Dag van:
Afzien vandaag...
In huis zijn inmiddels alle deuren dicht als ik beneden kom.
'Scheelt toch 4 graden' zegt Willem...
Tja, en die 4 graden doen het hem...
Maar het is nog meer afzien....
Vandaag hoort kleindochter Britt of ze geslaagd is voor haar herexamen aardrijkskunde....
Voor twaalven zal ze gebeld worden....
En nou is of die mentor lang van stof, of mijn dochter is mijn kleindochter aan het troosten, maar om twaalf uur nog geen telefoontje van het Briitfront......
En ik durf niet te bellen omdat ik bang ben dat die mentor belt als ik bel en Britt dan in gesprek is.....
Eeeeeeeindelijk om 12.13 het verlossende telefoontje naar haar....
En ik bel precies om 12,15 uur omdat ik het niet meer houden kan....
In gesprek....
12.17 uur Britt belt....." Oma wat denk je?"....
Nou Britt deze oma is niet meer in staat om ook nog maar iets te denken.... deze oma staat strak van de spanning.....
"IK BEN GESLAAGD OMA!!!!!".....
Ik weet even niet meer of ik nou janken of lachen moet.....
Ze heeft het geflikt die kanjer.... ook met een HER is ze een superster.....
De rest van de dag loop ik op wolkjes terwijl het zweet aan alle kanten van mijn lijf gutst....
Maar het kan me niet schelen.... Britt heeft haar diploma....
Twee kleinkinderen met een basis, nog twee te gaan....!
Isa de laborante, Britt die nu dierenmanagement gaat studeren, Michael 
nog twee jaar middelbare en dan de opleiding tot rechercheur (hij weet het écht zeker), en Luna dit jaar naar de middelbare en daarna de koksopleiding (ook zij is al zeker van haar zaak).....
nog twee jaar middelbare en dan de opleiding tot rechercheur (hij weet het écht zeker), en Luna dit jaar naar de middelbare en daarna de koksopleiding (ook zij is al zeker van haar zaak).....
En deze oma is trots.... trots op haar kleinkinderen maar ook op mijn kinderen die hun kinderen zo steunen, vertrouwen en in ze geloven....!!
Nu is het zwetend afwachten op de diploma uitreiking die vanavond al is....
Tien minuten voor ik ga, douche ik nog even......
Een naar zweet ruikende oma kan natuurlijk écht niet op een diploma uitreiking.......
Ik trek sinds lange tijd mijn hakschoenen weer eens aan, wat effe wennen is, maar het is tenslotte een speciale avond....
En ik doe zelfs de airco in de auto aan wat ik anders nooit doe want raampjes open vind ik lekkerder....
Maar om nou na zo'n douche al meteen weer bezweet aan te komen, mét haren die alle kanten opstaan, dat is ook niks....
Wat een gezellige kleinschalige school in een knus gebouw, dat Liemers college in
Didam....
Didam....
Je voelt meteen dat de sfeer goed is....
Bij Isa, die daar ook haar middelbare schooltijd heeft doorlopen, ben ik niet geweest.....
Zij deed immers examen in corona tijd en kreeg min of meer het diploma cadeau....
En een uitreiking..... nee die was alleen voor de geslaagde kandidaten zelf.... en op afstand.....
Maar nu vandaag kan ik wél voelen hoe de school is....
Aan de docenten kan je door hun opmerkingen links en rechts gewoon merken dat ze hun leerlingen ook écht zien....
En dat blijkt al helemaal uit de diploma uitreiking zelf....
De mentor van de examenklas is ook nog eens de biologieleraar....
En wat heeft deze creatieve man bedacht....?
Hij heeft al die gedachten en ervaringen van de leerlingen door de schooljaren heen, samengevat in een biologieles.....
Kostelijk.....!!!!
Maar nog mooier is als hij bij iedere leerling een praatje houdt vol anekdotes uit die jaren, de eigenschappen van de leerlingen...... en ze dan vergelijkt met een dier dat dezelfde eigenschappen heeft....
Hilarisch....!!!
Er zijn dieren bij waar je nog nooit van gehoord hebt; het zeedraakje, de poedelmot.....
En ze komen allemaal in beeld op het grote scherm....
Het is een heerlijke avond....
Een hete avond ook....
Maar de ijscokar staat klaar als we de aula uitlopen....
Wat een idee....!!
Tja, en dan zit de dag er weer op....
Notabene ook nog de dag dat Willem en ik 3 jaar getrouwd zijn....
Stel je voor dat onze trouwdag zo heet was verlopen....
Zeg maar dag tegen je make up en mooie kapsel dan....
En het mooie colbert van Willem.... pffft dat was niet eens gedragen.....
De getuigen waren van de stoel gegleden en de inkt voor de handtekening had gedroogd in de vulpen gezeten....
Ook alle gezellige vuurschalen 's avonds waren fiks overbodig geweest....
Zo mijmeren we nog wel even na over onze dag toen, aan het eind van de avond....
Een dag vandaag dat we elkaar amper zagen door drukke bezigheden en spanningsvolle momenten....
Maar wel een dag die onze trouwtekst meer dan waar laat zijn....'omdat jij mij ruimte geeft kan ik dichtbij je zijn'....
Want al zagen we elkaar vandaag bijna niet, dichtbij voelt het daarom in die ruimte van eigenheid en eigentijd, áltijd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten