Treurende
Vierende
Emoties:
Tijd van afstand
Tijd van verdriet
Van dood
En leven
Jouw leven
Ons leven
Het leven
Kwetsbaarder
Dan we ooit
Konden bedenken.
Vandaag....
Onder bizarre omstandigheden,
En maar liefst
Nog waardevoller
Kostbaarder
Dan ooit,
Vieren we
Jouw leven
Blijf leven!!!!!
Gefeliciteerd lieve schat
Volgende emotie dus maar....
Ondertussen maalt het in mijn hoofd...
Ik voel me van hot naar haar geslingerd...
Mijn hersens, mijn hart... ze vertonen der ene blauwe plek na de ander....
Van... Willem vindt zijn verjaardag altijd het hoogtepunt van het jaar...
Ik deel dat niet met hem maar..... ik wil hem er wel altijd wel graag tegemoet in komen...
Waar ik echter ook maar zocht naar een origineel cadeau.... Indisch eten... zo'n tof overhemd dat hij zo mooi vindt... een etentje... een reisje Parijs.... een concert van Stef Bos.... het lukt maar niet...
Winkels dicht, restaurants dicht, toko dicht, Frankrijk gesloten, concertzalen en theaters die de deuren dicht houden...
Op het nippertje scoor ik nog een blauwe parkeer schijf... nou jottem....
En een gevarendriehoek... voor zijn nieuwe auto....
Alles vervolmaakt met een mooie kaart met gedicht...
Van..... Willem vreest een eenzame sobere verjaardag...
Ik ben vandaag jarig
Zonder ouders
Zonder familie
Ik vier mijn leven
Met zoveel dood
Om mij heen
Wees ben ik
Wees bang ben ik
Wees verdrietig ben ik
Wees onwezenlijk ben ik
Wees gedragen ben ik
Ik ben vandaag jarig
Wees niet bevreesd
Want Ik ben bij je
En zoveel anderen
Ik leef
Hij gaat dus maar fluiten in Duiven.... muzikale omlijsting voor de digitale dienst van zondag aanstaande....
Zo komt en vriend aan de deur... nou ja... het cadeau dan... want hij staat verstopt afvuurt het muurtje met YouTube verjaardagslied op zijn mobiel...
Maar geen Willem.....
Zo maken familieleden filmpjes met gedichten en liedjes....
Zelfs de trip die hij vandaag met zijn kleinkinderen naar de Efteling had zullen maken met hun school wordt nagebootst....
Maar Willem is er niet..
Hij fluit...
Met de gedachte dat het vandaag niks gaat worden....
En ik slinger... van links naar rechts...
De rouwkaart tussen de verjaardagskaarten....
De toespraak geopend naast websites vol cadeau ideeën...en lessen voor mijn leerlingen....
Ik kan Willem met één ding eigenlijk maar een echt plezier doen....
Zijn laatste Duitse herder om een echte roedel te hebben...
Maar ja.....
Het huis... misschien de vakantie als die al doorgaat.... de kosten.... de drukte... de rotzooi... weer opnieuw zindelijk maken... weer opnieuw puberteit....
Van.... de nieuwe corona cijfers komen binnen....
Ik ben klaar met de dood...
Ik ben klaar met ziekte en eenzaamheid...
Ik ben klaar met verdriet...
Ik wil lente... kleur... gelach en nieuw leven...4 het leven
Van... dus toch maar een pup....?
En vier... de hond.....?
Kromme gedachte....?
Troost gedachte...?
Van.... ik ga niet Willem zoals de vorige keer verrassen met ineens een puppy op de bank...
Er moet toch iets van doordachts en zorgvuldig nagedacht zijn bijzitten....
Ik maak de virtuele lessen....
Aan video les ben ik nog niet toe...
Te labiel nog....
Ik kan om niks en alles huilen...
En ik haat labiel zijn....
Ik wil weer die sterke vrouw als altijd zijn...
Zonder angst van ziek worden....
Zonder dood, verdriet en eenzaamheid om me heen...
Nou oké... gedoseerd dan.... want een 'alleen maar gelukkig' leven bestaat niet...
Van... Willem komt thuis...
Ik ben stom geweest geeft hij toe...
Natuurlijk vergeten mensen mij niet....
Dan ontwaart hij de pontificaal grote foto van een machtig mooie pup op mijn beeldscherm...
De blik in zijn ogen veranderd op slag...
Zijn verstand sputtert nog wat tegen...
"Wou je echt.... zullen we toch.... is het wel verstandig.... oh wat is hij mooi... het is toch wel een hij hè .... oh de laatste... een echte roedel...."
Dat is het moment dus dat ik overstag ben...
Tegen die blik en dat blij verrast ongeloof ben ik niet opgewassen...
En voor we het weten zitten we ondoordacht... nou ja... een beetje doordacht dan... in de auto...
Willem pint ... ik pin.....
Op naar Kootwijkerbroek.....
Naar boerderij Knuffel...
Ja heus... je verzint het niet... maar zo heet die boerderij....
Van... ach wat zit die Willem gespannen en vol zenuwen in de auto...
Willem en zijn honden liefde....
En eindelijk daar is de boerderij in zicht...
In zicht ja... want we moeten een nog onmetelijk tergend lang boeren erf pad op....
Een vriendelijke oma boerin wijst ons naar de geschakelde boerderij naast haar...
En daar staat een allervriendelijkste zoon boer ons al op te wachten...
Alweer die keuze tussen lief en lief...
Uiteindelijk de keuze voor lief....
Lief met bolle buik en grote poten.... met witte pluimpjes eraan....en best rustig...
Verkocht... letterlijk en figuurlijk...
En Willem houdt hem vast alsof hij hem nooit meer zal loslaten....
Toch zal hij eerst moeten betalen....
En áls ik onze Banjer vast heb ruik ik .... lente... liefde... nieuw leven.... vrolijkheid... zorgeloosheid.... nestgeur.... aanhankelijkheid... vreugde...
En ik weet dat het goed is...
Van.... ja het zal vol zijn... en druk zijn.... maar er zal liefde zijn... en weer de hoop dat alles goed komt...
Wat niet meer is komt nooit meer terug....
Maar het zal een plek krijgen om mee te kunnen dragen...
Lieve Ben.. kijk nou toch... wat zou je hem mooi gevonden hebben...
En wat zou je eerst forsend gekeken hebben...
Maar wat zou je ook denken... zoals zo mooi op je rouwkaart beschreven staat...."wat leven die twee toch intens"....
En Babs kijkt toe..... Blitz en Borre zijn de zorgzaamheid zelver...Bengel geniet... en Bets kijkt de hond uit de boom...
Banjer moet vooral zelf nog wennen...
Lijkt te denken "best leuk hier met dat beesten spul maar ik mis mijn mama en broers en zus"...
Banjer vergeet echter alles als hij maar te eten krijgt....
En Willem.... ach Willem... wat is hij blij... wat is hij jarig....
Wat voelt hij zich minder wees....(zoals hij 's morgens nog schreef op zijn tijdlijn...)
Van...'S avonds nog de buren... en dochter Hanna... en nog later dochter Marianne....
Maar om de beurt...
We houden ons aan de regels....
Banjer nog niet...
Maar dat komt wel....
Welkom Banjer...!
In de malle molen
Van onbekend
En onbemind
Vierden wij
Dit nieuwe leven
Dwars door het lot
Dat ons verbindt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten