Zó...... ik voel m vandaag... tik tik breek de week doormidden maar mezelf ook...
Kom even iets lastiger uit bed dan de afgelopen twee dagen...
Even rekken een strekken dan maar.... kraak... smeer... kraakje... en andere bot en spier geluiden... en dan ben ik er weer ...
Van... tjonge alles werkt ... ook mijn kaak spieren want ik geeuw en gaap er nog op los als ik eenmaal beneden ben...
Snel de rituelen afhandelen en in de auto maar weer...
Woensdag nooit zoveel verkeer.... werkende mama's thuis omdat kindjes op scholen zonder hip continu rooster, vanmiddag nog ouderwets vrij zijn...
Gatsie... lipbalsem vergeten... mijn lippen doen zeer van schraalheid....
Doorbijten maar....(niet letterlijk natuurlijk)
Benieuwd wat vandaag weer brengen zal....
Eén leerling minder want die rust op woensdag, maar nog gezelligheid genoeg over vandaag..
Kennismaken met de nieuwe klassenassistente waarmee ik op woensdag ga werken.... en inwerken natuurlijk...
Van.... niet gemakkelijk iemand inwerken als je zelf net drie dagen nieuw bent...
Niet te lang bij stilstaan.... daar hoor ik al de eerste kindergeluiden....
Nog steeds s ochtends de structuur herhalen... jas ophangen... tas uitpakken... speelbak pakken....
Ammehoela denkt de eerste... ik heb net 3 kwartier in de taxi gezeten... nu even beweging...
Én....dat denkt de tweede ook... en de volgende... en de volgende...
Van... maar eindelijk dan toch alles aan tafeltjes....en ' deskundigen' in de klad die even komen kijken hoe het gaat, aan min bureau...
Hup de eerste weer van tafel weg.. en de tweede....
Het is ook niet niks als je 4 jaar bent.... in en ruimte vol leuke speeldingen komt en dan stil moet blijven zitten..
Maar.... als juf begint te zingen heeft ze de aandacht...
Voor iedereen even een persoonlijk woordje.... samen het verloop van de dag doornemen... nog één liedje dan en...genoeg....
Met een tweetal aan het werk dan maar...de kunst van lesgeven... doen, kijken en erop inspelen...
Met dé één een puzzel... met de andere een vormen toren... een boekje lezen... de bal overgooien... ieder kind op zijn/ haar niveau....
Het lijkt misschien niks maar voor ons is dit direct een stap voor de volgende actie... namelijk de interactie...
Van.... het fruit eten is weer een rustmomentje..... tja totdat je fruit wordt afgepakt natuurlijk want dat is een belangrijke reden om het op een gillen en de boel op stelten te zetten...
Lang leve mijn gehoorapparaten maar niet heus...
Dé ander verslikt zich... de volgende wil niet drinken...
Dag rust....
Van... de vakleerkracht handvaardigheid komt binnen... met.... een kar vol 'spannende' beleg het maar dingen...
Scheerschuim.. klei... confetti... speel maïs... alles komt op een grote spiegel onderlegger... en nu maar ontdekken.... wat een pret...
Bij ontdekken hoort ook proeven... bah zeep.... jammie speel maïs.... mwoh klei...
Alles zit onder.. de kinderen... de knutselschorten... de tafel... de stoel... de vloer...
En het leuke (wat zeg ik dat aardig) van alles is dat we langer bezig zijn met opruimen en schoonmaken dan met de activiteit zelf...
Toch als de knutseljuf twee oogjes in de 'van alles en nog wat derrie ' plakt is het resultaat... een sneeuwmonster... wel heel erg leuk....
Én als juf weer een beetje bijgekomen is gaan we brood eten...
Oohh jee.... alweer mijn gehoorapparaten op tilt....
Het brood van die ene leerling schijnt net zo lekker te smaken als het fruit even daarvoor dus daar verdwijnen stukken in alweer de verkeerde kindermond ....
En neeeeeeee niet drinken... maar nu moet het toch echt wel.... dus huilbui...
Én.... geen zin om aan tafel te blijven zitten... gevolg ...een run rondje klas...
Én... ik zet eigenhandig zandkasteel wel weer aan als de juf dat niet doet.... gevolg een scherm vol vette en besmeurde vingersporen....
Of ik nog geniet???? Jazeker wel hi hi....
Van.... maar ik ben evenzo blij als ik ze even later bij de rechtmatig chauffeur cq ouder heb afgeleverd en naar vriendinnetje kan....
Én daar zit ik een uurtje later dan ook....
Uitgebreid welkom geknuffeld nadat ze zo lang in Srilanka heeft gezeten...
Alle verhalen van haar aanhorend en zij de mijne.... en samen concluderen dat opgroeien niet makkelijk was en ouder worden ook al niet...
Waar blijven onze 'leien dakjes' ... wat blijft ons met rozen bedekte paadje.... en die twee vingers in de neus kunnen we ook al vergeten...
Gelukkig hebben we de humor.... gelukkig kunnen we nog relativeren... en gelukkig kunnen we elkaar de hemel in, en dus gelukkig prijzen...
Van.... thuis wacht een leeg huis .... Willem heeft overleg .....
Gauw een bloemkool schotel in elkaar flansen en wat stof afnemen...
Niét dat daarmee het huis aan kant is... integendeel... maar het geeft wel het idee dat je wát.... dat je iéts.... gedaan hebt...
Willem duikt op de bloemkool schotel... een man op dieet... sorry... Willem op dieet is een geval apart....
Hij eet minder maar bunkert erger.... een letterlijke aanval op schaars voedsel....
Dan een verheerlijkt verzadigd gezicht om twee uur later de klaagzang uit mond en maag aan te horen want een man... sorry.. Willem op dieet is een lijdensweg... een kruistocht..... een weg bezaaid met doornen.... een nachtmerrie... enfin alle te bedenken superlatieven dus...
Superlatieven die enkel door hem bedwongen kunnen worden door met zijn t shirt omhoog voor de spiegel of voor mij te gaan staan gepaard gaande met de woorden 'je kan het al zien hè dat ik afval'...
Én dan ik die dapper elke keer zeg 'ja hoor schat... de spanning is van je buik' en 'nou joh... je kunt het al echt zien'.....
Ik bedoel maar... je blijft zo iemand supporten toch... grijns....
Om vervolgens te horen...'ja ik voel me al veel fitter' ....
Om nog iets later te horen...'als je afvalt wordt je wel sneller moe hoor'
Ach die Willem... zijn eeuwige strijd tegen zijn kilo's....
Geen grotere tweestrijd tussen de Bourgondiër (gevoelsmens) Willem en de Spartaan (klein restantje verstand) Willem.....
Én geen leukere soap dan dit duel waar regelmatiger de Bourgondiër het wint van de Spartaan dan andersom...
De Spartanen van toen zouden zich omdraaien in hun heldengraven als ze dit wisten...
Maar goed... voorlopig zit ik dus al drie dagen midden in het verhaal over de metamorfose van Obelix maar Asterix en ik schat in dat als ik drie hoofdstukken verder ben ik het verhaal van achter naar voren kan gaan lezen.....
Ik kook echter geduldig lichtgewicht... calorie arm.... vezelrijk en vooral kleine porties...
Daarbij scheelt de afschaffing van bier aanzienlijk in de huishoud portemonnee....
Ik schat dat half februari de kentering plaatsvindt.... bezoek vriend uit Zeeland... nog erger... weekend daarna bezoek vriend Groningen....
Dan volgen nog een paar verwoede maar tot mislukken gedoemde pogingen plaats want in maart is hijzelf weer jarig en tja... dan gaan we al heel snel naar Kos en tjonge dan is het al bijna zomer en is Spanje weer in zicht...
Waarmee ik maar wil zeggen dat januari en september voor mij maanden zijn waar ik op relationeel gebied even doorheen moet en vooral ook mee moet gaan in zijn misère... zo niet tragedie... treurspel.... enz.
Ik moet zeggen... Dit gaat me al bijna 12 jaar redelijk goed af....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten