2 juli 2024

Dag van:

Het is midden in de nacht en van alle kanten krijgen we alarmerende berichten uit ons geliefde Kos.....

Er woedt een enorme bosbrand....

Mensen worden geëvacueerd...

Ook bij Kosliefhebber vrienden van ons, is al op de deur gebonkt.....ze moeten weg uit het hotel....

Blijft ze dan niets bespaard daar....?

Eerst die vreselijke aardbeving en nu dit weer....

De brand gaat richting het mooie Zia waar we onlangs nog waren.....

Het authentieke kunstenaars bergdorp....

Mensen vluchten op boten en surfplanken uit Kardamena.....

Ik kom moeilijk nog in slaap....mijn gedachten gaan alle kanten op.....

En als ik, na een woelige paar uurtjes

slaap wakker word, lees ik het bericht dat het grootste deel van de brand meester is....

Alleen bij het kasteel van Mastichari is het vuur opnieuw aangewakkerd door de wind....

Ik zie zwart geblakerde velden, weiden, bergketens enz.....

Maar één heel frappante foto van een zwartgeblakerd deel van Kos waar alleen de zeven kerkjes nog fier en wit overeind staan....

Toeval zegt Willem de notabene theoloog onder ons.....maar dit keer wil ik even niet in toeval geloven......ik vind het bijzonder....

Op school is het zo druk dat ik geen tijd heb om ook maar even na te denken over het tekort aan slaap ...

Ik ga en ga maar door met wat er vandaag allemaal op mijn pad komt....

Mijn duo partner inwerken, een ouder met kind te woord staan, een rondleiding met ouders, een startgesprek, een kind in het zwembad observeren, korte overdracht, leerlingen naar hun nieuwe klas brengen omdat het doorschuifochtend is, een cadeau met de kleuters maken voor mijn assistente die morgen jarig is, het smoelenboek bijwerken, kaarten voor mijn in de vakantie jarig zijnde collega's laten ondertekenen, een zbo aanvraag invullen/laten ondertekenen/en indienen, dozen inpakken, een collega helpen, kort ict overlegje, langdurig overleg met de psycholoog over een leerling.....

"Hoe doe je het allemaal?" vragen mijn ondersteuners en assistentes, terwijl er eentje is die al afhaakt......

Tja.....de oudjes doen het nog goed hè....

En dat kunnen ze alleen maar beamen.....!!

Strak in de file sta ik....

Ik schud het schoolse zweet van me af terwijl ik erin stil sta....

Ik kan vooral alleen maar op mijn klokje kijken want ik moet voor zes uur bij de game winkel zijn om de bestelling van mijn zoon af te halen....

Ik kom er vijf minuten voor sluiting binnen....en ver na sluitingstijd loop ik met een enorme stapel games de half gesloten deur door....

Nu nog frites halen....

Willems jongste twee meiden zijn er want die willen met papa voetbal kijken...

Nederland-Roemenië....

Papa gaat er zo lekker in op....

Terwijl ik de bestelling bij het cafetaria doorgeef, ren ik naar de supermarkt om een mooie schaal bloemen te halen als cadeau voor mijn bijna jarige assistente...

Ik ren terug naar het cafetaria waar ze net mijn nummer afroepen....

Naar huis....waar ik aan het begin van de straat Willem al hoor joelen en schreeuwen....

"Wat een wedstrijd, wat een wedstrijd!!"....

Ik pak mijn frites en bamibal en plof in mijn stoel...

Mijn mond doe ik alleen nog open voor een hap eten en voor de rest komt er niks meer uit.....

Niet bij één nul....niet bij twee nul.....noch bij drie nul....

Maar mijn geluid missen ze niet als het knalvuurwerk van de buren, drie huizen verder, over het water knalt en Willem de straatstenen uit de straat danst....