Niks geen getwijfel over wel of niet deze jurk of die blouse...
Geen gezenuwlij door Willem of de koffer niet te zwaar is... en wel zes keer wegen...
Meestal is hij degene die de zwaarste koffer heeft...
Niks geen gegniffel dus samen vandaag bij de incheckbalie als blijkt dat dit dus inderdaad het geval weer eens is....na een rit naar het vliegveld in Düsseldorf.... waarbij we natuurlijk weer honderduit te bespreken hebben...
En.... geen héérlijk sensatie gevoel bij het stijgen van het vliegtuig...
Noch het warme gevoel van onze Griekse vrienden in de armen sluiten....Alexandros, Ioanna en de drie meisjes, Stefanos en Lina met hun prinsessen dochtertje, Kostas en Yaliset die vandaag ook nog eens jarig is....
En vanavond geen kalamaris en saganaki met Griekse salade waarin de tomaat nog smaakt naar tomaat en de feta smelt op je tong....
Geen eigengemaakte cocktail van Alexandros.... geen knuffels... geen zwoele avond....niet het overbekende weggetje onder de bouqainville.... geen kabbelende golven aan de haven waar de verlichte vissersbootjes dobberen....
Canceled.....
Van... we nemen het gevoel de hele dag een beetje met ons mee...
Maar het is niet erger dan we dachten dat het zou zijn...
Je was er natuurlijk al weken op voorbereid dat het zeer waarschijnlijk niet door zou gaan......
De onwerkelijkheid van de situatie maakt dat je het nog steeds niet helemaal gelooft....
Je doet wat er gezegd wordt en houdt je aan regels....
Je hoort veel....
Maar het is zo ongrijpbaar...
Ook de dood van onze lieve vriend Ben...
Alsof het niet waar is en straks als alles.... wat dat alles dan ook moge zijn... over is... dan speelt de film terug en is alles weer zoals het was...
Ben in zijn stoel... wij die plannen maken voor onze reis naar Kos....
Van.... er is geen voorpret.... er zijn geen plannen...
Enkel de regering en het RIVM hebben plannen....
Geen reisplannen... geen verjaardagsplannen.... geen idee hoe het met werken afloopt....geen idee wanneer dit alles opgelost is en ophoudt....
We leven letterlijk in het hier en nu....
Eckhart Tolle had er wel raad mee geweten...
Zie het zo: Als je in gevecht gaat met het leven, voel je je niet gesteund door het universum. Het is zoiets als zwemmen. Toen ik dat leerde, raakte ik in paniek. Overal was water, ik sloeg om me heen. Toen ik mijn angst verloor en me kon overgeven aan het water, bleek ik te drijven, het water hield me omhoog, het droeg me. Laat je angst los, geef je over. Zolang je strijd levert, realiseer je je niet dat het water je kan dragen, dat het leven je draagt. Met ’loslaten’ bedoel ik niet dat je lethargisch moet worden. Ik bedoel dat je je verzet staakt. Verzet vreet energie. Stop ermee. Het leven heeft het goed met je voor.’
Zijn woorden lijken zo waar.... maar zo verhipte moeilijk....
En of dat leven het goed met me voor heeft is in deze tijd al helemaal moeilijk te geloven...
Behalve als ik dan naar Benji kijk....
Dan voelt alles weer wel even goed...malle pluizebol....
Vrolijkheidsbrengertje.... afleiding en verleiding ....
Van.... toch gaan dingen in het hier en nu verder...
En één plan dat al voor de Covid19 crisis gemaakt was, gaat Willem vandaag ten uitvoer brengen....
Eén telefoontje.... en klik op de enter toets.... verzenden.... en Willem is met pre pensioen....
Nu is er geen weg terug...
Honderdduizend keer alles overdacht... gewikt, gewogen gerekend, overlegt, nog eens gerekend, tien telefoontjes, twintig goede adviezen van deze en gene.... en dan de enter toets....
Mij grijpt de angst me naar de keel als ik eraan denk...
Blijkbaar ben ik dus nog lang niet zover....
Nooit meer werken..... geen deel meer uitmaken van...
Ik vind dat nu al erg nu ik tot de risicogroep behoor ....
Maar ik weet dat ik terugkom... al weet ik niet wanneer... of hoe het afloopt....
Ik zou me zo oud voelen als ik met pensioen zou moeten...
Oooh heus... ik zou me volop vermaken.... lezen, breien, borduren, haken, boeken schrijven, tuinieren, reizen....
Maar dan altijd.....?
Van... ik merk zelfs nu, nu ik vakantie heb, dat ik niet écht niks kan doen...
Dat ik aan handelingsplannen denk, aan lesvoorbereiding, mijn hoofd breek over hoe dat straks moet als de kinderen terugkomen in school, aan ouders, aan leerlingen....
Daarom was Griekenland natuurlijk goed geweest...
Als het landingsgestel van de landingsbaan los komt verdwijnen ook plots al mijn zorgen en verantwoordelijkheidsgedachten......
Dan laat ik letterlijk zelf ook los....
Geen post... geen rekeningen.... alleen het niks meer....
Van... maar Willem geniet...
Vindt het even spannend.... maar geniet direct daarna...
Nooit meer werken...geen systemen.... geen regels en wetten.... geen nakijkwerk .... geen toetsen en testen.... geen vernieuwingen.... geen computersysteem....
Willem is blij .... en over gelukkig....
En heeft geen plannen....
Die had hij wel naar nu niet meer....
De tijd leert... deze tijd leert vooral.....
Tja.... je pensioen regelen in plaats van zon zee en strand .... het lijkt een logica.....in deze compleet onlogische niet te beredeneren tijd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten