4 november 2020

 Dag van:

Ridicuul....

Ik vind het niet alleen een mooi woord maar ook een toepasselijk woord voor deze Amerikaanse gekte....

Maar tja... dat we het proberen te volgen is misschien nog wel ridiculer.....

'S morgens wakker worden en dan het eerste waar je aan denkt:"Hij zal toch niet echt weer verkozen zijn?"....

Naar beneden gaan.....de tv aanzetten...... en dan zien dat nog niets zeker is... wel nek aan nek.... met daarbij het feit dat die halve zool zich al als herkozen president laat bejuichen en bejubelen.... zichzelf al uitgeroepen heeft als herkozen president...

Hoe gek kan een land zijn...

Ja sorry hoor... die volgers zijn immers net zo erg....

Op school worden de blogs gevolgd...

Ik word goed op de hoogte gehouden van.... ja van wat eigenijk....?

Laat ik het maar op een historische Amerikaanse verkiezing houden....

Maar wel eentje met de waanzin ten top...

Want ik snap het écht niet...

Hebben mensen dan geen geweten meer...?

De man liegt... de man manipuleert.... de man ment en jent.... de man is narcist en hij barst ook nog eens van de schulden...

Een crimineel aan de macht...van zo'n groot land....

Een land dat nog maar al te vaak als voorbeeld dient...

Lekker voorbeeld dan....

En kijk... zo'n mannetje alleen zal niet zoveel kwaad kunnen aanrichten.... 

Maar zo'n man met een horde volgertjes en aanhangertjes, wordt natuurlijk een ander verhaal....

Van... en dan wijd ik er nog een stukje over in mijn blog ook...

Ridicuul....

Ik zeg er niks meer over..

Van... veel belangrijker nieuws...

Mijn vriendinnetje appt of ik thuis ben...

En zoals dat vooral bij vriendinnetjes werkt... dat geldt althans voor mij... dan voel je en proef je tussen de regels door... of door de opzet van de vraagstelling, dat er iets niet klopt...

Ik app haar terug dat ik werk en vraag of ik haar moet bellen ....

Maar nee... dat is niet nodig...

Mijn onderbuikgevoel zegt juist van wel en achteraf snap ik dan ook niet waarom ik mijn onderbuikgevoel weer eens niet volg en naast me neerleg....

Gelukkig is het woensdag...

Ik kan vroeg weg en heb nog eventjes voor ik thuis moet zijn...

Ik ga bij haar langs...

Helaas... niet thuis...

Dan is ze dus toch werken...

Om kwart voor negen gaat de telefoon...

Ze belt....

En ik had het goed...

Ze moet even haar verhaal kwijt, voor ze zichzelf kwijt raakt....

Haar buurvrouw is stervende en al een poos ziek...

Vandaag schijnt het erg slecht met haar te gaan...

Annet hoort haar hartverscheurend huilen dwars door de muur heen....

De buurvrouw heeft weliswaar een morfine pomp naast zich staan maar vandaag lijkt dat niet te helpen....

Annet kan er niet meer tegen...

En ik snap dat als ze verder gaat met haar verhaal en alle verhalen op tv over corona en de zorg die dat moet opvangen, ineens zo tastbaar dichtbij komen....

Annet valt van de dood in de dood....

Het ziekenhuis ligt overvol....

De mensen zijn echt écht ziek....

Sommigen liggen dood te gaan.... niet alleen op de ic's....

Het personeel is nog te druk om een praatje te maken met de zieken die ook niet eens bezoek mogen ontvangen...

De afdeling heeft een Ipad aangeschaft zodat zij die daar toe in staat zijn, even kunnen videobellen.....

Er is onderbezetting... zelfs nu de ok's van een ander ziekenhuis gesloten zijn om het personeel daarvan naar hun ziekenhuis te sturen....

De gangen liggen vol....

Het leed is niet te overzien en het stopt maar niet....

Zieke collega's.....collega's met burnouts.....

En dat wat overblijft snauwerig, kortaf en met korte lontjes....

Zo druk en zo vermoeid dat niet eens de bonus die ze van de regering krijgen tot ze doordringt....

Maar ze is haar verhaal kwijt...

"En nu kan ik niet meer praten Wampie.... ik ben op"...

Ik hoor het aan haar....

En had ik al niet het volste begrip voor de beslissingen betreffende nieuwe maatregelen van gisteren.... nu sta ik er pal en pal achter....

Van..... tien voor zes.....de dochter van Willem is er....

Morgen is haar vriendje jarig...

"Hij komt straks hoor ".... lacht ze terwijl haar ogen stralen....

Niet...????

En we hebben niet eens een cadeautje....

Vorige week al zijn moeder jarig die notabene met taart op bezoek kwam...

Wij die niks in huis hadden....

En nu zoonlief en hetzelfde verhaal...

Dat gebeurt me geen tweede keer...

Maar tja... nog tien minuten..

Eer ik op het winkelcentrum aankom, zijn de winkels dicht...

Nu is onze Bas gelukkig gek op chocola....

Ik duik de Jumbo in en ik geloof dat er geen chocolade stelling of sinterklaas afdeling meer is waar ik geen chocolade vandaan gehaald heb...

Zelfs chocomelk heb ik....

Ik prop alles in een papier... lintje erom..... klaar is cadeau.....

En hij is er maar wat blij mee...

Ik denk alleen dat als hij dit allemaal op heeft, het tevens ook de laatste chocolade is die hij in zijn leven eet....

Van... die kies trouwens van Willem.... die kies die ooit zijn kies was zeg maar... en waar nu een gat zit.... die ellende is nog niet voorbij hoor....

Ik denk dat ik vanavond voor de 683ste keer hoor dat het zo gevoelig is...

Hij er niet mee kan kauwen...

De andere kies nu ook zeer doet...

En daar vanavond bijkomt dat hij buikpijn heeft...

De arme ziel....

Vanmiddag ook al zo'n suikerdip; zweten, warm, bibberen.... hoofdpijntje..... pijn in de onderrug...

Dat thuiszitten is niet goed voor onze Willem....

Gelukkig is na drie winden de buikpijn over....

Maar....."Het blijft maar gevoelig die kies  Wampie"...

Lieverd.... alsof je na een operatie al meteen de volgende dag weer fris en fruitig naast je bed staat te dansen....

Trouwens ... een ijslaag moet ook groeien eer je erop kunt schaatsen....

Gun het tijd.... eind van de maand is het al wat beter....

"Eind van de maand?"....

"Maar het is zo gevoelig Wampie"....

Lieve Willem... je hebt er zojuist een harde peer, een mandarijn met pitten, een bord tortellini en een stuk abrikozen vlaai mee gegeten....

Van... dat bedoel ik dus....

En niemand die nou eens vraagt hoe gevoelig ik ben voor zo'n man....

Doe ook maar niet... ik ben veel te gek met hem hoor....