13 juli 2025 dag 5 Kos

Dag van:

Ik voel me verliefd....

Gewoon zo lekker ouderwets met vlinders in mijn buik....

Houden van en liefde zijn fantastisch, maar oh wat voelen die vlinders zo af en toe ook goed als je ze na bijna 19 jaar samen nog hebt.....

Vakantie doet goed....

Vond ik tot voor kort nog dat je altijd iets moet 'doen' als je op vakantie in het buitenland bent,  want niksen kan je ook thuis.... nu denk ik daar anders over.....

Thuis 'niks' je namelijk niet....

Je bent altijd weer geneigd om iets te doen, al is het maar honden uitlaten, koken of die klusjes waar je anders nooit aan toe komt...

En je zit tussen steeds dezelfde 4 muren.... in ons geval 4 muren en en groot glazen

raam.... en,  al raken wij nooit uitgepraat of op elkaar uitgekeken,  toch wel met hetzelfde gezelschap.....

Het voelt ook alsof je thuis niet niks mag doen ook....

Maar hier in Griekenland kan ik zelfs uren op een terrasje zitten,  koffie leuten, grappen maken, boekje lezen, borduren... en is er niks dat me herinnert aan iets om huishoudelijks of werkachtigs te ondernemen....

En dat je dan op zo'n vakantie niet veel van het eiland ziet....boeiuuuhhhh, uitrusten is ook een werkwoord met dan met een verrijkend  uitzicht......

Ik kan dit jaar dus toegeven aan niks doen en 'uit' staan......

Je hoort trouwens wel vaker dat mensen die na een jaar hard werken en dan plots in de rust van de vakantie belanden, een hartinfarct krijgen.....

Nou zijn onze harten sterk (en in een staat van wederopbloeiende verliefdheid), maar jemig wat hebben die oudjes hier van de plotsklapse ontspanning toch een klachten.....

Spierpijn,  het in je rug schieten, bppd aanvalletje, niet in slaap kunnen komen,  en vanmorgen zelfs een Willem met een misselijk gevoel..... en hij is nooit misselijk.... zwaar gevoel in de benen, de plek van de ooit gebroken enkel die pijnlijk op komt zetten, hoofdpijntjes....

We zeuren en klagen niet, maar voelen het wel steeds.... en het zal vast weer overgaan....

Vakantie zal wel wennen zijn.....

Het is zondag op Kos (overal op de wereld trouwens).... en deze orthodoxe Grieken gaan, zelfs al is het hoogseizoen, naar de kerk....

De kerk speelt een belangrijke rol in de Griekse cultuur en samenleving, met veel Grieken die nog steeds de zondagsdienst bezoeken en kinderen laten dopen......

Dit jaar leerde ik dat de vele iconen die je in de kerken vindt,  staan voor 'vensters naar God'....

Mooie gedachte......

Misschien dat we foto's van onze familie, die veel Nederlanders het een de in huis geplaatst hebben, al dan niet als altaartjes, zien als vensters naar onze geliefden....

Maar goed, zondag dus en alles komt een beetje later op gang, zoals de winkeltjes die  wat later open gaan of sommigen helemaal niet....

(Maar dat zie je bijna niet gebeuren want inkomsten blijven toch inkomsten)....

Geen nood voor ons ook, want dan ontbijt Willem wat later..... ook beter voor de maag die van streek is....

De kip legt haar eieren tenslotte zelfs op zondag op tijd, voor Willems omeletje.....

Maar Willem blijft zich niet lekker voelen...

Hij eet zijn ei, drinkt zijn koffie, neemt een cola zero en zelfs de paracetamol die ik standaard in mijn tas heb zitten en waarvan hij er twee slikt, helpen niet....

Misselijkheid en steken in de buik blijven opkomen....

Het liefst wil hij weer naar bed....

En dat is niks voor productieve, expressieve, creatieve, altijd 'aan' staande Willem....

Ook nu wil hij er liever niet aan toegeven.... niet leuk voor mij en zo.... maar geen gezeur Willem, jij gaat je bed in....

En hij is dankbaar dat ik doorzet....

Op zondag worden hier blijkbaar wel gewoon de kamers schoongemaakt (hebben we ook wel eens anders meegemaakt en hadden daarom al handdoeken op gespaard)....

En natuurlijk wordt onze kamer net schoongemaakt als wij binnenkomen....

Een drukke gezellige dame met doorgelopen make up resten boent zich het ongeluk.... terwijl wij toch heus geen rommelmakers zijn.....

"You go swim in the sea, I go Swim in the Swet", grapt ze op haar manier in gebrekkig Engels....

En ze blijft maar door ratelen.... over 'the beautiful flowers, vooral tulips' van Holland, over de seizoenen,  over Kos,  over de schoonmaak, terwijl ze ook honderd keer sorry zegt omdat ze wel ziet dat Willem zich niet goed voelt en wil gaan liggen....

Eindelijk vertrekt ze (met een door mij in haar handen gedrukte fooi) en Willem slaapt.....

Zelf zoek ik mijn kabouter balkonnetje maar op en zwijmel weg bij het zien van het enorme luxe jacht....

Ik mag soms graag kijken naar het tv programma 'Below Deck', over het reilen en zeilen op dit soort luxe jachten....

Een reilen en zeilen van zo'n 40.000 euro per drie dagen varen....(en oei er liggen hier wat van die jachten)....

Maar vooral krijg je veel mee over de personeels perikelen....

Ga er maar aan staan 12 weken met zo'n kleine crew aan boord..... een kok, drie man dekpersoneel en hooguit 4 prachtige vrouwelijke persers..... en de kapitein natuurlijk....

Er speelt zich dan ook een hele roman in mij af als ik naar het schip kijk.... en zo droom ik weg op het balkonnetje....

Waarbij ik wil aantekenen dat wegdromen heus wat anders is dan slapen.....

Ik word echter opgeschrikt door een enorm 'boerend' geluid en kijk verschrikt naar binnen.....

Willem zit rechtop.... gevoel dat hij moet overgeven....

Ik grijp naar de prullenbak maar helaas komt het niet verder dan de boer....

Willem vindt overgeven ook iets verschrikkelijks....

Maar goed, in plaats van zich iets beter te voelen, voelt hij zich alleen maar beroerder....

Ik ga dan ook uit van een balkondag vandaag......

Laat dat nou ook een goed uitgangspunt zijn geweest....

Tot half zes ligt Willem op bed ziek en gammel te zijn....

Ik kom zo in ieder geval een heel stuk verder met borduren....

Om zes uur echter begint de Wimbledon finale en hoe gammel en beroerd hij ook is, die wil hij toch wel graag op groot scherm bij Fikos bekijken....

We zitten net op tijd pal voor het scherm om de celebrities binnen te zien komen....

Lekker belangrijk... Willem wil liever de wedstrijd....maar even geduld want Engeland vereert haar helden....

Voorzichtig nu dus eerst maar aan de thee lurken.....

Als ik even weg ga om te pinnen, want op de eilanden zien ze liever cash dan card (Luciano's woorden: cash is the King).... neemt Willem toast....

Laat ik de telefoon maar meenemen want als het mis gaat dan kan ik in één run naar Fikos....

En dat gebeurt dan dus ook....

Ik neem een spurt van de grote markthal waar ik snel nog even alle kruiden verzameld heb die mensen thuis in Nederland bij me besteld hebben:....tzaziki, feta, souflaki enz....

Buiten adem kom ik aan, geef Willem de sleutel en herinner hem eraan dat hij in ieder geval zijn telefoon moet meenemen voor als er iets is....

Of voor als hij weer in bed duikt.....

Maar Willems wil is in dit geval geen wet maar kracht en hij komt na een enorme toilet lozing terug in Fikos.....(het hotel ligt om het hoekje,  dat scheelt)....

Een grieperig gevoel en hoofdpijn zijn overgebleven....

Zal je net zien dat zoiets op je vakantie gebeurt.... ik wijt hetaan de airco....

Het vrouwenvoetbal Nederland Frankrijk kunnen we via de NOS volgen.... Nederlands in Griekenland.....

Het kijken beperkt zich echter tot de helft....

Langer houdt Willem het niet vol....

Laat ik hem maar weer in bed leggen dan....

Ooooh en óf ik nog water wil halen....

Het hotel maar weer uit, de feestende massa in ....

Sommige winkeltjes zijn hier tot diep in de nacht open....

Ik haal water, ren weer terug en ruik bij de lift al dat het mis is op kamer 215.... onze kamer dus....

Tjonge wat heeft die Willem het te pakken....

Na de paracetamol dan nu de ibuprofen er maar in.... en de airco zeker twee graden lager....

Ik zit weer op ons balkon....

Het leven hier in het straatje begin ik aardig te leren kennen....

Wanneer de katten tevoorschijn komen, hoe laat de feestgangers voorbij trekken, het vrouwtje dat voor de tweede maal haar stoepje veegt, de geliefde Griekse soap serie die ik door menig raam kan volgen (iets over een oude visser op zee),  de mensen met een huurauto die amper kunnen parkeren of optrekken tegenover de doorgewinterde eiland parkeerders,  de dames die continu selfies maken op het grotere hotel balkon van hotel Jasmine aan de overkant....en de vuilniswagen die voor de derde keer vandaag vuil komt ophalen van het hotel en de cafés rondom waaronder Fikos....

En dat dus allemaal op zondag....

Willem slaapt alweer.... en ik geniet van het zeewindje op een mini balkonnetje....