Dag van:
En toen kelderde de temperatuur zomaar ineens van 35 naar 20 graden....
En dat allemaal in een tijdsbestek van 5 minuten douchen.....
De lucht veranderde van blauw in 50 tinten grijs.... maar met dezelfde masochistische uitstraling.....
En de verzengende droogte werd verdreven door eerst nog in de lucht verdampende druppels, tot een relatief nat aards oppervlak....
Het is jammer dat nu de mensen binnen blijven want ik denk dat ik anders ook wel een verschil 15 graden op de gezichten had kunnen aflezen....
Van opbollende puf wangen maar een grote glimlach....
Hoe in Gelderland regio Arnhem viel het nog wel mee met de onheilspellende vooruitzichten.....
Die waren voor elders bedoeld blijkbaar....
Hittegolven.... ze zijn nou niet echt aan Nederlanders besteed.....
Nee, nee.... wij zijn meer van het veranderlijke....de vier seizoenen mensen zeg maar....
Je moet tenslotte toch iets hebben om met elkaar over te kletsen.... en dan vraag waar afwisselende....
Tadáááá.....de kans namelijk dat je, om ergens op onbekend terrein, het ijs te willen breken, of gewoon bij de koffieautomaat een praatje wil maken, een opmerking over het weer maakt, is groot......
Het weer is namelijk van ons allemaal.. .
Of je nou rijk bent of arm, dik of dun, iedereen kan het weer beleven.....
Dat maakt het niet alleen een veilig onderwerp om aan te snijden, maar ook gelijk een onderwerp dat verbinding schept, we hebben er immers allemaal mee te maken......
Het begint al bij opstaan met de vraag wat je aan moet trekken.... of juist uit moet laten....
Regent het.... is het nu fris maar straks warm of met andersom, ben ik bestand tegen de kou buiten maar de verwarming binnen....
En bovendien is de mens een heel sociaal wezen dat graag contact maakt met zijn soortgenoten......
Tenminste..... in de meeste gevallen....
Wist je dat het toeristen ook opvalt dat de Nederlander zo graag over het weer kletst......
Zo deed een Nepalese professor ooit al eens onderzoek naar dit fenomeen......
Hij was van mening dat, naast de sociale factor, ook de Nederlandse geschiedenis en onze strijd met het water van invloed is op onze obsessie met het weer......
En omdat we een land vol boeren waren, waarvan de enkeling die er nog over is, ook afhankelijk van het weer is...
Nou ja, het weer dus....
De hittegolf hebben we gehad op naar het wisselvallige....
En daarom eindig ik met twee kostelijke Annie MG Schmidt versjes over het mannetje Regenpiet en pas op voor de hitte......
PAS OP VOOR DE HITTE | Annie. M.G. Schmidt
Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten, op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitten
- als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspeld: Pas op, juffrouw, je smelt!
Maar ze was ontzettend eigenwijs...
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen, voor het paleis.
Enkel nog haar tasje
lag daar in een plasje...
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar: DAME SMELT.
Die arme juffrouw Scholten...
helemaal gesmolten...
Als dat jou en mij eens overkwam...
Laten we met die hitte
overal gaan zitten...
maar vooral niet midden op de Dam.
🤍
Het mannetje Regenpiet (Annie M.G. Schmidt)
Dat mannetje dat je hier zo ziet,
dat is het mannetje Regenpiet.
Wat zeg je nu? Je kent hem niet? O ja, je kent hem stellig!
wanneer de wind een beetje draait
en weer eens uit het westen waait,
dan gaat dat mannetje huilen, want hij vindt het ongezellig.
Zijn tranen rollen naar omlaag,
dan komt er weer een regenvlaag,
wat regent het weer hard vandaag, we gaan een beetje schuilen.
Hier valt een drop en daar een drop,
zet nu je paraplu maar op,
het kleine mannetje Regenpiet is weer eens aan het huilen.
Maar draait de wind van west naar oost,
dan is het mannetje weer getroost,
dan kijkt hij ook niet meer zo boos, dan lacht hij je weer tegen.
Dan zitten wij weer in de zon
en drinken thee op het balkon,
en zeggen: Hè, gelukkig is het uit met al die regen.
Soms roep ik wel eens: Huil nou niet,
wees niet zo treurig, Regenpiet,
waarom heb jij toch zo’n verdriet, je moet je tranen stelpen!
Dan roept hij knorrig naar benee:
Sofie, bemoei je d’r niet mee,
ik huil nog wel een uur of twee, ik kan het heus niet helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten