Her en der verspreid liggen een bijbel, een liedboek, voorbeelden van bloemboeketten die je anders zo vrolijk maken maar nu vertellen dat er gerouwd wordt...
De uitvaart ondernemer, de dominee... ze horen de verhalen aan... stellen vragen waarop weer kakelend door elkaar geantwoord wordt...
Tot men doorheeft dat zo niemand verstaan wordt en er weer om de beurt, soms met een traan, vaker met een lach, vertelt wordt over jeugdherinneringen.... anekdotes van kort geleden... of onuitgesproken oud zeer.... goede en slechtere tijden....
Wat de een vertelt heeft soms de ander anders ervaren...
Dan weer wordt er druk gezocht naar adressen... enveloppen moeten geschreven worden...
De cd schalt opwekkingsnummers om te kijken wat er bij binnenkomst voor muziek moet zijn....
De papegaai galmt mee....
Het notitieboekje van de dominee vult zich....
De liturgie wordt al duidelijker...
En ook de uitvaartondernemer weet inmiddels wat er op de kaart komt....
De lamp in de vorm van een vlinder brandt...
Twee kleinkinderen knutselen op de bank....
De dood groeit....
Het afscheid nadert...
En in het kleine kamertje ligt ma...
Ze heeft geen weet van al het geregel en de knusse gezelligheid...
Maar wat ligt ze vredig....
Vredige dood...
Ledig lichaam in ruste...
De nagels nog rood gelakt omdat ze eergisteren jarig was...
Twee rood gestifte lippen.... die een zachte trek vormen op haar zo bleke gelaat....
Haar handen losjes op haar buik....
Ik zou haast denken dat ze straks ontwaken zal uit haar slaap... een middagdutje...
Zoals ze dat zo vaak deed...
Maar als ik haar voel weet ik dat de slaap eeuwig is...
Blanke houten kist...
Straks zal die beschilderd en gekleurd worden door freubelende kinderhandjes....
Op de achtergrond hoor ik de stemmen...
Hoor je hoe iedereen even met je meeleeft... of is het met je mee dood gaat....?
Voor eventjes....
Tijd staat immers niet stil...
Leven gaat door...
Maar ik zie dat ze niks hoort...
Mijn gevoel zegt dat ze al ver weg is...
Het licht allang door...
Thuisgekomen...
Als ik naar huis ga om de honden eten te geven breekt de zon door...
Heel eventjes maar...
Ze schijnt fel op mijn gezicht zonder zeer te doen in mijn ogen...
Het is feest daarboven....
Groot vrolijk stralend feest....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten