Paasviering denkt Willem als hij wakker wordt....
En samen straks vakantie.....
Ik vertrek wat vroeger omdat de auto's vandaag niet op ons parkeerterrein staan in verband met de festiviteiten, maar in het bos...
Dat betekent dus even wandelen voor je binnen bent...
Willem vertrekt wat later omdat het tenslotte toch ook een beetje zijn vrije BAPO dag is waarop hij naar school gaat om de paasviering in goede banen te leiden....
En zo hebben we beide onze beslommeringen vandaag....
Om vier uur 's middags zien we elkaar pas weer....
Willems twee jongste dochters eten allebei mee dus er moet een flinke pan op tafel komen vanavond....
Maar niet nadat we elkaar allebei in de armen springen en luidkeels 'VAKANTIE' roepen....
Geen idee hebbend van wie van ons er het hardst aan toe is....
Beide zitten we immers de laatste maanden in een turbulent onderwijs verander proces....
De ene na de andere verandering....vernieuwing..... onzekerheid....
Van... maar nu even niet aan denken.... nu gewoon heerlijk even niks.....
De tuindeuren staan wijd open....
Laat de zon en de frisse lentelucht maar binnen stromen...
De honden vliegen door de tuin... de kat huppelt al uitdagend er tussendoor....
De keuken vult zich met de geuren van farfalle, knoflook, tomaatjes, verse spinazie, kookroom en feta kaas....
Een feestelijk vakantie maaltje....
Van.... vanavond gaat Willem naar een derde dochter om de Passion te kijken en ik blijf met de jongste dochter thuis....
Natuurlijk gaan wij ook voor de Passion vanavond.... en oh jee.... daar voegt mijn pseudo pleegkind zich onverwacht en onaangekondigd aan mijn gezelschap toe....
Even zijn nieuwe auto showen..... maar lieverd.... de Passion.....
Van..... de eerste tonen..... veel liedjes dit keer.... bijna onsamenhangend veel....
Maar... emotie.... inleving..... je bent niet alleen....prachtige boodschap.....
Jammer dat de eenvoud niet bewaard is gebleven.... dat het toch iets 'too much ' is voor mijn gevoel....
Terwijl juist dit verhaal het moet hebben van de kracht en de intensiteit van de eenvoud....
The Passion verzand in de tand des tijds.... meer, meer, meer.....
Wel is het dit keer zo dat minder goed gezongen liedjes gedragen worden door de emotie waarmee het gezongen wordt.... dat heeft ook wel weer iets....
Niet eerder zag ik zoveel tranen bij de artiesten... en ik ga er vanuit dat ze echt waren... ja vast wel....
Wat er toch in een paar uurtjes gebeuren kan....
Daar gaat hun vakantie...camper al zo goed als ingepakt voor de deur.... vakantie in duigen....
Zuur zuur, zuur.....
In de vakantie maar gauw een keer langs gaan....
Van.... en wat schetst mijn verbazing als ik thuis kom vanmiddag en er ligt een prachtige kaart annex doosje vol herinneringen en 'de kleine dingen die het doen in het leven' op tafel......
Warm gevoel.....
Alvast voor mijn verjaardag.... omdat de kliek dan allang op vakantie is.... nou ja... min 2 dan nu vrees ik....
Van... de kleine dingen die het inderdaad doen....
Ook vandaag weer.....
Het meisje dat vandaag in tranen was en waarmee zomaar een soort cliniclowns buurman en buurman act met schep, emmer en zand tussen haar en mij ontstond....spontaan uit het niets....
De verdrietige tranen die overgingen in lach tranen.....
De man die geen geld bij zich had en ik blij kon maken met wat kleingeld uit mijn eigen portemonnee.... zodat er toch nog feest gevierd kon worden.....
De prachtige duikvlucht van de eend op het water vanavond...
Een dolblije Blitz die dan zo lief, niet alleen met zijn staartje maar met zijn complete kontje, begint te kwispelschudden....
De vreugde om de uitvinding van de aspirine die mijn eeuwigdurende en terugkerende snotneus ellende doet verminderen.....
De vrolijkheid van het feestgedruis vandaag op het schoolplein.....
De trotse glimlach van een van mijn leerlingen die eindelijk haar kleine broertje kon laten zien.... en de glimlach die ik van hem kreeg inclusief de glinstering uit zijn lieve bruin zwarte kijkertjes....
Het jongetje dat de kluts helemaal kwijt was omdat vandaag zo'n anders dan anders dag was maar die ik op de schommel zette, en daarvan weer rustig werd....
De donkere blaf van Borre als de baas weer thuiskomt in de nacht....
Van.... ze passen allemaal in het doosje.....
Ze nemen immers geen ruimte in.... ze geven juist ruimte.....
En ik denk dat dát het geheim van het doosje is.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten