4 december 2020

Dag van:

Net vóór de Rijnbrug zie ik er één rijden.... ongemakkelijk gebukt achterin....

En net voordat ik de weg langs het station op wil rijden spot ik er nog één..... voorin dit keer met ontmijtert hoofd...

Sinterklazen dus.... op weg naar hun jaarlijkse taken....

Zij zijn al aangekleed en geschminkt....

Menig Sinterklaas zit nu op een ongemakkelijke kruk in een zaaltje of personeelskamer..... dit ritueel nog te ondergaan....

Grijze en witte schmink.... de kleding waar de broekspijpen toch liefst niet onderuit komen... en dan die pruik en baard.... die vreselijke baard die nooit wil zitten zoals het moet en de pruik die na een jaar in de doos niet uit de kreukel te krijgen is....

Maar... in het hele proces worden ze steeds een beetje meer die kindervriend....

De ogen ietwat vorsend doch blijvend zachtaardig... de stem een octaaf lager dan in gewone dagelijkse leven.....

Maar hoe dan ook ongemakkelijk in een auto of ongemakkelijk op een krukje.... ze doen het toch ieder jaar maar weer... en met plezier....

En al helemaal niet onbelangrijk... ze zijn er in levende lijve.....

Terwijl toch menig Sint zich dit jaar digitaal aanmeldt op scholen...

De Pieten hebben het dit jaar een stuk makkelijker...

Geen precisiewerk wat schmink betreft.... zwart ook achter de oren en ver onder de kraag....

Geen randje blanke huid mag te zien zijn...

Zwart tot ver boven de haargrens want oh die krullenpruik zal toch eens verschuiven....

Ook schmink achter en vooral in de oren die je later altijd vergeet te verwijderen

Geen zwart op de tanden... pas op....

De lippen vet van de rode lippenstift...

Nee, niks van dit al...... dit jaar slechts een paar vegen.... niet te dik... niet teveel.... maar genoeg om onherkenbaar te zijn....

Van....

Ik wil niet weten hoe ouders op dit moment hun stuiterende kinderen in bedwang houden...

Hoe óók menig van hen gewild of ongewild in pietenpakken worden gehesen...... want och het staat zo leuk en mama heeft het niet voor niks bij het kruidvat, of wie weet zelfs in de duurdere speelgoedwinkel gekocht...

Terwijl toch écht de pietenmutsen straks weer plaats moeten maken voor zelf geknutselde Sint of Pieten mutsen waar de naam het kind vooral goed leesbaar op staat....

Stel je voor dat Sint is vergeten hoe de kinderen heten....

Van...

En de juffen en meesters.....?

Ach.. zij zetten stoeltjes in de kring... checken de surprises of cadeautjes... checken of er voldoende pepernoten zijn... in zakjes dit keer want corona besloot dat er niet gestrooid mag worden dit jaar....

Ze maken nog een laatste bordtekening met welkom Sinterklaas....

Zetten de bekers voor de chocomelk klaar.... nadat ze die twee keer geteld hebben....

Ze rangschikken de mutsen.... er was er toch wel voor ieder eentje... niemand vergeten...?

En drinken nog snel zelf een kop koffie....

Van......

Geen intocht dit jaar.... geen ouders bij de hekken....

Sint zit al klaar in een gymzaal of personeelskamer.....

Sommige scholen hebben als intro een film....

Wij ook....

En dan komen de eersten.... inderdaad al dan niet in Pietenpak..... opgewonden... gespannen stil.... maar niet zoals anders alsof er niks gaande is...

Kan ook niet want door de intercom schettert door de hele school sinterklaasmuziek.....

Wij zijn pas 's middags aan de beurt....

Maar de invulling van de dag heb ik allang strak voor elkaar...

Liedjes zingen... voorleesverhaal met poppenkast Sint.... en een pietenrugzakje knutselen om de pepernoten straks in te doen...

En vooruit... lekker lang buiten spelen....

De juf en klassenondersteuners lijken meer gespannen dan de kinderen.......

Alleen de autisten hebben last van het ánders dan anders en voelen dat de juffen drukker zijn....

Om half twee komen dan toch de Pieten... vergezeld met een grote zaal vol verrassingen...

De kinderen hebben vooralsnog alleen maar oog voor de Pieten....

Ze zingen.... ze dansen.... ze dringen om maar zo dicht mogelijk bij Piet te kunnen staan....

Maar oh als die zak goed in beeld komt.... en de Pieten cadeautjes uitdelen....

En dan ook nog een juf die zegt dat je moet wachten tot iedereen wat heeft en je dankjewel hebt gezegd....

Toch kan dan eindelijk het openscheuren beginnen....

En ik denk getergd terug aan hoeveel werk het was om al die cadeautjes met rare vormen ingepakt te krijgen...

Rits... rats... weg papier....

Maar kijk ze eens stralen.... kijk ze eens glunderen....

Een brandweerwagen, een winkelwagentje met inhoud, een timmerplank, een auto... een blauwe nog wel, klei, dino's......

Ik geniet van de dankbaarheid....

Als ik ergens allergisch voor ben zijn het ontevreden kinderen....

Maar ze zijn allemaal even dankbaar en blij....

Willen de Pieten nog een liedje zingen....?

Helaas Pieten we zijn te druk met kijken naar ons cadeau waar we pas thuis mee mogen spelen....

Van..... 

Ook het grote pak dat ik voor mijn ondersteuners heb,... vol cadeautjes en gedichten valt in goede aarde....

Er is niet veel nodig om mensen gelukkig te maken...

En hoe blij word je daar zelf niet van....!!

Van.... 

Maar dan is het toch echt half drie...

Tassen vol met Sint knutsels mee... jassen aan....

De school gaat uit...

De taxi's staan klaar....

En de juffen kunnen puin ruimen....

Papier... verstrapte pepernoten... doosjes.... nog meer papier.... vermengd met zand... heel veel zand... dat tijdens het dansen uit de profielen van kinderschoentjes kwam....

Van...

Thuis is het knus...

Willem en Babeth zitten 'gezellig' op hun mobieltjes te kijken....

Willem juicht als hij hoort dat we gado gado eten en helpt zelfs mee in de keuken....

Nou ja... een poging dan... want als hij het eerste ei niet gepeld krijgt, geeft hij de moed al op.....

Maar goed... hij heeft ze wél gekookt... net als de rijst...

Zo kon ik snel de foto's op het school platform zetten zodat ook ouders konden meegenieten van ons feest...

Ach... die Sinterklaastijd... ik zou hem voor geen goud willen missen....

Niet om de kinderen en mijn team in de klas... niet om de verbaasde gezichten van Babeth en haar Bas als die morgen hun schoenen gevuld vinden en het gedicht lezen... niet om de deuren die ik morgen langs zal gaan om wat langs te brengen... niet om mijn tweede helft kinderen en kleinkinderen die morgen verwend worden....

Euh..... zal mama morgen lekker oma soep maken....?

"Mam..... mogen we een keer Chinees?"....

En zelfs die ontwikkelingen vind ik heerlijk....!

Als ik morgen maar wel de, óók, traditionele pan warme chocomelk op het vuur mag zetten....

En dat mag....!