17 mei 2020

Dag van:

En dan lees je toch weer "lichte stijging corona patiënten"...
Terwijl dat zwaard van Damocles boven me hangt... vooral tegen het einde van een weekend en dus het begin van de werkweek...
Want wat ga je doen.... en wanneer... en hoe...?
Thuis voelt veilig...
Enkel een boodschap in de supermarkt...
Een heel enkele keer in Duitsland beschermd met mondkapje....
Ik weet het gewoon niet...
De wijsheid laat me in de steek...
Er is alleen dat ongewisse...
Dat ontzettende vermoeiende ongewisse....
Maar ook dat laffe... dat laffe gevoel van de boel in de steek laten...
En het knullige is... er is in deze geen goede raad...
Er is een feit....

Het feit dat je tot de risicogroep behoort....
En dus de aan zeer grote waarschijnlijkheid grenzende zekerheid dat als je het krijgt, je het niet gaat overleven....
En mocht je het al overleven dan kom je er met nog meer longschade en andere ellende vanaf...
Van... was ik maar goed in wiskunde...
Kon ik maar uitrekenen hoe groot dan die zeer grote waarschijnlijkheid is...
"Een lichte stijging"....
En zet die dan door....?
Het maakt me moe... stil... en kriegel....
Van... het maakt wel dat ik doe wat ik kan...
Dus ga ik vandaag de lesroosters voor de komende week vullen....
Pak de leeslessen voor de leerlingen weer op... een hels klusje vanuit huis....
Ik maak lessen voor de leerlingen die thuis blijven...
En ik maak de studie opdracht af...
Het is een mooi essay geworden al zeg ik het zelf...
Natuurlijk weer iets te uitgebreid maar tja... dat ben ik...
Nu de opdrachten voor de volgende module nog....
De discussie stelling....
En och... daar gaan we weer...
"We schieten erg tekort in..... bla bla bla...."

Het zijn van die discussies waarin het altijd neerkomt op het feit dat de praktijk de theorie inhaalt...
Je wilt in onderwijsland wel maar er is zovéél dat moét.....
En ja... natuurlijk schieten we dan tekort...
Maar moeten we dan altijd streven naar perfectie....?
Is het goede niet goed genoeg....?
We raken door alle theoretische onderbouwingen onze voelsprieten ook zo kwijt....
Kennis is macht (Francis Bacon )....
Ja absoluut....
Ook ik ben best hongerig naar kennis..... maar voorop staan toch die voelsprieten....
Ik weet nog goed dat ik die eerst keer sinds lange tijd weer ging studeren....
Gedragsspecialist... en mijn master....
De eerste module werden we volgepompt met informatie...
Aan het eind van de les zo'n  evaluatie moment...
"Maar ik doe het toch allang zo" evalueerde ik zachtjes voor me uit....
Maar daarom moet je wel weten waar het vandaan komt... was het stugge antwoord...
En heus... ik wil niet zeggen dat ik niks aan studeren heb gehad.... integendeel....
Het was leuk te weten dat anderen voor jou ook al zulke dingen bedacht hadden en deden...
Ik heb ook mooie dingen gehoord en handige handvatten gekregen....

Maar er was ook een periode dat ik veel van mijn "op gevoel"..."vanuit het hart"...."spontaan"... even kwijt was....
Van.... enfin... computer uit...
Oh nee.... nog even het Benji gedichten boekje bijwerken....
Nu dan de computer uit....
Tijd voor een wandeling....
Er lopen nu niet veel mensen....
Tjonge wat houden we toch rekening met elkaar door weg te blijven bij elkaar....
Voor de corona kon je geen opvoedkundige hotemetoot horen of computers eten zo slecht voor iedereen....
Moesten we buiten gaan spelen... mensen live weer meer gaan ontmoeten... enz
In deze tijd zien we niks anders dan schermpjes....
Zou je willen dat je weer eens de warmte van lijfelijk contact kon voelen....
Een avondje door kon halen met vrienden....
Van... maar goed... de natuur was en is nog steeds een goede vriend.....
Het bruggetje over... het olifanten paadje in....

Olifanten paadjes zijn weggetjes die er niet waren maar doordat mensen veelvuldig van het pad afgaan ontstaat er een uitgesleten weggetje.... het zogenaamde olifanten paadje..... zoals er zovelen zijn...
Als ik nou maar flink een aantal keer het grasveldje zou oversteken dan zou er ook eentje ontstaan...
Er zijn ook leuke boeken over geschreven... met foto's....
Hele aparte olifanten paadjes staan daarin...
Van... we steken het bos in... over het olifanten pad....
De ondergaande zon prikt door de takken van de bomen .... het blijft een mooi en mysteries gezicht....
Niet teveel op letten nu want de boomwortels steken af en toe verraderlijk omhoog....
Ik hoor de vogels hun laatste lied van de dag tjilpen ...
Dan mogen de honden los...
Honden hebben geen weet van brandnetels...
Ze sjezen er dwars doorheen...
Zelfs hun lippen zijn niet aangedaan als ze de takken tussen de brandnetels vandaan happen....
Langs de waterkant groeit het riet.... het wuift zachtjes welterusten...
Ik zie een prachtige klaproos knop...

Hij staat op springen...
Morgen als ik langsloop zullen de blaadjes als rode wangen tussen het riet staan te blozen....
Ik ben dol op veldbloemen... meer nog dan op alle andere bloemenpracht...
Ze hebben de meest natuurlijke kleuren die ik ken... vind ik dan...
En ze groeien gewoon zomaar...
Overal en zomaar...
Gisteren op weg naar Duitsland was de berm vol met veldbloemen...
Ze groeiden gewoon tussen stoeptegels ook....
Ze maken de toch weer voller rakende grijze autowegen fleurig....
En ze ogen zo teer... maar zijn zo sterk....
Van... als we het hekje bij de kassen doorgaan worden we verblindt door de zon...
Zelfs haar laatste stralen zijn sterk....

Het is zelfs warmer dan waar we net liepen...
De honden dollen...
Ze pakken de stokken uit elkaars bek...
Zelfs Benji doet mee...
Hij kijkt wel een huppelkonijn ....
Van... als ze uitgedold zijn vormen ze weer de keurige roedel achter Willem...
Willem die de riemen had neergegooid... in de brandnetels... waar een mensenhand niet tegen kan dus...
Au... thuis is zalf....
Het bos is nu donkerder...
De zon bereikt de bomen niet meer...
De vogels zijn stil...
In mijn hoofd jodelt de mantra...."oogjes dicht en snaveltjes toe"....
Nog één foto van Willem met zijn vier gezworen kameraden op het bruggetje dan...
Dan zijn we binnen...
Van... wat een deceptie als Willem om half tien klaar zit voor Homeland en deze serie al om acht uur blijkt te zijn begonnen...

Geen nood... hij heeft ze opgenomen...
Ja tuurlijk... hoe kan het anders met onze tv goeroe....
Van... als ik al eventjes boven ben hoor ik de fluittonen uit Willems alt komen...
Hij moet nog oefenen voor morgen...dan zijn er weer opnames...
Het leven gaat door...
Anders door....
De natuur ademt....
En ik hou mijn adem in....
Was het maar voorbij die corona....