Dag van:
Snotter, proest, hoest....
Het houdt niet op....
Moe word ik ervan...
But life goes on....
Nog een laatste cadeautje halen.... was niet online verkrijgbaar...
Op het winkelcentrum komen op een uitgezocht tijdstip dat er niet veel mensen zullen zijn...
Tussen de middag als de kinderen uit school komen dus...
Goed getimed....!
Black Friday ontdekken....
Gut ja.. dat is vandaag...
De hele week vliegen me al de kortingen mijn mailbox in....
Van bedrijven waarvan ik het bestaan niet ken en al helemaal niet weet hoe ze aan mijn mail adres komen...
Maar goed...www ofwel worldwideweb weet immers alles van me....
Ik hoef nog maar één letter in Google in te typen of er stroomt een wereld aan advertenties en popups binnen....
Het is maar goed dat ik geen geheimen heb...
En nou weet ik heus wel dat Black Friday fake kan zijn omdat de prijzen daarvoor snel verhoogd zijn dus je nu het normale betaald... of dat er een speciaal assortiment B spullen in huis wordt gehaald...
Maar toch... de verleiding is groot....
En naast het cadeautje waarvoor ik ging, kom ik thuis met een overhemd voor Willem... een trui en rok voor mezelf en een jurkje en jasje....
Je kan het toch nog niet laten hangen voor die prijs.... laat ik me wijsmaken...
Ik weet beter maar....
Ik trapte er ook oh zo graag in....
En Willem is blij....
Jemig wat is die man blij....
"Ik zeg niet gauw dat ik iets mooi vind maar dit Wampie... dit is je wel héél mooi....."
Een blauw grijs Paisley overhemd met lichtblauwe binnenkant...
Ja, mooi is het...
Maar dat hij het zó mooi zou vinden....
Hij loopt wel drie keer naar de spiegel in de wc....
Al kun je in die spiegel alleen het boord bewonderen maar enfin "ooooh dit is zo gaaf Wampie"....
Ik ben blij dat ik de rest zie die ook goed zit...
Zelfs de mouwen zijn oké...
Nog wel eens een probleem bij deze man met korte Poppey armpjes....
"Goh wat mooi... en wat zit het lekker..."
Black Friday you made my Day....!
Van.....
Cadeautjes inpakken...
De eerste drie zijn altijd leuk om te doen....
Maar oh die rest....
Plakband dat natuurlijk terug rolt en waar je tijden mee zoet bent om het begin weer te vinden....
Dat stomme uitsteeksel dat dwars door het papier steekt en scheurt....
In de breedte teveel papier wat je in de lengte tekort komt....
En nooit NOOIT krijg je die cadeautjes ordentelijk in zo'n jute zak....
Zo mooi als je je boodschappen passend in de tas krijgt, zo'n ellende is zo'n zak inpakken....
Maar goed... het is klaar... feest één kan beginnen!
Morgen voel ik me vast wéér en stukje beter dan vandaag....
Van... twee oudjes in hun stoel die The Voice kijken...
Onze stoelen draaien niet.... wij zien alles....
En zonder draaien horen we ook wel wat goed en minder goed is....
Toch is het genoeglijk zo saampjes....
Nog wat papiertjes op de grond... de zak tegen de bank... de honden aan de voeten... katten op de bank of op schoot....de zoute kaasstengels tussen ons in....
Dan pakt Willem ineens mijn hand...
Altijd jou voelen
Maar even die hand
Altijd bij jou horen
Maar even die verbinding
Altijd van jou houden
Maar even dat ogenblik
Van intens samenzijn
En zo'n moment koester ik...
Die seconden van intens gelukkig zijn...
En ik houdt het vast....
Ik hoorde laatst in een interview van Jacobine met Frits Spits, die onlangs zijn vrouw verloor, dat hij, nu zij dood is, pas beseft hoeveel gelukkige momenten hij kende...
Uitgesteld geluk noemt Jacobine dat.....
Ik wil niet uitstellen nam ik me toen voor...
Ik wil nu voelen... en straks.... en later weer....
Omdat ik vasthoud nadat ik het heb losgelaten...
Ik liet weer los
Maar jij bleef bij mij....
Gelukkig maar dat het schaarse momenten zijn...
Je zou anders immers het geluk niet meer herkennen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten