Even nog rustig zitten voor ik de hectiek van het dagelijkse leven in stap...
Dé stappen op de trap naar beneden lijken kanon slagen...
Bengel die een papiertje onder de kast vandaan probeert te krijgen klinkt als een lawine rotsblokken die naar beneden donderen...
Even een lepel hondenvoer aftikken tegen de voerbak klinkt als een moker die een stevig betonnen muur omver hakt...
Maar... ik versta zelfs Willem als hij nog buiten staat... en daar ging het tenslotte om...
Alleen van rust... nee daar is geen sprake meer van...
De koffie smaakt er echter niet minder om...
Van.....ik speur het internet af op zoek naar het beeld van vanmorgen... een verontruste Willem met er grote ronde plek op zijn been..
Alhoewel ik als eerste roep 'ringworm' vind ik het wel een grote plek....
Heeft hij weer.....
Van... ik zie dat het toch nog glad kan zijn hier en daar... dat wordt dus opletten straks...
Ik ben echt zó niet blij met dit weer...
Gelukkig valt het mee als ik de weg op ga....... het regent enkel pijpenstelen
Dat er nog meer pijpenstelen zullen vallen maar dan emotioneel eet ik op dat moment nog niet...
Belangrijkste is nu even een parkeerplek vinden op het overvolle terrein..
Uiteindelijk vind ik die niet en dus zet ik hem maar langs een muurtje...
Ik ren in turbo tempo door de regen naar de ingang.... en daar zit iemand die ik erg gemist heb... ze vliegt haar' hokje' uit en we pakken elkaar huilend stevig vast...
Geen woorden zeggen genoeg.... zeggen juíst genoeg...
Maar de woorden komen uiteindelijk wel... de herkenning... verdriet... boosheid... oud zeer...
Het verhaal van herkenning....
Wát een mooie ontmoeting....
Een vanaf nu weten we... ons contact kan niet meer stuk...
Zulke dingen heb je nodig in je leven... of het nu privé of werk is...
Ik loop maar de klas waar ik vandaag een kijkje ga nemen...
Vanmorgen zie ik hoe je heel flexibel met structuur om kunt gaan...
Hoe vooral alle gesproken taal geweldig visueel en gebaar ondersteund gemaakt wordt...
Het mooie is... maar dat wist ik eigenlijk allang alleen nu voel ik het er even heel intens... oud dat gesproken taal niet nodig is om contact te maken...
Dat oogcontact niet nodig hoeft te zijn om elkaar te voelen...
Dat je niet hoeft te begrijpen wat er zich in een hoofd afspeelt om elkaar te begrijpen..
Dé één pakt je handen... de ander slaakt een gil... de volgende draait om je heen... een weet een ander staat op afstand dichtbij je te zijn
Kinderen 'raken' je op zoveel manieren aan....
Van.... dan loop ik naar de omgeving wat ik na de kerstvakantie zal gaan beginnen...
En leeg lokaal waaraan ik veel gehoorde herinneringen heb; repetities voor Bal Spécial , dramalessen, praktijklessen ervaar het maar (bedden opmaken) repetities schoolverlatersmusical....
In mijn hoofd heb ik de klas al ingericht...
Het materiaal ontbreekt alleen nog grotendeels en meubilair is er nog niet....
Ik schuif twee bureaus naar de plek waar ik ze hebben wil en richt en poppenhoek in...
Dan een bouwhoek...
Ik vul de keukenkastjes en bedenk wat ik nog nodig heb...
Van eerst meet de ict er mee want de mail wordt omgezet...
Dan nog even gezellig langs het hok waar vanmorgen de fijne ontmoeting was... en op naar de winkel...
Een poppenbuggy..... raamstickers.... bakjes voor potloden en ingekomen post... gezellig gekleurde multomappen .... een kleedje... boekjes... bellenblaas.... stickers... alles verdwijnt in mijn karretje
Voor thuis zie ik ook weer té leuke dingen staan.... eveneens maar meenemen dan..
De tweede week van de kerstvakantie wil ik sowieso het huis en beetje make overen....
Dan kom ik alweer zo'n leve collega tegen...
Het is alweer snotteren geblazen..
We praten elkaar moed in en beloven elkaar in de gaten te houden....
IK krijg steeds meer zin in weer aan de slag te gaan...
Van... gauw naar huis want dat had ik Willem beloofd...
Hij gaat naar zijn Feyenoord in de Kuip met een ouder van een van zijn leerlingen en i is oh zo dolgelukkig maar bang dat hij te laat komt... of ik te laat kom om op dé honden te passen...
Gelukkig ben ik eerder en zet al wat van mijn trotse aankopen neer...
IK wil eigenlijk, hoe gezellig een knus het ook is in huis, een beetje van het allegaartje in huis af en wat meer rust creëren...
De pastel aqua tinten zijn een mooi begin...
Van ....daar is Willem...met 8 druip natte modderpoten in zijn kielzog...
Oei wat is hij opgewonden en gespannen... gauw zijn joggingbroek onder zijn spijkerbroek en zijn camping trui aan... kou zal hij niet lijden in de Kuip...
Hij dribbelt en drentelt door de kamer... door de keuken...
We zien met lede ogen Bikkel aan die nog amper zin ene poot recht en stil kan hoofden...
Hij belt de dierenarts voor een afspraak..
Hij drentelt weer en ga van lieverlee buiten staan wachten...
Dan hoor ik een auto... en portier dichtslaan en dat gaat hij.... op naar zijn cluppie...
Van... verbeeld ik het mij nou of piept Bikkel echt steeds...
IK maak een begin aan het lesrooster... maak leerlingenlijsten, overdracht formats... vorderingslijsten....en stamp de namen van de nieuwe leerlingen in mijn hoofd...
Van... als ik die dossiers mag geloven, krijg ik een flink gevarieerd groepje leerlingen...
Oernieuwsgierig ben ik naar welke koppies daarbij horen...
Af en toe kijk ik even naar de stand in de Kuip...
Gelijkspel...
Ben bij dat ik niet bij de 4 heren in de auto zit op de terugweg... zal wel heel wat geanalyseerd worden...
Ik sluit de boel af... laat de honden uit en laat 1 lichtje branden voor als Willem thuis komt...
Mijn dag zit erop...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten