Willem heeft zijn spullen alweer staan... hij wil persé dat ene liedje vandaag perfect op YouTube zetten...
Zeg euh... mag ik eerst even koffie...?!
De slapers uit mijn ogen wrijven....
De spieren opwarmen....
Van.... ik ben zover...
Opname 1 mislukt....2 ook.... bij 3 geef ik bijna de moed op en dus lukt het bij de vierde poging....Willem fluit foutloos....
Ik had al bijna spijt gekregen van de aanschaf van dit leuke cameraatje met wifi.... goed beeld en geluid....
Nu al zo "misbruikt worden....
Van... Willem is dik tevreden en zal de komende uren wel druk zijn met het tellen van de likes..... pffft....
https://youtu.be/BXD7YqYg43U
Maar we zullen toch echt richting Hengelo moeten, willen we een beetje bijtijds bij je moeder zijn Willem....
Van... en écht hè... dan presteert hij het onder het rijden nog telkens zijn Facebook én Instagram te checken.....
Ja, en natuurlijk mopper ik dan..... gek he....
Van.... we rijden de parkeerplaats op.... laten Babs, die mee is omdat dat zo goed voor de bewoners is, uit op het grasveld.... lopen de lange gang door, de lift in (de rechter want de linker blijft regelmatig hangen).... en stappen de woonkamer in....
Er staan nieuwe, best moderne en behoorlijk comfortabele leunstoelen in de kamer....
Je ziet en voelt alleen direct dat ze ongelukjes en morsincidentjes proof zijn....
Van... och kijk nou eens.... moeders vriendin Annie zit in opperste verliefdheid naast een nieuwe gezellige manlijke bewoner.... zoenend en zijn trui rechttrekkend....
Wat een klef gepulk.....
Ma slaapt in haar stoel...
Willem tikt haar voorzichtig op de schouder...
Wakker worden ma....
Och visite... mijn zoon komt ook vaak op bezoek... die heeft ook een hond... maar deze is rustiger....
Horen jullie bij elkaar?.....
Mijn zoon komt ook regelmatig.... maar vandaag niet....
Van... het is de eerste keer dat haar ogen niet oplichten van herkenning als Willem binnenstapt....
Ik zie Willem naar mij kijken....'het is zover, ze herkent me niet meer '....
Dit is moeilijk voor Willem weet ik....
'Ze praat in de derde persoon over me Wampie"....
Van... ik zie de beelden van de laatste conferentie over hersenfuncties voor me....
Netwerken die met elkaar in verbinding staan....en die groeien...
Maar hier is geen sprake van netwerken meer.... hier is complete kortsluiting... en verval... .... vergankelijkheid....
'Jou heb ik nog niet zo vaak gezien' zegt ze tegen mij...
"Werk je hier?"....
'Die roze kleur (mijn jurk) is mooi.... die hadden mijn kinderen ook...."
"Ik heb een zoon... die is de jongste (Willem is de oudste overigens) .... en dan heb ik nog meer kinderen "....
Ja dat weet ik ma.... Marjon en Janneke....
"Ach ken je die ook al?".....
"Heb jij ook kinderen?"...
Er verschijnt een glimlach om haar lippen...."kinderen zijn leuk.... maar ze moeten niet te lang blijven "....
"Morgen ben ik hier weg.... het is niks hier hoor"...
Willem vraagt waarheen ze dan gaat.... maar dat weet ze nog niet.... ze zegt wel "ik ben wel klaar hier"....
"Goh mijn zoon heeft net zo'n hond.... die luistert goed"....
"Hier mogen we geen hond... maar het is ook geen mooi weer"....
"Waar werk jij dan?".....
Op een school ma... net als Willem....
"Oh"....
Ze is even stil.... kijkt naar haar geliefde vriendin.... kijkt naar de verpleger die koffie rondbrengt.....
"Kijk uit voor die hoor.....ze wijst naar de verzorger.... maar je kunt hem wel aan denk ik....jij maakt een geoefende indruk"
"Maar morgen ben ik hier weg"....
Ze kijkt naar Willem die grapjes maakt met de verzorger....
"Je houdt hem toch wel onder de duim hè?!".....
Hé dat is een bekende aloude opmerking die ze altijd gebruikte....
"Wonen jullie al samen....goh... dat behoort een moeder toch te weten als eerste... en je hebt niks gezegd...."
"Kijk die vrouw eens lopen... ze heeft veel te grote schoenen aan"...
En inderdaad... de vrouw slipt de zeker twee maten te grote schoenen uit....
"Vroeger, in de oorlog had ik ook honden.... maar mijn vader en moeder zijn overleden.... ik weet niet waar ze zijn..."
"De oorlog was erg hoor"....
"Waar werk jij eigenlijk"....
Op een school ma.... net als Willem...
"Och ja... ik heb een zoon.... die komt hier wel eens..."
Van..... Willem wil gaan.....
"Mama we gaan weer....."
"Oooh ja.... het is nu klaar hè..."
Willem staat al met Babs op de gang... ma wil mee...
Ik pak haar rollator....
Maar voor ze op kan staan zak ik nog even door de knieën....en knuffel haar...
Dag lieve ma... hou vol hè.... ik heb toch zo'n respect voor je....
"Hou dat maar vast meisje" zegt ze terwijl ze haar hand op de mijne legt een probeert op te staan....
"Hou ma goed vast hoor" hoor ik Willem vanuit de gang zeggen....
En dan dat moment... dat altijd weer afschuwelijke moment... dat ze achter ons aan wil....
Maar die vreselijke deur met die code die wij dan doorgaan... de toekomst weer in....en waar zij achterblijft... steeds verder het verleden in....boem dicht....
Ik hou het nooit droog.... daar biggelen de tranen alweer....
Kon ik haar maar meenemen....
Rotdeur....rotcode.... rotziekte.....
Van... op de terugreis hebben we het over dat laatste stadium....
Het stadium van de derde persoon....
En soms toch ineens weer even niet....
Maar dat lijkt zo, vertelde de verzorgers....
De betekenis is weg....
De zin uit het leven....
Een betekenisloos leven....een hele woonkamer vol.... en ik kan het niet begrijpen....
Een hoofd dat langzaam leegloopt....
Ervaringen die verdwijnen...
Herinneringen die opgaan in het niets...
Een woonkamer vol leegte....
Behalve Annie dan... Annie is verliefd... en zoent..... en trekt de ganse dag de trui van haar nieuwe liefde naar beneden....
Je zou er gek van worden...
Liefde zonder betekenis...?
Van.... thuis weer de normale dingen...
Boodschappen doen en Chinees halen....
Je zoon in een uitzending horen..... over zijn favoriete bezigheid van het jaar.... koningsdag vrijmarkt Utrecht Amsterdam, Haarlem... overal.... games scoren....
Slofjes breien én dan op NPO 1,2 of 3 bij omroep Max het programma van 'Jan Mulder op zoek naar het eeuwige leven' zien....
En dan precies horen waar je zelf ook tegenaan loopt... dat lichamelijke verval....
Maar dan psychiater Dirk de Wachter horen zeggen "als je een voetbalwedstrijd verliest dan wil je toch waardig en stijlvol dat veld verlaten"....
Hmmmz...
Misschien is dat wel het antwoord.... waardig en stijlvol met opgeheven hoofd het levens veld verlaten ook al heb je verlies geleden.... ook al word je dus krakkemikkig....
Krakkemikkig stijlvol... of nee.... stijlvol krakkemikkig.... met opgeheven hoofd....(je zal maar krom groeien)....
Van... en toch denk ik dan weer... hoe verlaat je in godsnaam stijlvol dement het leven.....????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten