20 november 2021

Dag van:

Mooi natuurlijk, dat de internationale dag van het kind en de internationale dag van het recht op onderwijs en ontwikkeling samenvallen....

Ware het niet, dat ik weekend heb....

En ik vraag me vanmorgen dus ook oprecht af of ik daar vandaag over na wil denken....

Veel meer zitten die rot beelden uit Rotterdam me dwars....

Veel meer begrijp ik even niet waarom een jongen in Amerika zomaar de straat op mag rennen met een geweer om,  zo hij beweert, de winkeliers te beschermen die aangevallen werden door relschoppers...

Terwijl je in die staat niet eens wapens mag hebben...

En dat diegene dan even uit, zo beweert hij,  noodweer zeven mensen mag doodschieten...

Ja heus... mag..... want deze halve idioot is dus vrijgesproken....

En zoiets heb ik dus ook met wat er vannacht in Rotterdam is gebeurd....

Een stelletje kakkerlakken die, zo beweren zij, demonstreren tegen het vuurwerkverbod en de G2 maatregel....

Kweetniethoor..... maar dit was een hele burgeroorlog zo leek het.....

En niets wees op protest....

Pure vernielzucht... vandalisme ... relschopperij.... hang naar verderf....

En ik zie het te vaak..... te veel.... en steeds grimmiger worden...

Dus dan toch maar die dag van dat kind.... hun rechten... en de dag van  onderwijs en ontwikkeling...

Want bij de kinderen zal het moeten beginnen....

Kinderen zijn de toekomst zeggen ze toch....

Zij zullen voor jullie en mij gaan zorgen als wij allemaal oud en dement zijn.....

20 november heeft de Verenigde Naties uitgeroepen tot Internationale Dag van het Kind, een Dag waarop we wereldwijd zorgen dat kinderen een betere toekomst tegemoet gaan....... voor onze ouwe dag...puh....

Toch was die schlemiel in Amerika ook ooit kind.... en

gedroeg hij zich in de rechtbank ook ineens weer zo....

Toch waren die idioten gisteren in Rotterdam ook ooit kind....

Waar ging het mis.... wat ging er mis....?

Je kunt toch niet eeuwig de schuld aan regeringsleiders blijven geven...

Je kunt toch niet eeuwig de corona crisis de schuld blijven geven....

Je bent toch zelf er ook ergens bij....?

Je hebt toch gezond verstand...?

Waar zijn de opvoeders in dit verhaal gebleven...?

En ga me nou niet vertellen dat die ernaast stonden en meededen want dan zie ik echt geen uitweg meer.....

Helaas... als ik de beelden weer zie... bij het acht uur journaal... zie ik de ouderen er heus tussen staan...

En maar een enkeling van die wat ouderen staat echt te demonstreren.... 

En dan zullen in rechtzalen wel weer de verhalen komen van moeilijke jeugd blabla.....

We leven in een wereld waar oorlog en vrede naast elkaar bestaan, waar mensen andere mensen gebruiken om zelf winst te behalen...... 

Een wereld waar volwassenen aan deelnemen, waar kinderen van leren.....

Een wereld vol onvrede.....

Het grote verschil tussen kinderen en volwassenen zit 'm in hun onschuld......

Allebei doen ze heus wel kwaad, maar kinderen doen dit zonder zich bewust te zijn van de gevolgen en zonder de prijs voor hun daden te accepteren...... 

Voor volwassenen geldt dit echter niet altijd.....

Wij zouden ons veel meer bewust van de schade die onze daden veroorzaken moeten zijn, en toch weerhoudt het ons er niet van om ze uit te voeren......

De meeste kinderen bezitten een zekere aangeboren aanleg om om anderen 'te geven', in het bijzonder hun familie..... hun vriendjes..... 

Ze worden geboren met een soort vriendelijkheid, een zeker besef van behulpzaamheid dat niemand hen geleerd heeft en puur aanwezig in henzelf zit...... 

Het is aan hun opvoeders om ervoor te zorgen dat deze aanleg aanwezig blijft wanneer zij een deel van hun onschuld verliezen, iets wat door ervaringen... levenslessen.... een logisch en natuurlijk proces is......

Een van de belangrijkste dingen om kinderen groot te brengen zonder frustratie is naast liefde..... geduld...... 

Het is belangrijk dat je je kinderen op rustige wijze laten zien wat ze moeten doen of wat er van ze verwacht wordt........

Dit zal dan niet voor een gevoel van verplichting zorgen, maar van volwassenheid en inspraak....... verantwoordelijkheid ook vooral....

Alsjeblieft, dankjewel en het spijt me waren drie uitspraken die ik het liefst aan mijn kinderen meegaf..... zodat zij konden opgroeien tot beleefde en vriendelijke mensen.....

Ik wilde ze vooral leren om dankbaar te zijn, dat ze krijgen wat ze krijgen omdat ze het verdienen, niet omdat ze geluk hebben......

Beleefd ook om dingen vragen vond ik heel normaal om mee te geven.....

Geen mensen die zich liever wenden tot dingen als snelheid en verplichting om hun behoeften te vervullen...... 

Een eenvoudig ‘alsjeblieft’ verandert de betekenis van wat je zegt immers al helemaal..... 

Als ze weten hoe ze hun fouten kunnen herkennen en goedmaken, ongeacht de reden, zullen ze altijd blijven leren...... 

Sorry of het spijt me zeggen....om vergeving vragen zal ze eerzaam en kwetsbaar sterk maken.....

Het moeilijkste dat ik vond mee te geven was hen te leren om anderen te vertrouwen, om de wereld te vertrouwen......

We leefden immers door mijn gecompliceerde ex in een leven vol (be)dreiging......

Als ze dan al ontdekken dat de wereld vol gevaar zit, dan moest ik niet raar opkijken dat zij op een gegeven moment veranderden in angstige en emotioneel afhankelijke volwassenen, vooral als het aankwam op het confronteren van obstakels..... tegenslag....

En dat gebeurde in den beginne na de scheiding ook volop... 

En nog worstelen ze daar nog wel mee....

Gelukkig bestaan er veel onderzoeken die aantonen hoe kinderen van nature geneigd zijn om te helpen, delen, en kortom, sociaal gezond gedrag te vertonen en vriendelijk te zijn...... 

Iets dat ik ze bovenal naast al de dreiging heb meegeven....

Deze neiging werd dan ook behouden, wat ervoor  zorgde dat ze de slechte sociale gewoonten die hen omringen herkennen en niet hetzelfde zullen gaan doen of worden.......

Deze natuurlijke neiging zijn ze goddank nauwelijks verloren omdat ik hen behandelde zoals je zou willen dat zij anderen behandelen in de toekomst, waardoor ze hun gevoeligheid ten opzichte van anderen ontwikkelden en geen slecht gedrag vertonen....

Kortom... ook mijn kinderen hadden het niet makkelijk in hun jeugd... oh zeker niet...

Ze zijn erdoor getekend... en dat vind ik regelmatig nog steeds lastig om te zien...

Maar het zijn mooie dankbare begripvolle mensen geworden voor wie dingen maar niet zo vanzelfsprekend zijn...

Ze zijn het ook heus niet altijd overal mee eens.... maar ze schoppen geen stennis of vernielen dat wat ze maar tegenkomen..... en ook lopen ze niet met geweren op straat....

Ik ben ook vast niet de ideale moeder.... of de

pedagogische opvoeder omdat ik voor juf geleerd heb.... en ben zelf ook behoorlijk beschadigd...

En misschien ben ik wel te idealistisch....

Maar jongens nog aan toe... er is met en uit liefde meer bereikt, zo blijkt uit de geschiedenisboeken,  dan met haat en geweld....

Naastenliefde..... het zou toch eens het meest gezochte woord op Google moeten worden....

En ik weet echt wel hoe schrijnend nodig, anders dan voor deze reden,  de dag van het kind is....maar misschien zou de internationale dag van het kind na het gebeuren van gisteren eens voor één keer aan de dag van de opvoeder gekoppeld moeten worden.... om juist die opvoeders eens wakker te schudden....!!