vrijdag 15 mei 2020

15 mei 2020

Dag van:

Mijn hoofd ziet eruit als een vogelnestje na een flinke house party... of tien uur dance valley.....
Moet je natuurlijk ook niet doen, met je natte kop in slaap vallen...
En het lijkt erop dat ik nou ook niet de rustigste nacht der nachten heb gehad....
De duizeligheid van gisteren zal wel mijn kop uitgeslagen te zijn door mijn haren heen...
Zelfs met föhnen krijg ik het niet meer goed...
Hier zit maar één ding op... kop onder de kraan...
Van ... ik voel me alsof ik de marathon gelopen heb gister...
Volgende week toch maar eens de dokter bellen...
Dat gaat op een vrijdag niet meer lukken....
En rustig aan opstarten.. lijkt me ook een goed plan....
Nee geen koffie... doe maar thee... gember thee met verse gember...
Van... de honden lijken ook een rustdag te hebben...
Daarentegen is Willem weer actief op Netflix bezig...
De laatste afleveringen van Sorjonen...
Zelfs ik begin aan die getekende kop van de hoofdrolspeler te wennen...
Soms heb je dat hè...
Dan is Willem al zoveel seizoenen van afleveringen aan het kijken dat de spelers vertrouwde personen in je huiskamer worden...
Ja de goeieriken dan... aan die slechteriken zal ik nooit wennen...
Soms is er ook ineens een vreemde in de kamer...
Dan heeft Willem de nacht ervoor de laatste afleveringen bekeken en is een nieuwe serie begonnen....
Dan is het jammer dat de oude 'visite ' weg is....
Ik heb niet eens dag kunnen zeggen...
Ik heb onmetelijk veel geduld... maar niet voor series....
Zelfs niet als je zoals Willem alle afleveringen liefst in één of twee, bij meer seizoenen drie of vier dagen bekijkt...
Van... nu eerst dat gat in die broek van Willem eens stoppen...
Die broek ligt er al weken...
En mijn jurk moet ook gezoomd....
Lang leve mijn 1.62 meter en veel te lange maxi jurken...
Willem is blij dat zijn "lievelingsbroek"gemaakt is...
En dat snap ik wel als even later iemand die een foto van hem ziet  vraagt "ben je afgevallen of zijn het de skinny jeans?"...
Het antwoord bevredigt hem natuurlijk minder...
Van... vandaag toch ook maar het werk gaan doen dat gisteren is blijven liggen...
Van uur tot uur word ik bijna op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen in de klas...
Gepaard gaande met foto's en filmpjes weet ik precies wat er speelt...
Zo kan ik instanties beter vertellen wat er gaande is en gerichte vragen stellen...
Dat eerst maar eens doen...
Elke keer als ik die fotootjes zie mis ik de klas harder....
Maar zoals ik me nu voel zou ik er niet voor kunnen staan...
Toch vraag ik me af hoeveel van die klachten tussen je oren zitten...al ben ik dan wars van hypochondrie....
Van.... het studie verslag ofwel de toepassingsopdracht moet ik nog afmaken....
En een BSO wacht nog op een kindverslag...
Ik blijf wel bezig....
Het verslag voor de BSO had ik gister al bijna af...
Dat hoef ik alleen maar af te ronden....
De toepassingsopdracht is een heel ander verhaal...
Lichamelijke welbevinden... alertheid... communicatie... contact... stimulerend tijdverdrijf...
Sensatie fase....klik fase... begrijp fase...
Ik krijg het niet op papier...
Geërgerd over mezelf zit ik achter de pc...
Verdorie zeg.. ik heb toch vaker met dit bijltje gehakt...
En hoe harder ik me erger hoe beter het lukt...
Net als tijdsdruk....
Ik mag graag onder tijdsdruk werken... dan komen er de mooiste en zinnigste zinnen op mijn scherm....
Van.. nou heb ik ook niet de gemakkelijkste casus genomen om onderzoek op te verrichten...
Maar ook dát ben ik...
Ik heb uitdaging nodig...
En dus ploeter ik zo een middagje door...
Af en toe inspiratie op doend door naar buiten te kijken om te zien hoe de pimpelmees zijn vrouwtje verwend.... hoe de ekster de vetbol opvreet maar eigenlijk meer geïnteresseerd is in de eitjes in daar broedkastje....
En kijk nou... daar zul je eindelijk de zwanen hebben...
Ze zijn wel kinderloos...
Maar wie weet komt dat nog....
Van... ik ploeter verder.... tonische ... clonische....myoclonische aanvallen...
Prikkelverwerking door bewegingsdrang....
De groepsapp ratelt.. de familie app gaat tekeer... er komt mail binnen en op de achtergrond hoor ik "Ik heb honger... wanneer ga je boodschappen doen? "
Niet dat ik die van hem moet doen hoor...
Hij wilde zelf ook wel gaan naar ik heb nog wat extra dingen nodig...
Ja.. ja.. ik ga al....en nee.. niet weer kip ....je krijgt panga vis.... in boter citroen jus...
Van.... de duizelingen blijven weg vandaag...
Zoals ik me nu voel durf ik wel naar de winkel...
Vreselijk is dat voor je zelfvertrouwen die duizel ongemakjes....
Van... Willem loopt met de honden... Ik schrijf het Benji gedicht... dag 52...
Dan zet ik zwart wit foto op Facebook....
Weer een of andere challenge waar ik voor gevraagd ben en waar ik geen nee tegen kon zeggen...
De mensen bedenken wat om elkaar bezig te houden in deze intelligente corona lockdown periode...
De challenges zijn trouwens minder intelligent maar ach.... ook niet onaangenaam...
Tenminste... sommige dan...
Dat wordt nog afkicken van al die contacten die je nu hebt na de corona crisis...
Als straks iedereen weer druk onderweg is... aan het werk is... z'n eigen leven weer oppakt...
Al blijf ik nog steeds hopen dat er een restje zal blijven hangen...
Het restje "goede" zeg maar...
Voor elkaar klaar staan... zorg dragen voor elkaar.... elkaar niet vergeten...
Van... als Willem zich klaarmaakt voor de avondwandeling met de honden en Netflix uitzet, springt het programma Bed en Breakfast tevoorschijn...
'Mooi .... heb jij ook wat ".... lacht hij...
'Maar als ik terugkom........'
Ja hoor Willem.... dan mag jij weer....
Ben benieuwd wie ik dan weer 'op visite' krijg in de huiskamer....










Geen opmerkingen:

Een reactie posten