"Geen katten"..... zei Willem ooit...
"Nooit een kat hier in huis"... dat zei hij ook...
En nu lopen er twee....
En die ene.. Bengel.... daar is hij net zo smoorverliefd op als ik....
Doordeweeks is het 's morgens bijna een wedstrijdje om wie het eerst beneden is om Bengel eten te kunnen geven...
Want het is zo leuk hoe ze achter je aan huppelt...en nog voor jij het zakje voer hebt kunnen pakken, het aanrecht op springt...
Maar dan begint het spektakel pas...
Je probeert dat zakje open te doen en in zijn bakje te legen, maar geen schijn van kans...
Bengel duwt met zijn kop tegen je hand, je arm je elleboog....
En dat zijn geen zachte kopjes... dat zijn KOPSTOTEN....
Elke dag weer....
Is het bakje leeg dan gaat ze voor de voordeur staan...
Ben je er niet snel genoeg bij dan springt ze tegen de deur.... ik wil naar buiten....
Je maakt de deur open, laat haar eruit... je zet eindelijk koffie... brengt de koffie naar de kamer, en daar staat ze weer.... bij de achterdeur.... of je maar even open wil doen...
Dan is ze haar behoefte weer kwijt en zoekt de gezelligheid op....
Pas daarna kom je aan je eerste slok koffie toe...
Elke doordeweeks dag weer..
Voordat ze zo ziek werd vorig jaar, was ze hele dagen buiten...
Nou ja... met mooi weer dan....
Bengel is immers een mooi weer kat...
Want dat is ook nog een ritueeltje hoor...
Maak jij die voordeur open dan kijkt mevrouw eerst hoe het weer buiten is....
Bij sneeuw zet ze helemaal geen stap over de drempel en maakt rechtsomkeert.... bij regen één pootje om die onmiddellijk weer terug te trekken...
Dan is de kattenbak boven ineens wel goed genoeg....
Maar dan moet het wel pijpenstelen regenen want het liefst poept en plast ze toch écht buiten......
Nog steeds heeft mevrouw wel moeite met Bets....
De ruzies zijn wel minder...
Ze gedoogt Bets zelfs op een paar centimeter afstand nu...
Beneden is het een soort spel wat ze spelen... uitdagen en terugtrekken...
Maar boven blijft het een gevecht....
Wel een vriendelijk gevecht overigens... er komt geen bloed bij kijken....
Bets is echter een bovenkat....
Bengel duldt geen deelrechten.... Bengel eist het alleenrecht van de slaapkamer... die ooit van haar alleen was.... zoals het hele huis trouwens...
Maar tja... aangezien beide door de slaapkamerdeur het balkon op moeten... en ze allebei toch graag op het dakterras toeven.... zullen ze elkaar toch tegenkomen en moeten dulden....
Maar niet zonder protest... oh nee....
Eindelijk is Bengel wel weer zo ver dat ze zoals vroeger toen ze nog alleen was, haar snoepje bij mijn bed komt ophalen...
Iedere avond.....!
En oh wee als ik het vergeet te geven of vergeten ben te kopen als het op is....
Dan moet ik dat weten ook.... ze kijkt me een dag niet aan...
Net zoals toen Bets hier in huis kwam...
Een half jaar heeft ze me volkomen genegeerd...
Ze wilde niet bij me zitten, niet bij me liggen, niet gekroeld worden, geen snack aan bed, geen aai, geen knuffel, ik mocht haar niet met oppakken... niks, helemaal niks...
Dat is gelukkig weer wat bijgedraaid na haar ziekte vorig jaar....
Och och och.... wat een schrik, wat een verdriet.... was dat toen toch...
Maar diva Bengel is er nog....
Dikker dan ooit want mevrouw blieft alleen nat en vers voer, veeleisender dan ooit want ze wil altijd wel een tussendoortje, veel vaker binnen dan ooit...
Het begrip buitenkat is weg...
Liefst ligt ze in een van de kattenmandjes die het huis rijk is....
Liefst loopt ze tussen haar vier grote vrienden de honden waarvan Babs haar grootste vriendin is...
Zij kwamen immers tegelijk hier in huis....
Liefst springt ze op de vensterbank in de keuken om vogeltjes te kijken...
Liefst komt ze bij je op de stoel springen.... op de leuning.... even kroelen maar niet te lang...
Maar het allerliefst is ze bezig de baas en mij tegen elkaar uit te spelen....
Dan springt ze na mijn stoel naar de stoel van de baas...
Bij hem wel op schoot....
Of ze loopt eerst tussen mijn benen en dan snel tussen die van de baas....
En als de twee bazen dan bakkeleien over wie ze de liefste vindt, dan heeft ze het voor elkaar... alsof ze het voelt die madame... en dan loopt ze met opgeheven hoofd héél rustig naar haar grootste vrienden...
En vandaag... vandaag is ze 4 jaar...!!!!
Onze Bengel....
Nooit een kat hier in huis...
En toen die toestemming dat ik haar mocht hebben... omdat ze een W als tekening op haar kop had...
Een W die allang verdwenen is.... en losse strepen zijn geworden....
Er zit een grijze bij mam, hoor ik mijn dochter nog zeggen toen ze belde dat er kittens waren geboren van hun Pom....
Pom die ooit in Haarlem met haar zusjes en broertjes uit een auto gegooid was op een druk Haarlems kruispunt.... waar natuurlijk nét mijn zoon ook reed...
Mijn zoon die niet tegen onrecht kan..... de man zijn kenteken noteerde, uitstapte en vier katjes redde....
Overal tussen auto's vandaan....
Twee gingen er naar mijn dochter en twee naar een vriendin van haar... de rest met de dierenambulance mee....
Mijn zoon bracht ze zelf naar Arnhem....
Pom kreeg heel wat nestjes in haar leven nog....
Bets was uit het laatste nestje...
Oermoeder Pom (10) mag nu van haar oude dag genieten...
Henk, Anouk, Bella, haar drie nazaten en zijzelf hebben een goed leven bij mijn dochter....
En Bengel en Bets zijn dus hier....
Allemaal een totaal ander karakter... maar allemaal stronteigenwijs....
Jarige Bengel......
Vandaag is het feest....
Liefste poes ooit.... wat zijn we gek op je...!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten