3 september 2023

Dag van:

Zo, wat er ook gebeurd, vandaag wil ik dat vestje waar ik al vijf weken mee bezig ben klaar hebben... 

Breinaald inwisselen voor naainaald en in elkaar zetten...altijd het minst leuke van zo'n breiproject.....

Maar ja, een stel losse panden aan je lijf kan ook niet natuurlijk....

Zorgvuldig naai ik alle naadjes aan elkaar....

Even zo zorgvuldig naai ik de knopen eraan...

Knopen waarvan ik altijd weer vergeet aan welke kant je ze bij een vrouw moet naaien....

Maar dan is het vestje  toch klaar....

Op de camping begonnen en nu het laatste draadje afgehecht.....

Resultaat....????? 

Gaaffffff......en blij mee....

Je zou het nu bijna jammer vinden dat de komende week de temperatuur zo omhoog gaat....

Dan nu óp naar mijn schoonzoon....

Hij is vandaag jarig, en ook al wil hij de formule 1 kijken, visite is natuurlijk maar wát gezellig....

Daarbij vind ik zelf de formule 1 kijken al helemaal geen straf.....dat doe ik immers al sinds mijn zoon de grootste fan van Michael Schumacher was.....(waarom zou zijn zoon anders ook Michael heten)....

Uiteindelijk loopt het anders...

Mijn dochter en ik hebben in de tuin een onwijs gaaf moeder dochter gesprek....

We hebben het over opvoeding en waar tegenaan gelopen wordt....

Ik luister en vertel soms wat over eigen ervaringen....

Meer in de trant van "weet je nog......"

Zo praten we anderhalf uur weg en hebben veel aan elkaars woorden en gedachten....

Alleen als we weer in de kamer komen hoeft Max nog maar 6 rondjes....

Wel spannende gelukkig....

Nee, niet voor Max maar voor de Ferrari coureurs die elkaar het licht in de ogen niet gunnen....ofwel geen podium plaats gunnen....

Na het meegalmen van ons volkslied, want natuurlijk won Max, is het echt tijd om huiswaarts te keren.....(met zelfgemaakte boterkoek die in de auto nog lekkerder smaakt dan daar thuis)....

Willem en ik kijken samen 'dagboek van een herdershond live'.....de musicalversie dus....

Beide zaten we vroeger aan de buis gekluisterd toen je nog de tv serie van dagboek van een herdershond had....

Dagboek van een herdershond was een Nederlandse televisieserie in zestien delen, onder regie van Willy van Hemert en uitgezonden door de KRO tussen 16 januari 1978 en 29 januari 1980 op Nederland 1......

De serie werd geproduceerd door Joop van den Ende......

De serie vertelt over de jonge en naïeve kapelaan Erik Odekerke die in 1914 in een Limburgse gemeente wordt geplaatst...... Door zijn sociale bewogenheid en zijn verlegenheid steekt hij sterk af bij zijn baas, pastoor Bonhomme......

De laatste is conservatief, en een Bourgondisch levensgenieter......

Odekerke komt als gevolg van zijn naïviteit regelmatig in botsing met de lokale bevolking, maar weet zich gesteund door zijn Engelbewaarder, en door zijn vriend Lumens......

Och wat genoot ik altijd van die knusse verhalen en die zalige eenvoud....

De onhandigheid van kapelaan Erik Oudekerk ook....

De musical had ik ook zo graag in het echt willen zien....

Maar die was schrikbarend duur en je moest er helemaal voor naar Limburg....

De bekende KRO-serie over een jonge kapelaan die terechtkomt in een Limburgs dorpje werd vorig jaar al als musical gebracht en werd vertaald naar een uniek musicalspektakel op tv......

Voor het eerst vindt een Nederlandse musical zijn weg naar een nationaal tv-event......

De Limburgse stad Sittard-Geleen is het decor van de live-uitzending......

Vandaar dat we vanavond ver voor het begint al klaar zitten....

Min of meer verwachtingsloos maar wel vol hoop dat het leuk zal zijn.....

Een musical is natuurlijk altijd anders dan de serie van toen.....

Je kijkt nog geen minuut of je bent al gegrepen door de schitterende cast....

Angela Schijf, William Spaaij, Nandi van Beurden, Suzan Seegers, Anne-Mieke Ruyten, Raymond Kurvers, Jon Van Eerd en Thomas Cammaert als kapelaan Erik Odekerke.......

En Angela is zoooooo goed.....!

Geen moment hebben we moeten schakelen van haar rol in Flikken Maastricht naar de rol van beschermengel....

En och....was ik toch jonger geweest dan had mijn kamer vast volgehangen met posters van Thomas Cammaert.....

Allebei zaten we weer in het gevoel van

toen....hoe een idealistische kapelaan de wereld van morgen eerlijker en liever wil maken.....

Maar......ik besef me na afloop opeens, dát we nu in dat morgen leven.....en dat ik de wereld van toen zoveel eerlijker en liever vond dan nu....

Natuurlijk was het leven van de mijnwerkers in Limburg verschrikkelijk, was er armoe, ziekte van vooral stoflongen, waren er grote gezinnen in te kleine woningen....maar het was zoveel gemoedelijker en eenvoudiger....

En natuurlijk was er ook criminaliteit en gebeurde er dingen die het daglicht niet konden verdragen...

Denk aan de moord op de lieve jongen met Down syndroom die in een kolenschacht wordt geduwd en de dader die betrapt wordt en zichzelf daarna naar beneden stort....de appels die van de boom van de pastorie werden gejat, de kolen die zwart doorverkocht werden...

Maar het leek zulke onschuldige criminaliteit...

Want als ik kijk naar nu....een wereld vol meer oorlog, meer geweld, fraude, oplichterij, honderd keer minder huiselijkheid, geen spelletjes samen aan de keukentafel maar solo met je gezicht op een schermpje van je mobiel gericht....

Er is spam en phishing, hacken, identiteitsfraude, cybercriminaliteit....

Geen kapelaan op de fiets maar een paus in een hybride....

Geen tochtige ramen met houten luikjes ervoor maar dubbel geïsoleerde ramen, liefst met kogelwerend glas en lelijke metalen rolgordijnen aan de buitenkant om inbrekers of roofovervallers tegen te gaan ...

Geen schoolplein met hoepelende, knikkerende kinderen, maar een schoolplein vol ongemotiveerde hangjongeren, plastic troep naast prullenbakken (als die er al staan en niet vernield zijn) en de kans dat een gek je schoolplein opkomt en je met een shotgun overhoop schiet.....

Ach ik weet heus wel dat criminaliteit van alle tijden is....maar toch....

De middelen zijn zo meedogenlozer....de mentaliteit is zo anders....

En het ergste is, dat ík nog weet hoe het ooit was....maar dat mijn kleinkinderen niet beter weten dan dat de wereld verrot is....en later dit verrotte misschien weer gemoedelijker zullen vinden....

De boodschap van de musical is duidelijk...

Geef je hart, maar verlies het niet....

Blijf in de toekomst geloven....

En als Willem en ik allebei met tranen in de ogen nog even napraten als het live event is afgelopen en ik vertel over mijn verdrietige gedachte....dat ik me even zo  voelde als in de tijd van vroeger en zo bang ben voor de tijd die mijn kleinkinderen door moeten.....dan zegt Willem terecht...."kijk eens naar de cadeautjes van vandaag; een goed gesprek met je dochter, samen kijken naar dit live event, ik die naar aanleiding van de preek vanmorgen nog zo'n mooi lied toegestuurd krijg".....

En hij heeft natuurlijk gelijk....

Tel de zegeningen.... gelukkig zijn er ook nog zoveel mooie dingen....

En wat betreft 'blijf geloven in de toekomst" denk ik heus dat de jongeren zelf wel gaan ingrijpen....

Het leven zit immers zo in elkaar dat je jaren van neergang hebt en dan weer van opbloei.....een golfbeweging.....

Ik wil erin blijven geloven....!!!!