolwerkzaamheden worden lieftallig overgenomen...
Lieve begripvolle collega's....
Wat voelt het goed om op een warm team terug te kunnen vallen...
Gewoon echt vallen....
Dat ik dat durf mag al een wonder heten...
En je dan gedragen voelen....
Van... op naar de volgende klus...
Bloemen....
Ben hoefde geen bloemen... maar wij willen 'die onzin' wel....
Telefoontjes plegen dus... naar alle kliek 'members'...
En gelukkig het snel eens zijn.....
Emoties in een andere taal dan je moedertaal....
Alsof het dan ook andere emoties worden....
Het gevoel waar je over na moet denken....
En toch hè... sorry for your lost... ofwel zo verdrietig om je verlies... klinkt best mooier dan gecondoleerd...
Toch is de betekenis goed bedoelt...
Con betekent in het Latijn 'met' en 'dolor' of 'dolere'... betekent "pijn voelen "....dolus betekent lijden/ verdriet....
Meevoelen met pijn en verdriet dus.... medelijden mag ook....
Goed bedoelt maar ik heb niks met dat woord....
Van.... naar Marleen en de kinderen....
Dichtbij maar op afstand....
Voorzichtig mét en voor elkaar....
Als ik het afscheid aan elkaar ga praten moet ik niet alleen met onze kliek verhalen komen....
Van... ik val midden in het enveloppen schrijven...een kaart ontwerpen...
Wat heeft Ben's zoon een prachtige persoonlijke kaart gemaakt... met tekst van Ben's dochter erbij...
Dan de bizarre keuze die de familie moet maken...
Wie mag wel en niet komen...
Koningin Corona stelt zo haar beperkingen....
Alles wat je in deze tijd juist nodig hebt, word je ontnomen...
Ook geen condoleance na afloop....
Het mag niet....
Zelfs de GGD belde 's morgens met een kruisverhoor...
Zelfs de enveloppen die worden opgehaald, worden op afstand aangenomen... met handschoenen aan...
Van... dan de verhalen... de herinneringen...
De pijn en het verdriet...
Je weet dat het over zal gaan in een glimlach... later...
Maar nu nog even niet....
Van... de muziek... en hoe delen we het afscheid in.....
En 's avonds bellen met Ben's broer....weer verhalen en herinneringen... uit de periode van vóór het ontstaan van onze vriendenkliek....
Van.... en dan even niks....
Of ja toch...
Je zou het bijna vergeten...
Willem straks jarig...
Straks....
Andere emotie... verweven emotie...rode levensdraad....
Straks....
Morgen.....
Omdat er weer een morgen is...
En zoals mijn lieve oud collega die ooit borstkanker had zegt dat "elke dag een geschenk is"....
Morgen... dan zal ik hem weer uitpakken....
Nu even niet....
I'm too sorry for the lost....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten