Dag van:
Het begint weer te lopen met Willems bijklusjes....
Fluiten, preken, ouderen bezoeken...
Dat laatste dan live... de rest online...
Er zit echter een nadeel aan Willems klusserij.... hij laat mij namelijk ook mee klussen...
Of het nou de spanning is... of de voorbereiding van een gesprek... of de gedachtenwisseling betreffende een preek....
Ging het nou maar over fluiten... dan was ik snel klaar...
Ik bespeel immers zelf ook die fluiten... lang niet zo bekwaam en zeker niet zo geweldig improviserend, maar enige muzikale gave bezit ik toch wel...
Maar nee... over fluiten vraagt hij nooit wat...
Hooguit of ik nog een mooi nummer ken dat hij spelen kan...
En natuurlijk moet ik altijd meeluisteren...
Maar het klusgedeelte 'bijstaan' bestaat altijd uit mee helpen zoeken naar woorden in het gedicht... het benoemen van een gevoel.... kritisch meedenken...
En oh wee als ik dan iets verkeerds zeg...
Wat natuurlijk niet werkelijk verkeerd is maar iets betreft dat hij op dat moment niet wil horen...
Het klusgedeelte bestaat ook uit "Wat moet ik voor zo'n oude dame of heer meenemen... waar zal ik het over hebben... weet jij waar die straat is?..... enz....
En dan krijgen we misschien nog wel het lastigste klusdeel.... het sparren over een preek...
Dat bijklussen neemt daar wel toe... en dat is leuk... maar ondertussen is Willem door zijn oude preken heen, en moeten er nieuwe komen...
Vaak laat ik hem maar praten.... en in het gesprek met zichzelf naar mij toe, vindt hij vaak de oplossingen wel...
Zo heeft hij het in zijn bol gehaald om te preken over de bloedvloeiende vrouw....
De vrouw die overal verstoten werd omdat ze al 12 jaar vloeide... ongesteld was dus... en onrein in de ogen van anderen......
De vrouw die er slecht aan toe was door al die jaren bloedverlies...
Je zou zeggen, hoe komt een man erop...?
Dit is vrouwenpraat ... gynaecologenwerk.... maar nee.... Willem gaat er over preken...
Nou ja... over de eenzaamheid dan.... en ik vul aan... en het geen contact mogen hebben met als nu in de coronatijd... geen knuffel, geen zoen geen arm om je schouders....geen seks.... en kinderloos...
Die laatste twee heeft hij dus niet nodig....
Voor een vrouw wel van belang, voor een preek niet...
En dan gaat Willem weer verder.... en ze durfde niet om hulp te vragen bij Jezus omdat ze bang was het dochtertje van Jairus tekort te doen....
Omdat ze het zich niet waard voelde, zeg ik op mijn beurt weer....
En zo komt Willem tot de formule van een nieuwe preek....
Het zal me weer benieuwen....
Maar mag ik nu dan mijn mail beantwoorden....?
Ik moet nog zoveel zelf ook doen...
Nee dus... hij moet nog declareren.... hij moet nog een column voor een website schrijven... hij moet nóg muziek uitzoeken...
En nou is die man wel met pensioen... en ons leventje speelde zich voorheen altijd in één woonkamer af... maar nu begin ik toch ernstig na te denken over twee werkkamers....
Laptops dat is niks voor ons... dat hebben we al ontdekt...
Te pc's werkt beter....
Moet je nagaan.... met pensioen en nu pas aan een werkkamer denken....
Dan naar het einde van de dag...
Ik heb de hele dag hard gewerkt op school... nog een lezing gevolgd over een dashboard mogelijkheden op een Ipad.... gesprekken gevoerd.... collega's geholpen want oh die nieuwe printer zorgt voor zoveel problemen.... en helpdesk over de vloer die de software van het digibord komt updaten om erachter te komen dat je een (nu al) verouderd digibord hebt... meegedacht over de indeling van klassen... oh ja en ook nog les gegeven....
Je partner geholpen bij gedichten, preken en anderszins... boodschappen gedaan en in de winkel een half uur met een collega over school staan praten...gekookt.... en dan zegt je partner na weer een spar moment over de preek en op het moment dat je opstaat om naar bed te gaan...."zo nu moet ik even ontspannen... kan je niet iets vertellen over dat boek dat je leest over Parijs... ik word zo rustig van je stem...."
Nou had ik net een grote ongemakkelijke stap gewaagd over de hond die voor mijn stoel ligt en net de eerste stap richting trap gemaakt... en dan krijg je dit....
Willem ik was op weg naar dat boek... om zelf eindelijk even te ontspannen....
"Aaaaaah toe eventjes nog"....
Dus doe je één stap terug... maakt de onmogelijke stap over de hond en ploft terug in de stoel....
Het boek 'Achter de façades van Parijs' is geschreven door een journalist, verslaggever, opera regisseur, Waldemar Kamer, die over de opmerkelijkste personen schrijft die hij in zijn leven ontmoette...
En dat aan de hand van de Parijs arrondissementen...
Uit elk arrondissement één persoon....
Zo maak je dus een trip door Parijs aan de hand van ontmoetingen....
Elk arrondissement heeft zijn eigen kenmerken en die persoon woont daar niet voor niets dus bezit eveneens van die kenmerken...
Ik vertel dus over de clochard van Gare du Nord, uitgebreid over de Russische zangers van het Trocadero, de prins van Palais Monceau, de student van de Sorbonne de dansers van Champs Elysseés etc....
"En wat vind je nou het mooiste verhaal?" vraagt Willem dan inmiddels zeer ontspannen....
Ik denk na.... en dan antwoord ik "van die Russische zangeres"....
"Oh vertel eens dan... dat heb je nog niet verteld"...
WILLEM!!!!!!.... daar vertelde ik het langst over....
"Oh ja.... oh sorry.... ik heb alleen naar de klanken geluisterd...."
En mijn gedachten over twee werkkamers nemen steeds sterkere vormen aan...
Ik zal er voor hem ook een geluidsinstallatie in laten neerzetten.... en een schommelstoel....
En de wereld aan luisterboeken.... want ik pas!.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten