Dat scheelt... want thuis is het hectiek...
Willem nog wat ziekjes en bibberig , maar de beesten moeten naar de dierenarts voor sterilisatie. .
Babs wordt nog even de vraag omdat wij vermoorden dat zijn beginnend loops aan het worden is...
Maar Blitz en Bengel moeten zéker....
Bengel moet dus in de reismand.... en daar heeft Willem geen kaas van gegeten en daar wil hij ook geen kaas van leren eten....
Mijn taak dus....
Zijn alle paspoorten er....?
Etensbakken wegzetten want ze moeten nuchter komen....
Van... en als je dan klaar bent en op het punt staat te vertrekken naar je werk, erachter komen dat je je eigen brood vergeten bent te smeren....
Zo niet snugger....
Van... en dan buiten komen en ontdekken dat je ruiten moet krabben...
Maar niet getreurd dit zijn prille lente verschijnselen.... over een paar uurtjes zal de temperatuur aangenamer zijn.....
Van... een dag in je eigen klas maar het rooster van die dag niet kennen, zorgt voor verrassingen....
Een ervaar het maar les geven.... over kunstenaars en kunstwerken...
Binnenkomen als een kunstenaar in stofjas en een baret op je bol....
Maar tja.... als het gros van de juffen maatje 38 heeft en de stofjas daarop aangepast is, komt mijn maat 48 daar nooit in natuurlijk....
Over de schouders hangen dan maar....
Die baret past wel maar ik heb weer geen hoofd voor hoeden.....
Het slaat nergens op dit... af die baret....
Laat mij maar mezelf zijn....
Van... ik prikkel alle zintuigen van de leerlingen.... ruiken , voelen, horen, zien.... alleen proeven niet....
We maken een kunstwerk, leren nieuwe woordjes.... en maken plezier.....
Het is kunstenaar maar geen schilderaar..... plakband is plakband en geen plakarmband..... en als ik het kunstwerk van de papieren sneeuwman met wattenbollen sneeuw in de zon hang, mag dat niet wanten de kinderen. . en klinkt er luid protest, want dan smelt de sneeuwman....
Van... de temperatuur stijgt inderdaad met rasse schreden....
Heerlijk nu dat buiten spelen....
Links op het plein schijnt de zon.... rechts nog niet....
De temperatuur scheelt zeker 4 graden....van links met rechts....
Ik blijf lekker in het zonnetje....
Zo denken er meer over...
Kinderen rennen vandaag niet maar huppelen en dartelen....
Wat temperatuur toch met een mens kan doen....
Van..... we maken krijttekeningen...... we spelen.... en gymen .....
En we spelen weer buiten....
Van.... en na het latertje van gister, maak ik het vandaag wat vroeger....want hoe heerlijk het vandaag ook was, mijn gedachten waren vandaag veel bij thuis...
Inmiddels heb ik al vernomen dat Babs echt niet geholpen mocht worden omdat ze inderdaad al te ver heen loops is....
Duf beest....waarom nu net nou....?!
Maar aan vernemen heb ik niks.... ik wil het liefst zo snel mogelijk naar ze toe....
Dus..... dag school... ik ga weekend vieren.... ik ga mijn beestjes vertroetelen....
Snel nog even de boodschappen.... Babeth komt ook weer dus maar een pan macaroni op tafel vanavond....
Van..... en ach.... ach ach ach..... dan kom je thuis..... kleine oogjes van Willem...(die zich toch wel ietsje beter voelt maar aangeslagen is van al het gedoe vandaag).... en een intens zielig piepende Blitz....
Willem is zo'n beetje de wanhoop nabij.....
Moet hij nou de dierenarts bellen..... moet hij pijnstillers geven..... waarom piept Blitz zo....???
En...ooooh Wampie, ik had het zo moeilijk toen ze Blitz lieten inslapen want het was net of ik onze Bikkel weer zag gaan....
Blitz ging net zo liggen als toen Bikkel voorgoed insliep....
Van..... arme Willem.... die heeft duidelijk een zware dag achter de rug....
En ik sta te dubben of ik nou eerst Willem of eerst Blitz of toch Bengel moet knuffelen....
Bengel is stoer.... die prrrrrt alweer om me heen....
Ze springt zelfs alweer op de kast om aan te geven dat ze eten wil....
Dan geef ik Blitz het botje dat ik meegenomen heb.... maar nee hoor.... geen trek... piepen wil ze... zachtjes hoog en laag janken om aan te geven dat ze wel heel erg zielig is.... en waarschijnlijk gewoon nog last heeft van de narcose... wat napijn.... misselijkheid... en het onmogelijke kledingstuk dat ze aan heeft om haar te beschermen tegen het likken aan de wond ....
Dan geef ik Willem een knuffel.... die direct aangeeft dat hij met de andere honden er opuit wil.... (ik kan hier zo moeilijk mee omgaan Wampie....)
Doe dat maar gauw ja.... laat mij maar even bij Blitz....
Van..... even heeft Blitz het nu helemaal te kwaad...... het wolven gejank is niet van de lucht....
https://youtu.be/d_98TggUTWs
Dan spreek ik haar streng toe. ..
Kom op dame, geen gezeur... ga plassen en poepen.... en dan liggen en slapen...
Ze kijkt me aan met een blik van...'vind jij mij niet innig zielig dan'..... en dat vind ik natuurlijk ook wel maar met piepen schieten we niks op....
Het helpt.... mevrouw gaat liggen....
Mooi om te zien hoe dieren, net als mensen, dan zo gaan liggen dat ze hun kwetsbare plek beschermen.... pootjes hoog opgetrokken en snuit naar beneden... foetus houding bijna....
Willem belt wel twee keer op tijdens de wandeling met de andere twee...
Oh Willem.... als je nu zo thuis komt, doe dan zo gewoon mogelijk want Blitz voelt jouw wanhoop en gaat dan net zo weer overnieuw aan de piep...
Van.... Willem komt terug.... doet erg zijn best niet bezorgd te zijn.... het helpt....
Blitz piept en jankt al minder....
Af en toe nog een klein noodkreetje.... maar dat mag... tenslotte is ze natuurlijk ok best wel écht een beetje zielig....
Van.... eten wil ze niet....
Morgen weer een dag.... ze kan wel wat lijen.....
Ook met tips voor na de operatie....
Willem vindt het moeilijk om naar de foto's te kijken... ik vind het daarentegen boeiend....
En wat een service.... wauw.....!!!!
Van.... nu wij eten.... en gezellig met Babeth kletsen....
En de andere honden die letterlijk op ziekenbezoek durven gaan nu....
Bleven ze eerst uit de buurt.... en snapten ze eerst niks van de situatie rondom hun piepende metgezel.... nu liggen ze rondom haar....
Maar of Blitz daar nu echt blij mee is valt te betwijfelen....
Een ziek dier trekt zich, kwetsbaar als hij is, immers het liefst terug onder een struik...
En aangezien hier in huis geen struik te bekennen is, ligt ze het liefst alleen zielig te wezen. ..
Van... toch zie je weer steeds een beetje meer 'leven' in haar terug stromen....en aan het eind van de avond is het piepen en zielig janken zo goed als over....
We kunnen denk ik met een gerust hart de nacht in....
Pffft.... en dan te bedenken dat we dit straks met Babs misschien ook nog een keer krijgen....
Ik hou m'n hart vast.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten