10 april 2021

Dag van:

Wampie!!!!!!..... ik kan niet op mijn gevaccineerde arm liggen.....

Wampie!!!!!...... voel even... heb ik koorts....?

Wampie!!!!!..... ik voel me nu wel grieperig hoor....

Oké.... dat was nacht twee.....

Toch zeurt hij niet echt hoor.....

Het is meer dat hij steeds tussenstanden doorgeeft....

En wellicht het bevestigende verhaal van 'dat hoort er allemaal bij lieverd' wil horen......

'S morgens is hij weer redelijk monter en haalt zelfs in de vroegte boodschappen voor de visite die straks komt.....

Een oude vriend van hem waarvan de kinderen als de dood zijn voor honden....

Het zal me benieuwen hoe dat gaat in dit honden walhalla.....

Maar Willem heeft al een aantal scenario's in zijn hoofd....

Op school vroeger lukte het immers ook....

Enfin... vriend komt..... kinderen zijn de speeltuin aan de overkant ingevlogen..... ver weg van de honden...

Vriend legt uit dat ze niet gewoon bang zijn maar extreem bang....

En dan dat moment dat Willem merkt dat zijn scenario's niet gaan werken....

Dat de honden eerst de tuin in moeten en de kinderen door de ramen eerst moeten wennen aan het feit dat er vier van die blaf beesten zijn... en geen kleintjes....

En dan dat moment dat de honden de ontreddering van de baas voelen en niet meer naar hem luisteren én het dus vertikken om naar buiten te gaan....

De boze baas... de jankende van angst in huis plassende hond.... de via de trap omhoog rennende hond.... de zich achter de bank verstoppende hond...de hond die de keuken in duikt....

Dochter Babeth en haar vriend Baas die dit alles vol verwondering aanschouwen..... drie snoetjes en een papa met hun neuzen tegen de hal ramen....en ik die hoofdschuddend het zooitje sta te aanschouwen...

Maar goed... de honden zijn buiten...

Buiten waar het net begint te regenen....

De kinderen zitten en hebben limonade... 

Papa heeft koffie.... 

De rust is in Willem gekeerd....

Babeth zit bij Bas op schoot op de bureaustoel...

En ik smeer broodjes... zeer benieuwd hoe dit gaat aflopen als ik die angst snoetjes voor het grote raam naar de honden zie kijken met een blik van "liever in de gietende regen in de speeltuin dan kurkdroog met vier honden in deze kamer"....

Onder het genot van een croissantje met jam,  het duurde even voor ze hun keuze konden maken tussen ham, kaas, pindakaas met m&m's, chocopasta, hagelslag, camembert of jam dus,  pakt Willem een riem en laat de kinderen kiezen welke hond het eerst naar binnen mag....

En unaniem kiezen ze voor.......................... Blitz!!!!!....

Ik vraag me nu nog af waar die keuze op was gebaseerd.... mezelf nagaand toen we onze eerste hond Bikkel haalde, op de ogen.....

Maar het antwoord van de kinderen is 'die ziet er gewoon liever uit'.....

Tja, en dat is ook een antwoord....

De kleinste jongedame zit met haar knieën bijna tegen

het plafond op de bank.... de stoere jongeman kruipt achter Bas en zijn vriendinnetje is de enige die direct op Blitz afloopt....

Blitz is enkel geïnteresseerd in de croissant.... en dat daar een kind aan vast zit merkt ze niet eens....

Als de laatste hap croissant is verdwenen en Blitz beseft dat er niks voor haar bij zat, legt ze haar kop op de grond en slaapt....

En slapende honden, zo merkt het stel al snel... die bijten niet....

Wie kiezen jullie nu....?

Het wordt Borre.... notabene de grootste....

Borre sjokt naar binnen met een nat vacht en ploft op de grond....

Het zal hem een zorg zijn wie er allemaal zijn en in wat voor gemoedstoestand ze verkeren....

So far.....so good...... Borre wordt al snel geaaid....

Nee Borre niet je kop optillen... daar schrikken de kindjes van....

Ik merk dat angst voor honden bij kinderen hem vooral zit in onverwachte bewegingen en druk doen....

Babs is de derde die ze aandurven...

Alsof ze aanvoelen dat Benji als jongste ook de drukste is een zeer daar het meest voor te vrezen hebben....

Babs is vooral zacht... nat maar zacht....

En Babs is nieuwsgierig.... die snuffelt...

Snuffelen en likken werkt niet bevorderlijk voor het kennismakingsproces....

Ook niet om over je angst heen te komen....

Zelfs niet als je zegt dat ze juist lief wil zijn....

Grote mensen kunnen je nog meer vertellen.... eerst zien, dan geloven....

Ondertussen durft de jongste al een stap van de bank af te doen.....

Ze moet wel want de dropjes en snoepjes in dat schaaltje staan op de tafel.... en lonken....

Dan is het toch echt tijd op ook de doorweekte Benji binnen te halen....

Woef.....

Oh jee.... we zijn terug bij af....

Lik..... hapje bij je mouw... we zijn nog meer terug bij af dan af....

Spring.... waf...... waar is die speeltuin...?

Maar dan gaat toch ook Benji liggen en keert de rust terug....

Één hartje kun je nog horen bonken.... maar het wordt allengs minder....

Dan begint Willem met zijn repertoire goochel en clown acts....

Voor ons niks nieuws onder de zon.... voor de kinderen het einde!!....

Ze gaan er zo in op dat ze niet door hebben dat de honden naast ze staan en om ze heen lopen.....

Kunnen ze ook druk doen, vraagt de jongste....

Nee Willem.... zeg nou gewoon ja en ga niet staan dansen...

Willem danst... de honden springen dol tegen hem op...

De jongste komt naar me toe rennen...."mag ik boven kijken waar jij woont?"....

Ik begrijp de subtiele hint en vindt het een goede oplossing...

Kom op... we gaan boven kijken.... en als alles bezichtigd is,  er is immers niet veel te zien boven, opper ik het plan om halverwege de trap te gaan zitten...

Ik heb het nog niet gezegd of ze zit al...

En dan komt het verhaal... van Rex de jonge witte herder van tante die steeds maar tegen je springt... van de scherpe nagels en de tanden... van stiefpapa die kanker heeft in zijn arm.....en nou geen arm meer heeft omdat dit eraf gehaald is....van opa die iets in zijn hoofd had en nu in en revalidatiecentrum (foutloos uitgesproken hè) zit omdat hij alles weer moet leren....

Tja... en dat verklaard veel.... een jonge drukke hond van een tante waar je eerst nog zo lekker kon logeren... en je veiligheid van een stiefpapa en opa op losse schroeven....

Mama was heel verdrietig zeker toen, vraag ik nog...

"Ja mama moest huilen".....

Ik zou ook bang voor honden worden..... als al die nare dingen gebeuren...

Ze kijkt me aan...."echt?"....

Ja hoor... dan zou ik me niet meer zo veilig voelen als iedereen zomaar ziek wordt en mijn mama huilt....

Dat is best eng allemaal....

"Ja hè", zegt de 5 jarige....

Ondertussen smelt mijn hart.... lief klein dametje die nu van papa ook nog eens van de hondenangst af moet komen en je meeneemt naar vier Duitse herders van formaat....

Er kunnen immers ineens vreselijke onverwachte dingen in je daarvoor oh zo veilige wereldje gebeuren...

We babbelen een tijdje daar midden op de trap.... over dat honden die in bergen wonen mensen helpen... over honden die je vriendje willen zijn als je verdrietig of bang bent....en we kijken daarbij af en toe door de spijlen wat de honden doen....

Ik vertel van onze conciërge die ook maar één arm heeft, maar daar héél veel mee kan doen....

En over Bikkel waar ikzelf ook zo bang voor was een toen achter Willems rug ging staan...

Ze lacht...

Dan gaat de telefoon van Willems dochter...

Háár stiefvader heeft in zijn arm gezaagd.... ze rijden nu maar het ziekenhuis want het is erg......

Of Babeth voor de hond thuis wil zorgen....

Ik zie twee vijfjarige oogjes me aankijken....

Hè dat is ook al zo'n brrrrrr verhaal hè zeg ik....

"Heeft die meneer nou ook pijn?"....

Ja dat denk ik wel zeg ik eerlijk.... maar de dokter geeft hem straks een prikje en die tovert de pijn weg....

"Is die meneer nou bang?"....

Ja, dat denk ik wel, zeg ik weer eerlijk....

Maar straks als de dokter de arm gemaakt heeft niet meer...

En weet je... er gebeuren daarna ook weer heel veel leuke dingen...

Die meneer krijgt vast heel veel kaarten en wordt verwend met cadeautjes...

En voor jou zijn er ook altijd weer leuke dingen die steeds weer komen....

Met je vriendjes spelen, jarig zijn, als sinterklaas komt, opa's verjaardag... of paaseitjes zoeken....

Dus als je bang of verdrietig bent kan je ook altijd daaraan denken... dat er ook weer leuke dingen komen...

Ze lacht weer....

"Gaan we straks naar de speeltuin?"....

Haar verhaal ligt nu op mijn schoot... en dan zegt ze

"zullen we naar beneden gaan".....

Hand in hand of alleen vraag ik.....

Alleen zegt ze......

Iets zekerder van zichzelf stapt ze de onveilige wereld weer in met een klein beetje meer vertrouwen.... want gelukkig zijn er ook leuke dingen........... zoals de dropjes op tafel bijvoorbeeld.....

Wampie!!!!!!.... ik heb nu wel een erg grieperig gevoel hoor....

Wampie!!!!!!!.... ik ga boven de otrivin pakken want mijn neus zit zo dicht....

Wampie!!!!!.... ik heb overal spierpijn.....

Ach Willem.... ik geloof dat het vaccin in jou écht zijn werk doet..... weet je wat... denk er maar aan dat er ook weer leuke dingen gebeuren als dit voorbij is.....