19 mei 2024

Dag van:

Als ergens emoties spelen is het wel rond de tijd dat jonge vogeltjes uitvliegen....

Je bent opgewonden en afwachtend; wanneer zal het de dag zijn....?

Je bent blij en dankbaar dat je ze zolang weer onderdak hebt kunnen verlenen in één van je vogelhuisjes....

Je bent vertederd als je papa en mama vogel met van alles in hun snavel heen en weer ziet vliegen om hun kroost te voeden....

Je bent gespannen of ze het wel zullen overleven op de dag van uitvliegen....

En......je bent afschuwelijk verdrietig als je één of meer kleine babymeesjes vindt die het niet overleven......

Dat overkwam Willem vanmorgen toen hij

zo'n lief klein uitgevlogen meesje vond in de keuken....

Dit moet de kat geweest zijn.....

Het overkwam mij vanmiddag toen ik er eentje in de tuin vond.....

Hopeloos verongelukt in zijn eerste vlucht en de landing niet overleefd....

Willem is er ondersteboven van.... zo'n jong leven dat na zo'n liefdevolle en intensieve zorg al zo vroeg het leven achter zich laat....

Hij zit op zijn hurken met het kleine beestje op een keukenpapiertje in zijn hand....

Ik denk dat hij een gebedje prevelt.....

Zelf heb ik vooral een leeg gevoel....

Boos op de poes worden, welke van de twee het dan ook geweest is, kan ik niet....

Het is de natuur....

Optimistisch zeg ik nog tegen Willem "maar de anderen hebben het in ieder geval wél overleefd"....ik heb er immers veel met gehoord dan deze twee.....

Maar echt blij kan ik niet zijn....

Jong leven dat geen kans heeft gekregen dan alleen de moederwarmte gevoeld te hebben in een veilig nestje....

Nog niet zo lang geleden verloor een lieve vriendin van me haar kindje....

Vier maanden droeg ze het en toen ineens klopt het hartje niet meer....

Het gebeurde haar een half jaar daarvoor ook al.....

Zulke dingen wennen nooit.....

Leven is gewoon vaak niet eerlijk....en soms te kort...maar de 'waaromvraag' stel ik allang niet meer....

Het is nu stil in het huisje....geen papa en

mama meer die heen en weer vliegen.....geen gepiep of gewiebel in een heen en weer schommelend vogelhuisje.....

Wie weet komt er nog een tweede leg dit jaar, en anders is het afwachten tot volgend jaar.....

Nog even het afscheid van Arne Slot van Feyenoord nu....

Wat een trainer....wat een mooi mens....

En dan op naar de derde en laatste dag van Jazz in Duketown....

Er staat veel op het programma dat we willen zien...

Te beginnen met  Next Movement....wauw wat een power en muziek geweld....

Ik swing terwijl Willem alweer aan het eten is geslagen...."even een visje om een bodempje te leggen" zegt hij....

Nou dat moet dan wel een heeeeeeeeel dun bodempje zijn want het bakje van de vis ligt nog niet in de prullenbak of Willem zegt "kom we gaan eten, ik heb honger"....

Vandaag belanden we in een Grieks

restaurant...

"Lang geleden dat we samen Grieks aten" zijn Willems woorden als hij een plekje onder een parasol op het terras van het restaurant heeft gevonden....

Willem twee weken geleden zat je nog in Griekenland zelf zeg...doe normaal....!!!!

Nou dachten we dat we de stortregenbui in Arnhem achtergelaten hadden, maar niets is minder waar....

De lucht voor ons kleurt zwart.... inktzwart....!

En dan ineens een oorverdovende  onweersklap gepaard gaande met een giga hoosbui....

En daar zitten we dan....onder een lekke parasol....

Ik leen de mensen naast mij mijn paraplu maar en Willem houdt de zijne half boven zichzelf en de hond en half boven het eten....

Maar het is tevergeefs....het regenwater

drupt in het schaaltje patat, gutst in de schaal met sla....en druipt verder over onze borden en de Rhodosschotel waarvan we net lekker aan het eten waren....

We mogen één tafeltje opschuiven naar tegen dit noodweer is niets opgewassen....

Het is wel weer een belevenis...!

Na de koffie met baklava sluiten we ons etentje, droog, af met een glas Metaxa zeven sterren natuurlijk....

Goed voor de spijsvertering zeggen we dan maar....

Al met al is het een beetje later dan we gepland hadden voor alle optredens....

Candy Dulfer is al lang en breed begonnen....

Maar we krijgen gelukkig nog een flink stuk mee al staat de Parade al helemaal vol....

Maar ach aangezien we nou niet écht grote fan van haar zijn lopen we na een paar nummers door naar het volgende plein....PEAX treedt op....

Een saxofonist die hopeloos probeert Yuri Honig na te spelen, wat schromelijk mislukt...

Maar oké, slecht is hij ook niet....

We komen echter vanavond voor de Cubaanse band Roberto Fontesco....

Willem heeft het koud....en geen zin om op het grote open marktplein nog kouder te worden....

We pakken wel een terrasje opper ik....

Koffie en warme chocomelk graag....

Naast ons zitten op het eerste oog twee leuke meiden....

En als de serveerster, nog voor ze onze bestelling heeft opgenomen, Babs water komt brengen én notabene hondensnoepjes, beginnen de twee meiden direct over Babs....over de hond van de een, de katten van de ander...

Natuurlijk worden er foto's van elkaar bekeken....

Maar het is slechts een begin van een gesprek....

Het gesprek gaat steeds verder de diepte in....

De een werkt in de psychiatrie, de ander doet iets technisch maar meer nog babbelen we over leven, dood, vertrouwen, angsten en ga maar door....

De Cubaanse band is overigens

geweldig!!!!....maar dient nu even als achtergrond muziek....

Pas om half één krijgen we door hoe laat het eigenlijk is....

Maar het is zo gezellig...nou oké nog eentje dan....

We wisselen gegevens van en aan elkaar uit en spreken af elkaar zeker nog eens te ontmoeten....

Onvermijdelijk is dan toch het moment van afscheid nemen daar....

Knuffel, knuffel en op naar de parkeergarage....langs de laatste noten en tonen van de wervelende show van Convoi Exceptional....spetterende afsluiting van Jazz in Duketown 2024.....

De garage in, de auto in, de garage uit, en op weg naar huis.... Denbosch weer achter ons latend...

Wat hebben we fantastische muziek gehoord, leuke mensen ontmoet, goede gesprekken gevoerd, geswingt, polonaises voorbij zien gaan, in zon en hoosbuien gezeten, gelachen, bewonderd, verwonderd, genoten van de Brabantse sfeer en gastvrijheid, mooie herinneringen gemaakt....er is echt in heel Nederland maar één zo'n happening en dat is toch écht Jazz in Duketown Denbosch....

Tot volgend jaar!!!!!!!!.....