Zonder drank op met een kater wakker worden....
Dat bestaat dus....
Wat een dag gisteren....
En nu eerst maar eens gaan horen hoe het de kinderen vandaag vergaat ....
Robbert is nog doodziek en hondsberoerd....
Morfine maakt hem misselijk maar overgeven kan hij niet....
Nooit gekund ook....
En dat hij op de MDL (maag lever darm) afdeling ligt zal hij ook nog eens weten.....
Hij appt op een momentje dat de pijn even gezakt is, zo levendig over de oude vrouw naast hem, die niet alleen zichzelf en het bed maar ook de vloer onder gepoept heeft, dat ik het bijna in het echt kan ruiken....
In al zijn beroerderigheid en angst om over te geven (wat hij dus helemaal niet eens kan), heeft hij zijn standaard met infusen gepakt en is in een andere ruimte gaan zitten....
Maar dat is nou niet echt helpend tegen de pijn....
En wat kun je dan beter doen dan je moeder appen.....
Mama begrijpt immers alles, toont haar medelijden, en troost je....
Mijn dochter denkt elke keer iets binnen te kunnen houden maar na een tijdje komt het er toch weer uit....
Zelfs de 'mama soep' hield geen stand....
Na het innemen van de antibiotica neemt ze een peertje.....en je snapt niet hoe snel zoiets verteren kan, maar ook die verlaat het lichaam binnen tien minuten...
Ik bezweer haar de antibiotica te slikken maar niet iets te eten want anders heeft dat medicijn ook geen enkele zin....
En dat heeft ze ...dus straks daar maar even de helpende hand bieden....
En dan ineens....gek genoeg....pak ik in het voorbijgaan van de keuken naar de kamer, mijn laptop op....
Noem het een onbewaakt ogenblik....een vlaag van onnadenkendheid....maar ik heb zowaar een graai naar iets dat werk heet gedaan....
En zomaar zonder nadenken open ik de laptop en ga aan het werk....
De format voor het klassenoverdracht formulier aanmaken en in de mappen van de maanden schooljaar 24-25 zetten....
Het nieuwe rooster van de gymtijden, handvaardigheidsuren, muziek uren en logopedie uren opzoeken...
Ach laat ik maar meteen het hele rooster, voor mijn dagen in de klas, voor komend jaar maken...
Nu de mail bijwerken...
Oeps twee lange vragenlijsten van het academisch centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie over een leerling....
Ook maar even tijd in steken....
Tussendoor chatten met mijn kids en horen hoe het hen nu vergaat....
Gekookte vis bleef er bij mijn dochter in zitten...
Dat is wel vooruitgang toch...?!
Samen ook maar even wat brei en haak patronen uitwisselen....dat geeft afleidingen....
Even kijken of ik weet wat voor smaak ze heeft....
Ik zit redelijk goed, op eentje na...."maaaahaaaam dat is een Ralph Saint Laurent, die is juist hartstikke gaaf"....
Oeps...zat ik even naast dus....
Dan komen de kleinkinderen ter tafel.... Britt in het examenjaar.... Isa die in februari helemaal klaar is met alle opleidingen...
En verder appen over ditjes en datjes, koetjes en kalfjes....
En mijn kleinkinderen zijn op bezoek bij hun papa in het ziekenhuis...
Ze willen papa weer meenemen maar tja....dat gaat niet ...
Arme kids.....
Waarschijnlijk gaat hun vakantie naar Griekenland nu ook niet door nou papa in het ziekenhuis ligt....
Duimen maar, ze hebben nog elf dagen voor vertrek....
De poepfabriek dame naast Robbert is weg....
Ze mag thuis verder poepen....
Ik ben blij voor Robbert natuurlijk maar een beetje zielig voor de oude vrouw vind ik het ook wel...
Ik hoorde haar gisteren immers de verpleegster nog antwoorden dat haar man hulpbehoevend was, ze geen hulp en ook geen kinderen had.....
Maar misschien regelt het ziekenhuis dat wel voor haar....daar hou ik me dan maar aan vast....
Toch wel balen dat juist nu de vakantie bijna voorbij is, je tot in de late uurtjes lekker buiten kan zitten zonder dat het frisjes wordt.....en dat de dagen al anderhalve maand korter aan het worden zijn omdat de zon eerder onder gaat....
Juist nu is het zo lekker.....
Nog maar even flink van genieten....met de honden aan mijn voeten en de katten in de buurt die hun vacht schoon aan het likken zijn......
Alleen de afsluiting van deze Olympische
Spelen, in onze magische stad, wil ik natuurlijk niet missen....
Spelen, in onze magische stad, wil ik natuurlijk niet missen....
Ik vond alleen de opening spectaculairder....
Willem heeft alweer moeite met de vergankelijkheid....het afscheid...het feit dat het weer over en voorbij is...
Wat moet hij nu hele dagen doen....
Nou Willem, dat wat je voor twee weken terug ook deed.....
Toch is het leed gauw geleden als hij de klanken van Mission Impossible hoort en hij Tom Cruise van het topje van de Stade France af ziet komen zeilen....
"Oh wat vet Wampie, ik kan niet wachten tot de Spelen daar in Los Angeles zijn"....
Kijk....en dat is dus het leven....circle of life....
De dingen gaan voorbij en maken ruimte voor nieuwe dingen...
Zo zullen mijn kinderen ook straks weer beter zijn, leuke dingen gaan doen en vergeten dat ze zo ziek waren....
Zoals straks de vakantie voorbij is en mijn leuke werk weer op me wacht....tot het weer vakantie zal zijn.....
Daar hou ik me dan maar aan vast.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten