Dag van:
Als ik dan zo'n dag als hiervoor vraag om nog zo'n lekker hectisch dagje, moet ik toch eens goed nadenken wat ik schrijf...
Zo'n hectisch dagje kreeg ik vandaag namelijk ook.....maar wel even anders dan ik in gedachten had....
Het wordt dan ook een korte blog dit keer want het is nu ver over middernacht als ik begin te schijven en ik moet over een paar uur alweer op voor een volgende dag...
Ik zal maar niet meer vragen of het nog zo'n dagje mag worden....
Een ezel...enfin iets met stoten en stenen....
De kinderen in alle klassen voelen de druk en drukte van de laatste dagen voor de vakantie...
Opruim stress...eind musical stress...gesprekken met papa's en mama's stress....enz .....
Vandaag dus een dag van afreageren op
elkaar....
elkaar....
Resulterend in een snee op een neus die ook nog eens dik en blauw werd....
Een omgeduwde rolstoel met een klem zittend voetje dat er ook niet prettig uitzag....
Veel ruzietjes onderling op plein, in de gang en in de klas....
Je kunt van alles proberen maar de sfeer krijg je er op zo'n dag nauwelijks meer in...
Je kunt het gedoe wel zo beperkt mogelijk houden door vooral niet mee te doen aan prikkel gevende activiteiten...
En zo gaan we dus niet naar de generale repetitie van de eind musical....waar we, als we de verhalen horen van hen die er wel waren, zeer blij om waren dat we dir gemist hadden....
Dan meteen om half drie de oudergesprekken....
Elk half uur eentje zonder pauze...
De stukjes pizza hebben we maar tijdens een gesprek gegeten....
Mooie gesprekken....intense gesprekken.... dankbare gesprekken....
En terecht zegt mijn assistente om half acht "ik heb me nog nooit zo goed gevoeld na afloop van zo'n drukke avond, ik heb gewoon nog energie over"....
En zo voelde ik dat ook....
Even later zal blijken dat dat maar goed was ook....
Ik rij rond kwart voor acht naar huis...
We hebben er nu twaalf en een half uur werkdag opzitten...
Ik haal nog kattenvoer in de winkel en om kwart over acht loop ik de voordeur door...
Ik zit net op mijn stoel.... Willem vertelt zijn verhaal van de dag....ik doe een poging ook wat te vertellen maar moet eigenlijk alles nog verwerken...of mijn telefoon gaat....
Mijn vriendinnetje....
"Wampie er is er weer eentje dood"....
Ik geloof mijn oren niet....
Waarom krijgen sommige mensen alles achter elkaar....?
"Mijn broer staat nog boven de grond en nu mijn zwager weer"....
En ik zeg alleen maar "ik kom eraan"....
Eenmaal daar, krijg ik een warrig verhaal te horen over iets met een fiets in de sloot en verdronken....
Maar de hele familie het en der in den lande is in huilende rep en roer .....
Twee hebben het gezien, anderen van horen zeggen, de eigen kinderen weten nog van niks, eentje is zelfs op vakantie....paniek dus....
Rustig kijk ik bij de politie meldingen...
Het is een klein dorp waar het gebeurde dus zoveel meldingen zullen er niet staan.....
En inderdaad.... één melding op de hele dag...16.59 politie, ambulance en brandweer naar huppeldepup....
Dat is hem dus....
Verder staat er niets bij....
Pas later op de avond zal de directe familie op de hoogte gebracht worden...
Maar tja....een dorpje hè....daar gaat alles als een lopend vuurtje....
Naar het volgende dorpje...en het daaropvolgende dorpje....
Het is dus een heel triest gedoe allemaal....van alles en iedereen die alles weet of denkt te weten behalve de directe nabestaanden....die het pas veel later te horen krijgen....
Ik blijf tot lang bij mijn vriendinnetje....
Vrijdag zal ze haar broer begraven... waarschijnlijk de maandag erna haar zwager....
"Ik hou niemand meer over Wampie"....
Nog zoiets afschuwelijks van ouder worden....
Je familie, vrienden die misschien eerder gaan dan jij....
Afscheid nemen na afscheid nemen....
De ware toedracht krijgen we nog niet binnen deze nacht....
Misschien morgen....
Maar voor vandaag vind ik het ook wel genoeg......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten