3 mei 2024 Kos dag 5 🇬🇷

Dag van:

's Morgens al vroeg wakker...

Ikzelf dan, want Willem droomt nog zijn Griekse mythische dromen....

Het is in de stilte van de ochtend zo heerlijk om naar buiten over het balkon te hangen en te kijken naar hoe hier het leven op gang komt....

Mannen die naar het haventje lopen om de vissers op te vangen en hun gevangen vangst te bekijken....

Bekijken ja, want de vrouwen komen even later met tassen langs om het bekekene op te halen....

Om even later ook weer met de welriekende gevulde tassen terug te komen....

En het is dát specifieke moment dat ik een gat in de Griekse Kos markt ontdek....

Ik bedoel.....nou ben ikzelf een vrouw van boven de zestig....

Laat ik het zo zeggen: de strakke jaren heb ik al een tijdje achter me liggen...

Hier en daar, of eigenlijk wel overal, zijn er wel kreukeltjes te ontdekken en hang- en blubberplekken ontstaan....

Ik heb er vrede mee hoor....

Stef Bos zou zeggen "er moet een hoek af zijn"....

Maar nu zie ik hier zo die vrouwen van gelijke of overjarig ongelijke leeftijd zo lopen over de schoongeveegde straatjes, en wat me opvalt zijn die bulten net iets boven de navel....

Ik zei al: ook ik heb hangplekken....

Maar wij hebben Livera, Hönkenmöller of de Hema....

Winkels met kledingstukken die dat soort zaken die dat nodig hebben toch enigzins weer op hun plek takelen.....

Hangbillen krijgen een stretchbroekje aangemeten waar ook het hangbuikje nog wel ingefrommeld kan worden, en hangborsten hebben in alle maten wel een beha in vele kleuren en modellen....

Maar hier op Kos.....?

Op Kos schijnt het de gewoonte te zijn om die twee typische vrouwelijke lichaamsdelen gewoon te laten bungelen....

En gezien de taak, die zij rijkelijk vervuld hebben, namelijk kinderen zogen, erop zit, hangen die dingen echt met een beetje geluk net bóven de navel maar anders wel er overheen....

Nou kent Kos de wereld aan winkeltjes maar een lingerie winkel.....?

Nee, die heb ik hier nog nooit ontdekt....

Wel badkleding waar onze leeftijdscategorie boezem met geen mogelijkheid meer in past en misschien net de tepel bedekt, maar goede bustehouders.... vergeet het maar.....

Gat in de markt hier dus....een goeie campagne eroverheen en je bent binnen....!

Iets met "zestig plus is echt te gek, maar hang je borsten op z'n plek".....

Het is maar zo even van die ochtend gedachten....

Gelukkig slaap ik na deze opwelling, of noem het geniaal idee weer lekker in voor een paar uurtjes en word ik gelijk met Willem wakker....

Willem zou hier het liefst een aantal maanden in het jaar willen wonen en als ik hem van mijn droom vertel ziet hij het al helemaal zitten natuurlijk....

Maar toch liever tussen de kinderen dan tussen de onderbroeken en de borstophouders.....

We nemen ons plekje aan de haven bij Fikos in.....

Na het bewonderen van de vorderingen van mijn haakwerk, ze vragen er notabene meteen zelf al om, worden we voorzien van koffie (Americano), cappuccino en voor Willem de omelet speciaal....

We hoeven niet eens meer te bestellen, ze weten het al....

Gezien het feit dat we het vandaag op de

treurzangen mis en de processie gemunt hebben, houden we ons voor de rest van de dag gedeisd....

Op Goede Vrijdag (Megali Pareskevi) wordt door iedere kerk een draagbaar (Epitafios) versierd met bloemen......

De Epitafios wordt meegedragen in de processie op Goede Vrijdagavond, waarbij de mensen kaarsen dragen en liederen zingen......

De processies uit diverse kerken in de stad komen samen op het grote plein...

Daar wordt weer gezongen en daarna teruggelopen naar de kerk....

In de kerk loop je onder de epitafios door en pakt er bloemen vanaf....

Die bloemen neem je dan gezellig mee naar huis ...of je hotelkamer natuurlijk....

Genoeg te beleven dus vanavond...

Nu maar even rustig aan doen....

En ik moet zeggen dat dit ons behoorlijk lukt ...

Rond een uur of drie zitten we nog steeds op dezelfde plek en genieten van een portie Kalamaris (inktvisringen)....

We hebben een flink glas gezonde verse sinaasappelsap op, maar vinden het nu tijd om naar het volgende terras te lopen....

Het terras bevindt zich op het grote marktplein waar we vanavond ook heen zullen gaan....

Het Eleftherias plein met meerdere cafes waaruit wij het terras van Aegli verkiezen....

De mama van de eigenaar is Nederlands, getrouwd met een Griek, en ze weet ons veel te vertellen over Kos...

Ze helpt in het restaurant maar is ook nog reisleidster zo nu en dan ....

En ze serveren er de lekkerste sangria....zelfs lekkerder dan die in Spanje zelf....

Het is ook het enige plekje waar ik even IN de zon kan zitten terwijl Willem in de schaduw kan blijven....

Nu snel eten bij Kapari...

Heeeee wat smaken die garnalen saganaki heerlijk!!....

Ja sorry jongens, geen tijd om te blijven hangen....we moeten naar de kerk....

Oké, oké, we zullen daarna terugkomen....

Van ver horen we de treurzangen al...

Deze zijn vanmorgen al om vijf uur begonnen....

De Agia Paraskevi is een mooi wit met blauw kerkje waarvoor je wat trappen op moet.....

Er staan al aardig wat mensen....vooral Grieken toch wel....

Er heerst een grote verbondenheid merken we.....

Dat hebben we in Thessaloniki al zo ervaren maar het is dus écht wel van alle plekken hier in Griekenland....

Er wordt saamhorig getreurd....

En geloof me....dat duurt en dat duurt en dat duurt....

Het ene treurlied na het andere....

En geen bandje of cdeetje, maar live hè....

We staan wel drie kwartier voor de kerk maar het getreur houdt maar niet op....

En voor de kerk stroomt het voller en voller met mensen....

We zoeken een plek langs de kant van de weg op....

Even op een stoepje zitten....wij zijn niet voor niets zestig plussers zal ik maar zeggen....

Eindelijk komen de mensen van de trappen af....het Eleftheriasplein stroomt van alle kanten vol en ja hoor....daar komen van drie kanten de processies aan met de epitafiossen op de schouders, schilden, kaarsen, schalen en weet ik wat al niet meer wordt er meegedragen....

De mensen gaan er allemaal zo dicht mogelijk omheen staan....

Het is een bijzondere sfeer...

Er wordt nog een lied gezongen maar Willem en ik houden het voor gezien....

Wat een enorme drukte....

We lopen weer naar boven naar Kapari...

Ioanna komt straks.....ze heeft van alles voor ons gebakken....

Met een schattig Paastasje in de hand komt ze er al aan....

Drie dagen stond ze in de keuken en nog is ze niet klaar....

Maar voor ons heeft ze genoeg....

Een gevlochten Paasbrood, Paashaasjes zoetigheid, een gevulde Lazarus, de rood beschilderde eieren....maar ho, die moeten we tot morgenavond bewaren want dan moeten we mee eieren tikken....

Wat een verwennerij allemaal....

Samen lopen we naar haar huis, leveren haar af in de keuken en lopen zelf door naar Fikos voor een laatste afzakkertje....

Morgen wordt het pas middernacht eer de feestelijkheden beginnen....

Dan wordt het helemaal een latertje....

Wat een belevenissen toch allemaal....