Dag van:
Hoe moe we zijn kunnen jullie je niet voorstellen....
En we zijn er nog niet....
Vandaag staat er veel op het programma...
En met stip bovenaan de diplomauitreiking van twee van mijn oudleerlingen....
Twee van mijn speciale oudleerlingen...!!
Daar moeten we nogal een stukje voor rijden....
Eerst nog even een tweede cadeautje halen voor ze..... benzine tanken....de laatste boodschappen doen....
En dan gaat de telefoon....mijn beste vriendinnetje....het gaat niet goed met haar....
Lopen lukt niet meer en ze heeft niet te dragen pijn....of ik alsjeblieft langs kom....
Nou heeft mijn lieve dappere doorzetterige dinnetje nog nooit geklaagd en om hulp gevraagd, dus dan moet het heftig zijn....
Ik vraag of ze het nog even kan uithouden tot na de diplomauitreiking....
Willem en ik haasten ons naar Brummen...
Natuurlijk een omleiding....
En natuurlijk de ingang van de school die verbouwd is niet kunnen vinden....
Maar dan zijn we er toch.....
Wat een heerlijk blije snoetjes als we onze
gezichten om de klasdeur steken....
gezichten om de klasdeur steken....
En wat een heerlijke knuffels....
Gelukkig ken ik de school en de juffen en meesters....het voelt altijd goed hier op de Vrije school de Lans.....
Ik klets gezellig bij met de juf en meester van de twee meiden en de directie die het nog altijd jammer vindt dat ik er toen niet kwam werken....
Maar dan gaat het plechtige moment toch plaatsvinden....
Jip en Danischa hebben beide een eindpresentatie moeten maken en die presenteren ze nu....
Wauw, wat zit dat gaaf in elkaar....
Dan volgt er een heus interview...
Ach wat zijn de meiden gegroeid....
En wat wordt er hier heerlijk gekeken naar op de eerste plaats talenten in plaats van toets resultaten....
Dat is toch wel een voordeel van zo'n antroposofische school....
Nu is de directrice aan de beurt....een speech en het zetten van de handtekening....
Zelfs mijn naam wordt nog genoemd in de speech.....
Dan de juf en meester nog een woordje en cadeaus en daarna begint de felicitatieronde....
Hoe heerlijk officieel en echt kan het gaan zelfs in het speciaal onderwijs....
En ik denk als ouder weer terug aan het moment dat mijn kinderen hun diploma ondertekenden....
Wat zullen nu deze ouders trots zijn, gewoon net als ik toen....
De zilveren armbandjes met tekst (you're one in a million) die ik had gekocht, vallen erg in de smaak bij de meiden....
En alle hapjes die ze zelf hebben moeten maken vallen weer in de smaak bij ons....
Tot slot zwaaien alle kinderen, juffen meesters en overig personeel, plus de familie en wij de twee kanjers uit.....
Het was kippenvel.....
Nu als een haas Willem thuisbrengen en
naar mijn vriendinnetje....
naar mijn vriendinnetje....
Ik red het nog net voor het eten....
Annet is er beroerd aan toe....
Maar ons kletspraatje zorgt in ieder geval voor wat afleiding....
Ik voer nog wat kleine klusjes uit maar dan moet ik met pijn in mijn hart gaan....
Het is ook wel beroerd dat ik juist nu zij er zo slecht aan toe is, op vakantie ga....
Maar ik beloof haar dat ik de dag na mijn terugkomst met haar s morgensvroeg naar het ziekenhuis rijd om de uitslag van alle onderzoeken en de MRI scan aan te horen....
Nu eten halen en als een dolle de kamer beneden doen, de kattenbakken verschonen, (oh jee kattenvoer vergeten te kopen ....snel naar de winkel, ik heb nog een kwartier voor ze sluiten).....de honden naar het pension en de rest van de koffer inpakken....
Maar mijn hoofd kan niet meer denken...ik doe maar wat....
Zo moe zijn we....zoooooo vreselijk moe....
En vannacht om twee uur gaat de wekker om te vertrekken.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten