Dag van:
Wakker dankzij Yepper.....
Yepper.....?
Jazeker....!
Yeppers zijn onderwijstalenten......
Als Yepper draag jij je steentje bij aan het onderwijs door projectmatig te werken op verschillende scholen met diverse opdrachten.....
In dit geval niet op school want leerlingetjes zijn voor zes weken massaal verhuisd naar campings....
Hier op de camping hebben we ook een Yepper....
Yepper de Fosielenschepper...... en samen met zijn aller beste vriendje Bronto de Dino woont hij in zijn eigen huisje op Camping ’t Strandheem.......
Een aantal jaar geleden kwam hij samen met zijn ouders naar het meer om onderzoek te doen, zijn ouders waren archeologen.....
Bij het Strandheemmeer hebben zij al heel veel fossielen gevonden.....!
Hij schijnt super veel geleerd te hebben van zijn ouders....
Samen met zijn laarzen, schep, helm en meetinstrumenten gaat hij heel vaak nu zelf op pad op de camping om fossielen te scheppen......
Tijdens één van zijn tochten is hij zijn allerbeste vriendje tegengekomen; Bronto.... Bronto is een Brontosaurus en hij houdt heel erg van blaadjes.......
Sinds ze elkaar gevonden hebben, zijn ze zo goed als altijd samen......
Bronto is al eeuwenoud en kan niet praten, maar hij kan wel hiërogliefen lezen......
Nou ja.... en Yepper en Bronto maken dus 2x per dag een ronde over de camping om de kleintjes op te halen om dan zo in optocht naar het animatie centrum te lopen om leuke dingen te doen....
Ze maken tegenwoordig gebruik van moderne apparatuur want het gaat gepaard met harde muziek die uit mobiele geluidsboxen schalt.....
Waar je dus wakker van wordt.....
Niet erg want de Pinkelmannen zitten al te
ochtendhumeuren....
ochtendhumeuren....
En je gelooft het niet.... we zitten hier al twee dagen en een ochtend en ineens blijkt dat pa Pinkelman toch nog één meisjeszaadje in zijn kabouterballetjes had zitten want ze hebben dus ook een dochter....
Waar die al die dagen gezeten heeft....?????
Zo heeft de familie dus vier zonen én een dochter....
En twee zonen hiervan vormen een tweeling....
Een zeer aan elkaar verknochte tweeling ....
Ze zien er hetzelfde uit, ze houden van dezelfde dingen, ze dragen alleen verschillende kleding....
Da's handig om ze uit elkaar te houden waarschijnlijk....
Pa Pinkelman is echt een ideale kaboutervader.....
Hij wisselt zijn liefde voor de kinderen af...
Gaat hij vanmiddag vissen met de tweeling.... in de avond gaat hij fietsen met zijn oudste zoon én tussendoor knuffelt hij zijn dochter en bouwt een hangmat voor haar op....
De familie Pinkelman heeft ook een kabouterverslaving.... ja heus....
Ze spelen zodra het maar even kan, en dat is vaak nu het vakantie is, kaboutertjes yahtzee.....
De dobbelstenen blijven maar over de tafel rollen....
Maar in tegenstelling tot ons eigen luidruchtige team, hoor je bij hen nooit wie er gewonnen heeft....
Dat is bij ons wel anders want de hele camping mag het weten als Willem weer eens hoge scores gooit....
En het aaaaaahhhhhh en ooooeeeeiiiiii galmt over de camping bij een misser of en bijna rake worp......
Enfin.....
Hé–ho
Hé-ho,
Je krijgt het niet kado.
Hé–ho
Hé–ho!
Hé-ho
Hé-ho
Hé-ho Hé-ho
Daar gaat een deel van de Pinkelmannen op vis expeditie.....
Wat betreft de onzichtbare familie....????
Het betreft hier toch een krachtige verdwijntruc..... ze zijn nog steeds niet terecht.....
We zijn naargeestig op zoek naar doeltreffende toverspreuken....
En de cowboys....????
Ook weer zo'n staaltje gender vergissing...
We dachten dat ze een zoon hadden maar bij nader inzien en inzicht blijken zich er onder de slobber short, veel te grote bergschoenen en slobbertrui, twee in wording zijnde borsten te bevinden....
Een meisje dus.....
Zij is een eenzame cowboy
Zij zwerft langs bos en langs hei
Strandheem is haar veilige prairie
Daar voelt zij zich vrij en blij
Zij zoekt naar koel helder water
Zij barst allang van de dorst
Haar paard is van droogte bezweken
Het rust in de buurt van Staphorst.....
De bijrol figurante sjokt gedwee achter de ruige bonanza aan....
Ze probeert zo nu en dan ietwat aardig te doen tegen hem, dan trekt hij haar ruw op zijn schoot, maar tot uitingen van wederkerigheid in hun liefde komt het niet....
Dan geeft zij het, gehuld in iets van een groen gordijn, weer op.... loopt de tent in en Bonanza verdiept zich in zijn boek....
Waarschijnlijk een boek over ingewikkelde lasso knopen en brandmerk werktuigen....
En wat wij vandaag doen....?
De mannen gaan met de meiden naar Groningen..... iets met meiden die willen shoppen en mannen die haring eten en een toegestane hoeveelheid bier nuttigen....
Deze twee mannen kennende zullen ze, zoals dat elk jaar het geval is, ook nog op dure geurtjes en schoenen jacht gaan....en Esther en ik zijn niet uitgenodigd....
Of we daar rouwig om zijn....??
Geenszins....!!!!
Wij vrouwen kennen onze plaats.....
Namelijk in de campingstoelen, genietend van de zon en van de rust en zaligheid zonder onze voortdurend om aandacht vragende mannen.....
Zo nu en dan krijgen we een fotootje binnen op onze apps....
Inderdaad met haring, kibbeling en voor de show een historisch gebouw...
Maar dat is vast om de aandacht van andere zaken af te leiden....
Van de meiden horen we niks..... die shoppen zich te pletter en denken verder nergens aan.....
Toch na enige tijd man- en puberloos genieten krijgen we zelf ook zin om erop uit te gaan....
Het wordt Norg...... of, na zes kilometer euhhhhh.... toch maar Haren...... nee euhhhhh (8 kilometer verder) weet je wat, we doen Roden....
Roden is een dorp met vele gezichten. Het gezicht gevormd door historie waarin Ot en Sien, Johannes Scheepstra en dichteres Vasalis aan bod komen. Een rijke culturele plaats met een eigen theater, bioscoop en kunstencentrum. Het is een echt Drents dorp met een typerende Brink en inwoners die alles weten van de Drentse nuchterheid. Er is genoeg ruimte voor gezelligheid met veelzijdige horecagelegenheden...
Nu ben ik persoonlijk erg fan van dichteres Vasalis.... ik bezit haar verzamelde werken.... en ook met Ot en Sien ben ik vroeger opgegroeid omdat mijn moeder dat zo leuk vond....... echter even voor de goede orde.... niets maar dan ook niets van bovenstaande zijn Esther en ik tegen gekomen in dit stadje....
En de Brink mag dan typerend zijn maar authentiek is hij allerminst....
Gauw weg uit Roden dus....
Het volgende dorp wordt Leek...
Dit dorp ligt ten zuidwesten van de stad Groningen en ten noordoosten van Roden bij de grens met de provincie Drenthe. Het was tot 2019 ook een eigen gemeente, de gemeente Leek bestond uit meerdere dorpen.
Leek vormt samen met Midwolde, Tolbert en Nietap een kern met ruim 15.000 inwoners. Bijzonder is dat het centrum van het dorp direct grenst aan het in Drenthe gelegen dorp Nietap.
Goh zegt Esther terecht... we zitten zowaar op het drie provincie punt....
We zijn door Friesland, Groningen én Drenthe gekomen...
Maar echt..... ook Leek kan ons niet bekoren....
Oké, we doen er de boodschappen voor vanavond.... we wandelen door 'de Snuffelkast'...... en we ontdekken zowaar het Joodse schooltje...
Het Joodse Schooltje is een voormalig schoolgebouw voor Joden in het Groningse dorp Leek. Vanaf 1995 functioneert het als museum en gedenkplaats...
En natuurijk sluiten de twee oudere dames, die als gidsen van het schooltje dienen, nét hun kleine schooltje en willen op hun fietsjes wegrijden als wij met onze neuzen tegen de ramen gedrukt staan om een glimp op te vangen van wat ooit een schooltje was....
En mooi niet dat ze het nog even, bij hoge uitzondering, open doen voor ons....
Niks ervan, we zijn morgen pas weer welkom....
Nou echt niet dus...
Het Joodse Schooltje werd in 1855 aan de straat 'Boveneind' gebouwd. Joodse kinderen kregen er les in de Hebreeuwse taal en godsdienstonderwijs. Het gebouw deed daarvoor dienst tot aan de Tweede Wereldoorlog.....
De namen van de gedeporteerde en omgekomen leerlingetjes, die op lijsten in de school hangen, zijn indrukwekkend vinden we als we dan maar door de ramen blijven gluren....
We zoeken nog een gezellig terras in dit Leek....
En nou vinden we wel terrasjes maar om nou te zeggen 'gezellig'..... nee dat niet....
Toch krijgt trek in koffie de overhand en gaan we maar ergens op zo'n ongezellig terras zitten...
Als troost nemen we bij de cappuccino maar een sinaasappel mandarijn punt....mét slagroom....
"Kijk nou Esther, zeg ik.... daar zit een pianist.... we krijgen muziek"....
Maar als de muziek wel erg lang uitblijft en ik nog eens goed kijk, blijkt het hier toch te gaan om een gedistingeerde grijze man in een elektrische rolstoel van zeer luxe uitvoering.....
Esther hoort steeds maar tropische vogeltjes....
Ik verklaar haar voor gek....
Maar als we eenmaal willen betalen en dit binnen blijkt te moeten, zien we daar voor de ingang notabene een veelkleurige ara en een grijze kaketoe....
Esther.... ik neem mijn woorden terug....
Enigzins gedesillusioneerd geven we de moed van leuke plaatsjes bekijken maar op....
Volgende keer beter....
We gaan gewoon de toeristische route naar de camping terug rijden....
Een mooie omgeving... met saaie plaatsjes maar prachtige landelijke boerderijen langs de weilanden en veel door eikenprocessierupsenplagen getergde bomen.....
En zo rijden we Noordwijk in.....
Noordwijk....?
Ja... maar dan niet aan de zee....
Er zijn immers meer hondjes die Fikkie heten en zo hebben plaatsen soms ook dezelfde naam....
Maar goed..... we rijden Noordwijk in maar.... ver komen we niet...
Wat schetst onze verbazing als we nog geen veertig meter gevorderd, plots niet verder kunnen omdat er een enorme kudde koeien met heen en weer zwabberende uiers, de weg oversteken.... door een boer op quad opgejaagd en aangedreven......
Een touw versperd ons de weg en geeft de koeien geen kans van de route af te wijken....
En dat dwars door een woonwijk heen hè....
Het is een prachtig gezicht.... en er komt geen einde aan....
Zeker vijf minuten aanschouwen we een file aan koeien....
Dit kom je bij ons toch écht niet meer tegen....
We arriveren op de camping....
De mannen en meiden zijn nog niet terug...
We hebben nog even het rijk alleen...
Bonanza en de figurante cq kleine bijrol, lopen langs, en blijvend strak voor zich uit kijkend, groeten ze terug...
Oogcontact met de ruige cowboy (die óók erg lijkt op Hagrid uit de Harry Potter films), lijkt niet mogelijk....
Daar zul je de mannen hebben....
Ze draaien met de auto het veldje op...
De meiden met tassen vol stappen uit showen hun aankopen en ook Willem draagt wat onder de arm...
Kijk nou.... meneer heeft een personenweegschaal gekocht....
Nou.... dit belooft wat..... nu gaat hij vast écht op dieet.....
Maar hij heeft nog wat anders....
En uit een bruin papiertje met rood lint komt een allerliefst beertje met een hartje tussen de pootjes..... en dan valt er ook nog een piepklein muziekdoosje uit waar ik met een slingertje de klanken van ons liedje ten gehore kan slingeren....What a wonderfull world.....
Lieve Willem.....
Ik kook vanavond weer voor ons zestal, er wordt een potje mølky gespeeld en als de meiden hun puber stekken weer opzoeken, begint bij ons volwassenen de strijd der titanen op het Kezen bord....
Er wordt gestreden, vervloekt, gevloekt, gescholden maar vooral gelachen....
Er wordt gebakkeleid om het feit of dit nu een spel is waar de logica en wijsheid of
strategisch inzicht een rol spelen of dat het toch een kwestie is van de geluksfactoren, dus hoe de kaarten vallen....en elkaar wat gunnen of juist misgunnen....
strategisch inzicht een rol spelen of dat het toch een kwestie is van de geluksfactoren, dus hoe de kaarten vallen....en elkaar wat gunnen of juist misgunnen....
En om de vrede te bewaren besluiten we maar dat het om al deze dingen draait.... én om de cashewnoten, drop en kaasrolletjes....
(Fijn Willem die weegschaal!! 😃)....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten