donderdag 4 juli 2024

4 juli 2024


Dag van:
Inpakken, opruimen, weggooien, multidisciplinair overleg, een schema voor alle kleuterklassen maken, een aanvraag schrijven, scannen, sturen en weer overdoen, kinderen die die door de drukte en veranderingen in de klas in de war zijn opvangen, dozen sjouwen, vergeten duplo nog gauw schoonmaken, reservekleding van kinderen sorteren, drie ouders beantwoorden.....

Vermoeidheid oké....maar misselijk van de

moeheid over zessen thuiskomen, na een alarmerend telefoontje van mijn vriendinnetje ook nog eens dat ze morgen door de MRI moet omdat de pijn die ze al weken heeft nu niet meer te houden is, nee.... da's geen pretje....
Gelukkig is Willem een avondje weg want zin in eten heb ik niet eens....
Zelfs mijn heerlijke leunstoel kan me niet bekoren....
Ik plof op de bank.....oei nee, niet gaan liggen....dat bevorderd een nog misselijker gevoel....
Hand onder mijn hoofd en verder dan dat kom ik niet.....
Ik ben al vertrokken.....


Niet langer dan een half uurtje....
Wakker van een tintelende hand en veel piepjes uit mijn telefoon....
Bericht van Willem: "hoe vind je je nieuwe vriendje?".....
Dan moet je dus oververmoeid zijn en zo'n berichtje krijgen.....
Meteen gaan alle alarmbellen af....heeft iemand Willem wilde verhalen verteld....?
Nee, natuurlijk niet, stel ik mezelf gerust....
A) waar zou ik een nieuw vriendje vandaan moeten halen...
B) aan één Willem heb je immers je handen liefdevol vol....
En.....
C) zo staat het er ook helemaal niet.....

Ik kijk verward om me heen....

Een nieuwe vriendje....
Wat bedoelt Willem dan in de app.....?
Met piekerend hoofd sta ik op van de bank om de boodschappentas uit te pakken die ik bij binnenkomst neergegooid heb op de eettafel....
En dan zie ik het.....


Op het aanrecht staat een allerliefst knorrebeestje.....
Een heeeeeeeeel zacht knorrebeest varkentje die een enveloppe vasthoudt....
Ik open de enveloppe en lees zijn lieve verhaaltje....

En nou moet je weten dat ik vandaag vier

collega's/ouders met tranen bij me gehad heb...
Van vermoeidheid ook of anderszins....
Naar hun verhaal geluisterd heb en heb getroost.....
En nu sta ik hier dan zelf.....in de keuken met een allerliefst zacht, roze varkentje in mijn armen en daar komen dan toch ook mijn tranen.......


Nog één dag........






Geen opmerkingen:

Een reactie posten